Ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού Γιάννης Αναστασίου, παραχώρησε συνέντευξη στην ολλανδική ιστοσελίδα “soccerwnews”, όπου μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στο πέρασμά του από το “τριφύλλι”.
Αναλυτικά:
“Πρέπει να φέρεσαι σε όλους τους παίκτες το ίδιο. Νέους, μεγάλους, Έλληνες ή ξένους. Το έμαθα αυτό από τον Γκουαρδιόλα το 2010, όταν παρακολούθησα τον τρόπο δουλειάς του στη Βαρκελώνη. Δεν υπήρχε καμία διαφορά, είτε μιλούσε στον Μέσι, τον Τσάβι, τον Ινιέστα ή σε κάποιο ταλέντο της ομάδας. Είχαν μόλις κατακτήσει το Champions League, αλλά έδειχναν ακόμη πεινασμένοι για νέες επιτυχίες. Η τωρινή γενιά ποδοσφαιριστών είναι διαφορετική σε σχέση με τη δική μου όταν έπαιζα ποδόσφαιρο”.
Για το πως βρέθηκε στον πάγκο του Παναθηναϊκού:
“Στη ζωή θα πρέπει να αρπάζει τις ευκαιρίες που θα σου έρθουν. Ήμουν γενναίος και έκανα το μεγάλο βήμα να γίνω προπονητής του Παναθηναϊκού. Ήταν η πρώτη δουλειά μου ως πρώτος προπονητής και νομίζω πήγε καλά.
Στην πρώτη μου χρονιά κατακτήσαμε το Κύπελλο και προκριθήκαμε στο Champions League. Τερματίσαμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα δύο φορές, μολονότι είχαμε μικρότερο μπάτζετ. Στην τρίτη μου σεζόν στην ομάδα αποκλειστήκαμε γρήγορα από την Ευρώπη και δημιουργήθηκε αρνητική ατμόσφαιρα.
Ο πρόεδρος ήθελε να αλλάξει κάτι και αποφασίσαμε να αποχωρήσω. Ήταν μια επίπονη στιγμή, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Κάποιες φορές δουλεύει, κάποιες άλλες όχι. Πίστευα στο πλάνο μου, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσεις διαφορετικούς ανθρώπους και καταστάσεις. Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Ο προπονητής δεν είναι μάγος”.
Για τους παίκτες που έφερε στους “πράσινους” με βάση το μπάτζετ που έπρεπε να διαχειριστεί:
“Κοιτάζοντας πίσω στην εποχή που βρισκόμουν στον Παναθηναϊκό, οι νέοι παίκτες εξελίχθηκαν καλά και ενίσχυσα την ομάδα με ποδοσφαιριστές που είχαν παίξει στην Ολλανδία, όπως ήταν οι Μάρκους Μπέργκ, Πράνιτς, Μέντες ντα Σίλβα και Μπαϊράμι.
Είχα καλή εικόνα για το πως παίζουν και τι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην ομάδα μου. Φυσικά οι επιλογές που κάνεις εξαρτώνται και από το μπάτζετ και πόσα χρήματα μπορείς να ξοδέψεις. Αυτά τα παιδιά συνειδητοποίησαν πως ο Παναθηναϊκός είναι ένας μεγάλος σύλλογος. Έμεινα για 2.5 χρόνια στον Παναθηναϊκό που είναι ένα μεγάλο διάστημα για έναν προπονητή σε κορυφαίο ελληνικό σύλλογο.
Οι προπονητές απολύονται γρηγορότερα στην Ελλάδα σε σχέση με την Ολλανδία. Η πίεση είναι μεγάλη και η υπομονή εξαντλείται σύντομα. Εξαρτάσαι από τα αποτελέσματα. Εάν είναι θετικά θα πάρεις ανάσα. Εάν δεν είναι καλά, γρήγορα θα βρεθείς υπ’ ατμόν. Μπορεί να παίζεις καλό ποδόσφαιρο, αλλά εάν δεν νικάς, κάποια στιγμής θα φύγεις”.
