Ο Κώστας Γουλής καταγράφει τα θετικά που άφησε για τον Παναθηναϊκό το διπλό πρόκρισης στην Πάτρα (3-1 την Παναχαϊκή) και τη διάθεση του Γιώργου Δώνη να «ανοίξει» το ρόστερ για να αυξήσει τον εσωτερικό ανταγωνισμό…
Του ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΛΗ
Έπρεπε να φτάσουμε στο 9ο επίσημο παιχνίδι της σεζόν σε πρωτάθλημα (8) και Κύπελλο (1), για να ξεπεράσει ο Παναθηναϊκός το… πάμφτωχο στατιστικό του (μάξιμουμ) ενός γκολ στους αγώνες του. Σαφώς και δεν… σκότωσε το «θηρίο» με το 3-1 στο «σπίτι» της Παναχαϊκής, που έκανε τυπική διαδικασία τη ρεβάνς της 5ης φάσης του Κυπέλλου, αλλά σίγουρα ήταν μία «ανάσα», που χρειαζόταν το «τριφύλλι», για να μπει με τη μέγιστη δυνατή ηρεμία στο ζευγάρι των αγώνων «φωτιά» με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ στο πρωτάθλημα.
Είναι επίσης σημαντικό, το γεγονός πως οι «πράσινοι» αντιμετώπισαν πολύ σοβαρά το ματς. Πόσες και πόσες φορές (και με πολύ καλύτερο ρόστερ) δεν την έχουν πατήσει στο παρελθόν στα κυπελλικά παιχνίδια τους, επειδή αμολούσαν… αετό κι αντιμετώπιζαν τους συγκεκριμένους (θεωρητικά «εύκολους») αγώνες σαν… αγγαρεία, με αποτέλεσμα να τρέχουν και να μην φτάνουν;
Ο Παναθηναϊκός –φορώντας για πρώτη φορά τη νέα, πολύ όμορφη, επετειακή εμφάνιση που «ξύπνησε» αναμνήσεις… ζωής στους 40άρηδες και 45άρηδες φίλους του- μπήκε σχετικά καλά, αν και «κινδύνεψε» στο 6’ με την κεφαλιά του Κυνηγόπουλου, που έβγαλε εντυπωσιακά ο Διούδης, αλλά από εκεί και πέρα, ήταν όσο σοβαρός χρειαζόταν για να «καθαρίσει» το παιχνίδι και την πρόκριση μέσα σε ένα 20λεπτο. Με οδηγούς τους Μπουζούκη, Ινσούα, Μολό, οι «πράσινοι» βρήκαν το γκολ που έψαχναν για να καθαρίσει το μυαλό τους με το υπέροχο πλασέ του Πρεβεζάνου μεσοεπιθετικού στο 26’ και στα… χασομέρια του ημιχρόνου πέτυχαν και το δεύτερο τέρμα τους που ουσιαστικά «τελείωσε» το ματς.
Εδώ καταγράφεται και το δεύτερο θετικό σημάδι, που άφησε πίσω του για τον Παναθηναϊκό το ματς στην Αγυιά. Επιτέλους, απειλή από τις στατικές φάσεις! Ένας… Θεός θυμάται πότε σκόραρε σε επίσημο παιχνίδι το «τριφύλλι» από στατική φάση. Και δεν εννοώ ασφαλώς τα πέναλτι με Λαμία, ΟΦΗ και Ολυμπιακό στην εκκίνηση της σεζόν. Αναφέρομαι σε χτύπημα από έξω προς την περιοχή, απέναντι σε «σεταρισμένη» άμυνα. Τα χτυπήματα του -MVP- Μπουζούκη τόσο προς τον Κολοβέτσιο (45′, το έβγαλε εντυπωσιακά ο Καπουταγλής), όσο και προς τον Μακέντα -που γύρισε… πονηρά τη μπάλα με το κεφάλι, οδηγώντας τον Μωραΐτη σε κάκιστη υπολογισμό και αυτογκόλ- ήταν εξαιρετικά. Καιρός ήταν να αρχίσει να παίρνει πράγματα κι από τα εκτός περιοχής χτυπήματα ο Παναθηναϊκός, για να κάνει λίγο πιο εύκολη τη ζωή του και να «μαζέψει» ως ένα βαθμό την αναποτελεσματικότητα που δείχνει ως τώρα στην εκτέλεση και στο γκολ.
Αν τώρα πρέπει να κρατήσει κάτι από την… ανάποδη από το παιχνίδι της Πάτρας ο Γιώργος Δώνης, αυτό είναι το ξεκίνημα των «πράσινων» στο δεύτερο ημίχρονο και ειδικά το διάστημα από το 50’ ως το 70’, όπου ο Παναθηναϊκός έριξε ταχύτητα, άφησε την Παναχαϊκή να πλησιάσει την περιοχή του τέσσερις φορές και στη μία εξ αυτών δέχθηκε το γκολ από τον Μωραΐτη (64′), «τσαλακώνοντας» ως ένα βαθμό την καλή εικόνα που είχε μέχρι εκείνο το σημείο.
Κάπου εκεί ωστόσο, «μίλησε» η διαφορά δυναμικότητας. Ο Κουρμπέλης πήρε την αποβολή του Ρουγκάλα στο 71′ και στην συνέχεια έκανε και το 1-3 στο 72′ (ξανά από στατική φάση που είχε μείνει ψηλά όλη η «αεροπορία» του Παναθηναϊκού κι έπαιξε… βόλεϊ με δύο κεφαλιές στον αέρα) και η σεμνή τελετή έλαβε… τέλος.
Στα σημαντικά του αγώνα, το επίσημο ντεμπούτο του Φάουστο, ο οποίος έκανε τα… βασικά στο 20λεπτο που αγωνίστηκε, αλλά επιβάλλεται να μπει στην «εξίσωση» γιατί δεν… βγαίνει η σεζόν με δύο παίκτες στον άξονα (Κουρμπέλη, Χρ. Δώνη) και η είσοδος του πολυτάλαντου Σέχου στο τελευταίο δεκάλεπτο.
Γενικά, ο Γιώργος Δώνης δείχνει διάθεση να «ανοίξει» λίγο παραπάνω το ρόστερ, ευελπιστώντας πως θα αρχίσει να παίρνει περισσότερα από παίκτες που δεν είχαν παίξει πολύ ως τώρα (Μολό, Μαυρομμάτης, Κολοβέτσιος) κι αυτό είναι δεδομένο πως θα κάνει καλό στον εσωτερικό «ανταγωνισμό». Το θέμα είναι οι… new entries να αρπάζουν τις ευκαιρίες, όπως έκαναν οι περισσότεροι στην Πάτρα το βράδυ της Τετάρτης…
