Ο καθένας ορίζει με τα κριτήρια του το κάδρο των ευθυνών στον Παναθηναϊκό. Υπάρχει ως κοινή συνισταμένη ότι ο Γιάννης Αλαφούζος φέρει την καίρια ευθύνη, αλλά αποδίδονται μεγαλύτερα ή μικρότερα μερίδια στον Τσάβι Ρόκα και στον Γιώργο Δώνη, ανάλογα με την οπτική γωνία. Σίγουρα δεν είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά το ποσοστό τελεί υπό συζήτηση.
Πάντως, θεωρώ ότι είναι αδιαμφισβήτητο ότι η κατάσταση ως έχει, δεν μπορεί να προχωρήσει. Έχουν διαμορφωθεί κάποια δεδομένα στο ρόστερ και ο Γιώργος Δώνης αδυνατεί (ή δεν θέλει ή δεν πιστεύει, ότι προτιμάτε…) να τα αλλάξει. Άρα, ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να παρουσιάζεται σε κάθε παιχνίδι όπως στα ματς με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ και τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.
Ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρακολουθήσουμε για άλλα εφτά παιχνίδια, ένα σύνολο που θα παρατάσσεται στον αγωνιστικό χώρο χωρίς σκοπό, χωρίς στόχο, χωρίς προορισμό. Σε μία σεζόν που ο Παναθηναϊκός παρουσίασε αξιοσημείωτη πρόοδο, είναι πιθανόν να την ακυρώσει στα Play Off εξαιτίας των όσων συμβαίνουν.
Ο ιδιοκτήτης και η διοίκηση του Παναθηναϊκού δεν πρέπει να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Αντίθετα, επιβάλλεται να αναρωτηθούν επιτέλους γιατί ένας εργαζόμενος στην ομάδα αντλεί το δικαίωμα να πιστεύει ότι έχει δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις, γιατί σε κάθε δική του αποτυχία, επιλέγει να μην νιώσει υπεύθυνος, αλλά να δείξει τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ.
Εάν ο Δώνης αισθάνεται ότι δεν μπορεί να δώσει κίνητρα στους παίκτες, ας συμφωνήσει με τη διοίκηση για την πρόωρη διακοπή της συνεργασίας τους. Διότι αδικεί και τη δική του καλή δουλειά την προηγούμενη διετία. Αλλιώς, η διοίκηση ας παρέμβει και αντί για τον Ιούλιο, ας απολύσει έναν μήνα νωρίτερα τον Δώνη.
Δεν θα λυθεί το πρόβλημα, οι ποδοσφαιριστές δεν θα… πετάνε ξαφνικά, αλλά τουλάχιστον όσοι μένουν, θα καταλάβουν το “ηλεκτροσόκ”. Θα έχουν την ευκαιρία να πείσουν τον νέο προπονητή, να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, θα βρουν ένα λόγο για να παίξουν ποδόσφαιρο μέχρι τις 20 Ιουλίου. Γιατί άλλα εφτά παιχνίδια με αυτή την εικόνα, θα εξελιχτούν σε σκληρή δοκιμασία…
