Όσο και αν κάποιος ταλαιπωρήσει το μυαλό του, όσο και αν κάποιος αναζητήσει τα αίτια για την “ελεύθερη πτώση” του Παναθηναϊκού, μάταια θα ψάχνει… Γιατί δεν υπάρχει λογική ποδοσφαιρική εξήγηση γι’ αυτή τη θλιβερή εικόνα που έχει ο Παναθηναϊκός στην εκκίνηση του πρωταθλήματος. Σίγουρα οι θετικές εμφανίσεις στην προετοιμασία ήταν σαν άμμος στα μάτια των Πράσινων, όμως αυτό είναι θέμα σωστής διαχείρισης “εντός των τειχών” και αποδείχθηκε ότι ο προπονητής, οι συνεργάτες του, ο τεχνικός διευθυντής και οι παίκτες έμειναν στα.. φιλικά.
Και ας γνώριζαν ότι δεν είχαν τίποτα ουσιαστικό να προσφέρουν, εκτός από κάποια αρχικά συμπεράσματα.
Η αγωνιστική αποτυχία του Παναθηναϊκού έχει ονοματεπώνυμο. Αυτό του Γιώργου Δώνη, ο οποίος δεν κατάφερε να ενώσει καλά τα κομμάτια του εφετινού αγωνιστικού παζλ. Δεν ξέρω αν είναι θέμα προπονητικής ικανότητας, αν έχουν χαθεί τα αποδυτήρια ή αν αυτή η ιστορία με τη Χάντερσφιλντ, επηρέασε περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε τον ίδιο και την ομάδα. Το αποτέλεσμα μετράει και αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα σχεδόν σε όλο τον περσινό δεύτερο γύρο, αλλά και στα τρία εφετινά επίσημα παιχνίδια, είναι μια ομάδα που απέχει μίλια μακριά από τις προσδοκίες που έχουν οι φίλοι του.
Το δεύτερο κομμάτι σε αυτή την πίτα αποτυχίας ανήκει στο Νίκο Νταμπίζα, ο οποίος ανέλαβε σε μεγάλο βαθμό το μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας και την υλοποίησή του. Τούτη τη φορά οι κινήσεις έγιναν αργά, οι διαπραγματεύσεις κράτησαν πολύ και από ότι φαίνεται η πολιτική που επέλεξε να ακολουθήσει ο Νταμπίζας το προηγούμενο διάστημα, αλλά και οι επιλογές του, κοστίζουν αγωνιστικά στο σύλλογο. Δεν καλύφθηκαν όλα τα κενά που υπήρχαν στο ρόστερ και το γεγονός ότι αγωνίστηκε μονάχα ένας από τους νεοαποκτηθέντες στο βασικό σχήμα του Παναθηναϊκού στο ματς με τον Άρη λέει πολλά.
Δεν μπορεί να μείνει έξω από το… χορό ο Γιάννης Αλαφούζος. Αυτός είναι μεγαλομέτοχος, αυτός οφείλει να πάρει τις αποφάσεις, αυτός ορίζει το μπάτζετ και την πολιτική του συλλόγου, αυτός άφησε μονάχους δύο ανθρώπους να παλεύουν για την ομάδα… Για τους παίκτες από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις… Ξέχασαν ξαφνικά το ποδόσφαιρο και δεν μπορούν να αλλάξουν μια πάσα; Δεν έχουν ποδοσφαιρικό εγωισμό και απλά δέχονται χωρίς αντίδραση το ένα χαστούκι μετά το άλλο; Πέταξαν λευκή πετσέτα από την τρίτη αγωνιστική; Κι εκεί είναι ανεξήγητο το φαινόμενο που παρατηρείται…
Για να θεραπεύσεις μια αρρώστια, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις ποια είναι και οι Πράσινοι εδώ και μήνες δεν έχουν καταφέρει να βρουν την «πηγή του κακού». Η απομάκρυνση του Δώνη από την τεχνική ηγεσία μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα ηλεκτροσόκ, ωστόσο δεν είναι η ουσιαστική λύση στο πρόβλημα. Γιατί πολύ απλά ουδείς γνωρίζει αν τα βατ θα είναι αρκετά για να συνέλθει αυτή η ομάδα.
