Με αφορμή την σημερινή 6/8 μέρα (γιορτάζουν οι Σωτήρηδες και οι Σωτηρίες) το trifilara.gr εύχεται χρόνια πολλά στον τελευταίο εν ενεργεία εμβληματικό αρχηγό του Τριφυλλιού. Τον άνθρωπο που δεν έφυγε στα δύσκολα αλλά έμεινε και πάλεψε. Και τον αθλητή που με το πέρασμα του χρόνου κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό από εχθρούς και φίλους, γιατί απλά δεν γίνονταν αλλιώς.
Ο Σωτήρης Πανταλέων ανήκει στην κατηγορία των ελάχιστων αθλητών που ( όπως λέει και το άσμα) “δεν παίζουν για τα φράγκα παίζουν για τη φανέλα'”. Πράγματι την συγκεκριμένη φανέλα την τίμησε όσο λίγοι, χωρίς να πάρει όλα αυτά που άξιζε. Εξάλλου ποτέ δεν είχε ούτε περίσσια φήμη, ούτε εκατομμύρια στον λογαριασμό του.
Με εξαίρεση δύο χρόνια (2012-2014) από το 1996 ο Πανταλέων βρίσκεται στον Παναθηναϊκό ανελλιπώς. Τι και αν δεν υπήρχε οικονομική σταθερότητα; Tι και αν η ομάδα κάποιες χρονιές πάλευε για την παραμονή; Αυτός εκεί κολλημένος στο στόχο του. Να φέρει και πάλι το Τριφύλλι εκεί που του αξίζει. Eξάλλου από μικρός το έβλεπε να πρωταγωνιστεί και η συνήθεια είναι άτιμο πράγμα.
Όμως ευτυχώς ο αθλητισμός ( σε αντίθεση με τη ζωή) μακροπρόθεσμα αποδίδει δικαιοσύνη. Και στην φετινή σεζόν αυτό ακριβώς συνέβη. Ναι στον δεύτερο τελικό με τον Ολυμπιακό πολλά πήγαν να στραβώσουν. Μέχρι τη στιγμή που ο Πανταλέων μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και τότε με κάποιο μαγικό τρόπο όλα μπήκαν και πάλι στη θέση τους. Οι “πράσινοι” κατέκτησαν ξανά το πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια, με τον μόνο τρόπο που ξέρουν. Στο γήπεδο όχι στα χαρτιά.
Εν κατακλείδι μπορούμε να πούμε ότι εξαιτίας του Παναθηναϊκού, ο Σωτήρης θυσίασε πολλά. Μπορούσε να είχε κερδίσει περισσότερους τίτλους και περισσότερα χρήματα. Όμως ποτέ δεν είναι αργά τουλάχιστον για το πρώτο. Τι και αν έφτασε 40; Τι και αν άσπρισαν τα γένια του; Παραμένει ακόμα ακμαίος σαν 20άρης. Έτοιμος να κατασπαράξει τους αντιπάλους του και να τσακωθεί με οποιονδήποτε τομλήσει να πει κακή κουβέντα για τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό. Έτσι μαζί με τους συμπαίκτες του, φέτος θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν το repeat, και να δώσουν πάλι χαρά στον ταλαιπωρημένο πράσινο λαό. Ναι αυτόν τον απαιτητικό κόσμο που δεν ικανοποιείται με τίποτα, αλλά συνεχώς τρώγεται με τα ρούχα του. Ακριβώς εκεί έγκειται το μεγάλο κέρδος του Πανταλέωντα. Ποιο ακριβώς είναι αυτό; Ότι με τη στάση του όλα αυτά τα χρόνια ανάγκασε τους πάντες να υποκλίνονται στο μεγαλείο του. Δεν ξέρω τι από αυτά έχει μεγαλύτερη αξία. Ξέρω όμως ένα πράγμα με σιγουριά. Ότι η αγάπη των φίλων του Τριφυλλιού κερδίζετε πιο δύσκολα από όλους τους τίτλους του κόσμου. Και για αυτό οφείλει να είναι υπερήφανος. Τόσο εκείνος όσο και η οικογένειά του.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΩΤΗΡΗ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ!
