Την Δευτέρα (4/11) ο ΟΠΑΠ ανανέωσε την συνεργασία του με τον Παναθηναϊκό Α.Ο. και αρκετοί αθλητές του συλλόγου βρέθηκαν εκεί. Το TRIFILARA.GR ήταν εκεί και η παίκτρια του τμήματος βόλεϊ γυναικών, Νάσια Φακοπουλίδου, μας μίλησε για το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, τους στόχους της αλλά και το πως συνδυάζει τις σπουδές στην ιατρική με τον αθλητισμό.
Οι σκέψεις μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό
«Οι σκέψεις μας θεωρώ όχι μόνο εμένα προσωπικά αλλά όλων των κοριτσιών είναι λίγο ανάμεικτες, βασικά τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα γιατί ναι μεν μπορέσαμε και κοντράραμε και αντιμετωπίσαμε έναν αντίπαλο στα ίσα που θεωρητικά και πρακτικά είναι προετοιμασμένος φέτος για τίτλους και το έχει δηλώσει κιόλας αυτό, ωστόσο μας μένει η πίκρα της ήττας γιατί ήμασταν παρά πολύ κοντά στο να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα ,που προφανώς και ήταν η νίκη . Το κρατάμε όμως σαν παρακαταθήκη και συνεχίζουμε . Θέλουμε όσο περνάει ο καιρός και συνεχίζει το πρωτάθλημα ,να φανούμε ποιο έτοιμες γιατί έρχονται ακόμα πιο δύσκολα παιχνίδια».
Ποιες ήταν η σκέψεις και οι δικές σου και όλων ,τι είχατε συζητήσει πριν τον αγώνα για τον «δύσκολο» αντίπαλο ;
«Εμείς σε όλα τα παιχνίδια μπαίνουμε με το ίδιο σκεπτικό, στόχος μας είναι να κερδίσουμε ανεξάρτητα με το αν θα παίξουμε με τον Ολυμπιακό , Ηλυσιακό , τη Νάξο η τη Σαντορίνη. Και θεωρώ ότι αυτή θα έπρεπε να είναι η νοοτροπία των περισσότερων αθλητών που θέλουν να πετύχουν κάτι. Είμαστε μια ομάδα που μπορεί να μην θεωρούμαστε φαβορί λόγο ρόστερ και για διάφορους λόγους , αλλά δουλεύουμε σκληρά κάθε μέρα στην προπόνηση. Έχουμε απαιτήσεις και οι ίδιες από τον εαυτό μας και οι προπονητές μας από εμάς και η διοίκηση σίγουρα. Και νομίζω ότι με τον καιρό θα κερδίσουμε και την εκτίμηση τον αντιπάλων και γενικότερα του κόσμου».
Τι έφταιξε και δεν καταφέρατε την νίκη ;
«Ήμασταν πάρα πολύ κοντά, αν θεωρήσουμε ότι το παιχνίδι κρίθηκε στις δυο τελευταίες φάσεις του αγώνα , όταν το σκορ είναι 13 -13 . Δεν θεωρώ ότι κάποια από τις δυο ομάδες το ήθελε περισσότερο. Ίσως ήταν λίγο πιο τυχερή , ίσως είχε πιο καθαρό μυαλό και απλά στο κρίσιμο σημείο μπόρεσε και τελείωσε δυο φάσεις και πήρε τη νίκη».
Οι στόχοι της για το μέλλον με την ομάδα: «Να μπορέσω να βελτιωθώ προκειμένου ουσιαστικά να μπορέσω να συνεισφέρω περισσότερο στην ομάδα και νομίζω η κάθε μια αυτό θα ήθελε , είμαστε ένα σύνολο , δεν είναι ατομικό το άθλημα. Οπότε όσο βελτιώνεται η μια ανεβάζει αυτόματα και την συμπαίκτρια της».
Προσωπικοί στόχοι: «Εγώ τώρα σπουδάζω ιατρική αλλά αν μπορούσα να ζήσω από το βόλεϊ καθαρά θα το έκανα, είναι όμως πάρα πολύ δύσκολο . Αν μπορέσω να φτάσω στο επίπεδο να μπορώ να παίξω σε ένα πρωτάθλημα του εξωτερικού, καλύτερο της Ελλάδας, θα ήθελα πάρα πολύ αλλά δυστυχώς ευτυχώς η ζωή μου πλέον δεν περιβάλλεται μόνο από το βόλεϊ. Ναι μεν προσπαθώ να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ, να φτάσω στο υψηλότερο σημείο που μπορώ ως αθλήτρια αλλά έχω και κάτι ακόμα που με κρατάει ίσως λίγο πίσω απ όλο αυτό».
Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το βόλεϊ, πως ξεκίνησε η ενασχόληση σου με το άθλημα ;
«Ήθελα να ξεκινήσω από πολύ μικρότερη ηλικία από ότι ξεκίνησα , ξεκίνησα στα δέκα αλλά ήθελα δυο τρία χρόνια πριν σίγουρα. Οπότε παίζω έντεκα δώδεκα χρόνια. Είναι και οι δυο γονείς μου γυμναστές οπότε είχα μεγαλώσει μέσα στα γήπεδα γενικότερα , όχι μόνο στο χώρο του βόλεϊ . Λίγο τα γονίδια λίγο οι παραστάσεις από μικρή ηλικία με βοήθησαν να ασχοληθώ με αυτό, έπαιζε και η μαμά μου βέβαια βόλεϊ».
