Έχεις πάρα πολύ μεγάλη οικονομική και μιντιακή δύναμη, την τελευταία τριετία έχεις επανέλθει δυναμικά στην πρώτη γραμμή της ναυτιλίας, έχεις δει, έχεις ζήσει, έχεις κάνει… Πολλά!
Δεν μου αρέσει να ξεκινάω «διάλογο» μέσα από κείμενα, αλλά ειλικρινά τούτη τη φορά νιώθω πως πρέπει να το κάνω, γιατί από χθες το μεσημέρι, όταν διάβασα τα όσα κατέθεσες στη δίκη των «28» για τη «συμμορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο», μονολογώ σαν τον «τρελό» και ψάχνω να καταλάβω αν ξύπνησα σε άλλη χώρα, σε άλλη εποχή, σε άλλον πλανήτη…
Γιάννη Αλαφούζε, το καλοκαίρι γίνεσαι 63 ετών. Το καλοκαίρι του… 2040, όταν θα είσαι πλέον 83, θα κάθεσαι μπροστά από το τζάκι σου και θα κάνεις ένα flash back αναμνήσεων της ζωής σου, τι θα λες στον εαυτό σου (και) για το χθεσινό; Τι αυτοκριτική θα κάνεις; Πως θα το «κουμπώσεις» όλο αυτό στο μυαλό σου; Πως θα αισθανθείς όταν συνειδητοποιήσεις πως -επί της ουσίας- πρόδωσες και τον ίδιο τον εαυτό σου και τον αγώνα που έκανες επί μία τετραετία; Κι ακριβώς την ώρα που είχες την ευκαιρία να εισπράξεις, έστω ένα ψήγμα «δικαίωσης», γύρισες και είπες «ποια καρδάρα, ποιο γάλα, στο διάβολο όλα…» και τράβηξες μια γερή κλωτσιά στα πάντα. Ήρεμα (σε) ρωτάω…
Γιάννη Αλαφούζε, στην κατάθεσή σου στο δικαστήριο είπε πολλές φορές «δεν θυμάμαι», «δεν έχω δυνατή μνήμη», «μου διαφεύγει». Συνεχόμενες υπεκφυγές… Δεν ξέρω αν όντως ξέχασες ή αν επεδίωξες η «αμνησία» να έρθει στο συγκεκριμένο τάιμινγκ. Να σου θυμίσω όμως αν θες, πως εσύ ήσουν που ξεκίνησες (και πολύ καλώς την ξεκίνησες) πριν από λίγα χρόνια όλη αυτή την ιστορία, για να σπάσει το ποδοσφαιρικό «απόστημα» και την οδήγησης μέχρι τις αίθουσες των δικαστηρίων. Με κόπο, προσωπικό κόστος, πολλές εργατοώρες δικές σου και συνεργατών σου, πολλές έρευνες, χλευασμό, ύβρεις, μηνύσεις, καταμηνύσεις κ.ο.κ.
Εσένα -μαζί με άλλα μέλη του Παναθηναϊκού- έκλειναν για «καψόνι» για 20 λεπτά στο ασανσέρ του «Γ. Καραϊσκάκης» τον Απρίλη του ’13 κι άκουγες από τον όροφο πάνω σου ότι πιο χυδαίο είχε ακουστεί. Εσύ πάλεψες μόνος σου στην αρχή, για να αρχίσει να ξετυλίγεται το παρασκηνιακό «κουβάρι» στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για να ξεκινήσει η έρευνα και η παρακολούθηση τηλεφώνων από την ΕΥΠ, που έφτασαν εντέλει την υπόθεση ως εδώ.
Μα την κρίσιμη στιγμή, την καθοριστική ώρα, Γιάννη Αλαφούζε, έκανες τρία βήματα πίσω, πέταξες την ασπίδα κι άλλαξες εντελώς κατεύθυνση και βηματισμό. Κι όχι μόνο άφησες να «καρπωθούν» άλλοι όλον αυτό τον αγώνα (αφού σε «άδειασαν» πρώτα δίχως να το καταλάβεις), αλλά στο τέλος τον «πρόδωσες» κιόλας.
Έχουν άδικο, Γιάννη Αλαφούζε, όσοι μπορεί να υποστηρίζουν από χθες το μεσημέρι, πως με αυτή την κατάθεση αντεπέδωσες για την «ερυθρόλευκη» στήριξη τον Μάιο του 2017 στην αλλαγή του κανονισμού αδειοδότησης και το μη υποβιβασμό του Παναθηναϊκού; Θυμάσαι; Σου μιλάω για εκείνο το δεύτερο μεγάλο… πλήγμα στην οκταετή παρουσία στου στον σύλλογο. Το πρώτο ήταν ο (διπλός) επί ημερών σου αποκλεισμός από την Ευρώπη λόγω Financial Fair Play. Θα μπορέσεις να κοιτάξεις όλον αυτό τον κόσμο στα μάτια και να του πεις «όχι, δεν είναι έτσι;». Προφανώς και δεν θα δώσεις ποτέ απάντηση σε κανέναν. Εδώ και 40 μήνες δεν ένιωσες ποτέ τη σημασία (όχι την ανάγκη, τη σημασία…) που έχει, το να δώσεις έστω μία εξήγηση για όλα όσα (δεν) έκανες…
Ίσως τελικά να απαντήσεις (μόνο) στον εαυτό σου μετά από 20 χρόνια, εκεί μπροστά στο τζάκι σου. Μα να είσαι σίγουρος, Γιάννη Αλαφούζε, πως αν τελικά του τα πεις όλα όπως έγιναν, από το Α ως το Ω, θα γυρίσει κι αυτός και θα σου αποκριθεί μέσα από τις φλόγες του τζακιού σου «τι έκανες ρε Γιάννη; Πως το έκανες αυτό;». Κι άντε να σε δω τι θα του απαντήσεις τότε…
Κι ενώ λοιπόν προσπαθείς να ηρεμήσεις και να ανασυγκροτήσεις, να βάλεις σε μία τάξη τις σκέψεις σου, μετά την κατάθεση του Αλαφούζου, έρχεται και το χθεσινοβραδινό «έργο» της Τούμπας, για να «δέσει» το… γλυκό και να αποτελειώσει τις αντοχές σε κάθε γωνιά του νευρικού σου συστήματος.
(Τσάμπα) μάγκες, (σας) βαρέθηκα… Πήγα 41 χρονών πλέον και κουράστηκα με όλα αυτά και με όλους. Διότι όλα αρχίζουν και τελειώνουν στη φάση του 33’, όταν ο Ινσούα κόβει μπάλα, ο Πέλκας κάνει (και λέει μετά το ματς) ότι τον χτύπησε στο γόνατο κι ο Ελβετός «χειρουργός με σουγιά» Mr. Σέρερ δείχνει αβίαστα πέναλτι.
Έτσι για την «αλητεία» ρε παιδί μου. Και τα VAR να… VARάνε στον ίδιο ρυθμό. Οι κ.κ. Φενταγί Σαν, Αλεσάντρο Ντούντιτς (αν δεν έτρωγαν… σουβλάκια στο control room όπως έκαναν στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος οι συνάδελφοί τους στη Λαμία) απλά αμολούσαν… αετό. Μιλάμε για «επιστήμονες», όχι αστεία. Ξέρει τι επιλέγει ο Περέιρα κάθε φορά. Κι αν το καράβι ανέβηκε εδώ και κάτι μήνες στο… βουνό, γνωρίζει καλά ο Πορτογάλος πως έφτασε ως εκεί. Έ, Μάλαμα; Κάνω λάθος;
Στην φωτογραφία που βλέπετε, μπορείτε μόνοι σας να συμπεράνετε πως ο Ινσούα βρίσκει πρώτα ΚΑΘΑΡΑ μπάλα και δεν υπάρχει καμία επαφή στο γόνατο όπως υποστηρίζει ο Πέλκας. Ο Δημήτρης Πέλκας που από το 7’ έπρεπε να έχει πάει για ντους στα αποδυτήρια, αλλά του «χαρίστηκε» η καρατιά πάνω στο πόδι του Πούγγουρα στο 3ο λεπτό, που με το γράμμα του νόμου είναι απευθείας κόκκινη. Ούτε καν κίτρινη ο Mr. Σέρερ. Well done…
Όλα τα άλλα από εκεί και πέρα είναι… οδοντόκρεμες και για λαϊκή κατανάλωση. Διότι μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι. Αλλά αν έχεις τον σωστό «χειρουργό», η επέμβαση θα γίνει και με… ελβετικό σουγιά.
Κάτι για το τέλος… Το ανέβασα και χθες βράδυ, όταν προσπάθησα να μαζέψω λίγο το μυαλό μου από αυτά που είδα κι άκουσα καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Ο συγχωρεμένος παππούς μου έλεγε πάντα στα παιδιά του, πως «ο θεός βλέπει». Κι όλοι μία μέρα, θα πάρουν αυτό που τους αξίζει.
Για κάθε Παναθηναϊκό σε αυτό το ζευγάρι του Κυπέλλου έχει μείνει ένα πράγμα μόνο… Την άλλη Τετάρτη, ελάτε όλοι στο ΟΑΚΑ. ΕΛΑΤΕ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΑΣ, για το τριφύλλι που έχετε για πάντα «φυλαχτό» στην καρδιά σας, για όλα όσα υποφέρατε για την αγάπη σας προς τον Παναθηναϊκό. Ελάτε για ένα μεγάλο «χορό» δίπλα στον Δώνη και τους παίκτες.
Να δώσουν όλοι την ψυχή τους, για να μην επιτρέψουν σε κανέναν Mr. Σέρερ, να βάλει τη λέξη «τελευταίος», μπροστά από τον «χορό» μας. Το αξίζετε, πρώτα απ’ όλα εσείς, οι φίλοι του «τριφυλλιού», η «καρδιά» της ομάδας, για όλα όσα έχετε περάσει!
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, μέχρι το τέλος της γης…
