Του Θανάση Παπαθανασίου
Φτάνουμε λοιπόν σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες αγωνιστικές για τον Παναθηναϊκό. Την Κυριακή το βράδυ θα είμαστε, κατά τι, σοφότεροι όσον αφορά την πιθανότητα που έχει το τριφύλλι στο να διεκδικήσει μετά από 13 χρόνια τον τίτλο του Πρωταθλητή.
Βλέπετε, όλα είναι θέμα πιθανοτήτων για να θυμηθούμε τον στιχουργό Κώστα Τριπολίτη. Θα μου πείτε, η αγωνιστική αξία δεν μετράει; Η κατάσταση που βρίσκεται μια ομάδα σε μια δεδομένη στιγμή δεν έχει σημασία; Φυσικά, είναι βασικοί παράμετροι αλλά είδατε κι’ εσείς τι έγινε την προηγούμενη Τρίτη. Το “κακό” φεγγάρι του Παναθηναϊκού, του χαμογέλασε ενώ το “καλό” φεγγάρι της ΑΕΚ, της επιφύλασσε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη. Θα μου πει κάποιος ότι αυτά δεν γίνονται κάθε μέρα και πιθανότατα να έχει δίκιο.
Η ουσία είναι όμως ότι όταν φτάνουμε σε τέτοια κομβικά σημεία, όπως η Κυριακάτικη αναμέτρηση, οι παράγοντες που τελικά ασκούν επιρροή είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που φανταζόμαστε. Δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε το συνολικό στήσιμο μιας ομάδας, το δέσιμο της, την γενικότερη συμπεριφορά της, την αντοχή της σε ιδιαίτερες συνθήκες.
Όταν το καλοκαίρι του 2021 ο Γιοβάνοβιτς άρχιζε την προσπάθεια του, αυτή της ανασύστασης ενός οργανισμού που λόγω διαφόρων και διαφορετικών αιτιών βολόδερνε ψάχνοντας τον δρόμο του, λίγοι από εμάς θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι μετά από 18 μήνες περίπου οι πράσινοι θα φάνταζαν σαν ένας από τους κυριότερους διεκδικητές του τίτλου. Όσον αφορά τον υπογράφοντα ούτε καν το είχε λάβει υπόψιν του. Η επικρατούσα άποψη ήταν ότι θα υπάρξει ένα νοικοκύρεμα της ομάδας, η οποία θα παρουσίαζε πλέον κανονικό ποδόσφαιρο, και ότι με την προοδευτική κατάκτηση των στόχων της θα ενισχυόταν έτσι ώστε να προκύψει στο τέλος μιας διαδρομής η επαναφορά σ’ αυτό που οι φίλαθλοι της ονομάζουν κανονικότητα, δηλαδή στην διεκδίκηση τίτλων.
Σίγουρα ο Σέρβος προπονητής του τριφυλλιού έχει κάνει τα λάθη του (το αντίθετο θα ήταν παράλογο), είτε σε εκτιμήσεις παικτών, είτε σε σύστημα παιχνιδιού, είτε σε αποφάσεις του στην ροή κάποιου αγώνα, η αγιοποίηση είναι το ίδιο επικίνδυνη με την απαξίωση. Κανείς όμως δεν μπορεί να παραγνωρίσει το ότι ο Παναθηναϊκός προχωρά πλέον βάσει προγράμματος, υπάρχει σχέδιο και προοπτική. Το μεγαλύτερο κέρδος του Παναθηναϊκού από την συνεργασία του με τον Γιοβάνοβιτς είναι ακριβώς αυτό, η ομάδα έχει βρει έναν δρόμο, τον δικό της δρόμο. Ο Ιβάν απέδειξε ότι ξέρει τι πρέπει να κάνει για να προχωρήσει. Υπάρχει κάτι πιο σημαντικό απ’ αυτό; Τα αποτελέσματα της δουλειάς του έδωσαν άμεσα αποτελέσματα κι’ αυτό ήταν το κάτι παραπάνω. Το ένστικτο του κόσμου λειτουργεί και του το αναγνωρίζει, εξ’ ου και η ένδειξη αγάπης στο πρόσωπο του.
Προσωπικά, το μόνο που με φοβίζει είναι η ταχύτητα με την οποία ανεβαίνει τα σκαλιά της ποδοσφαιρικής του ωρίμανσης ο Παναθηναϊκός. Ιδίως τις τελευταίες μέρες, με τα χρήματα που ακούγονται, μου δημιουργείται η εντύπωση ότι η διοίκηση, προφανώς με την σύμφωνη γνώμη του προπονητή, μπήκε στον πειρασμό να “κόψει δρόμο” και να παρακάμψει τον αρχικό σχεδιασμό. Άποψη μου είναι ότι οι προοδευτικές βελτιώσεις είναι πιο ασφαλείς από τις εκθετικές που μπορεί, λόγω του απότομου ύψους, να σε ζαλίσουν και να σε προσγειώσουν απότομα.
Έγινε λοιπόν αυτή η αναφορά στο πρόσφατο παρελθόν μόνο και μόνο για να αποδειχθεί ότι στο Κυριακάτικο παιχνίδι δεν κρίνεται τίποτα. Όταν κάποιος γυρίσει το κεφάλι προς τα πίσω και δει την διαδρομή που έχει διανύσει κάθε ανησυχία βρίσκει την σωστή της διάσταση. Η ΑΕΚ είναι μια πολύ καλή ομάδα, ιδίως μεσοεπιθετικά, όλοι το γνωρίζουμε. Και μόνο η αντιμετώπιση του Λιβάϊ Γκαρσία, που βρίσκεται σε δαιμονιώδη ρυθμό και φόρμα, αποτελεί θέμα για την άμυνα του τριφυλλιού. Όλοι βλέπουμε επίσης ότι αγωνιστικά οι πράσινοι δεν είναι στα καλύτερα τους, σαν να λείπει φρεσκάδα, σαν να έχει χαλάσει η οργάνωση, οι αποστάσεις των γραμμών, σαν αρκετοί παίκτες να είναι εκτός φόρμας, σαν, σαν…
Δεν είναι εύκολο, όπως δήλωσε και ο προπονητής των πρασίνων, να κρατηθεί σε υψηλό επίπεδο μια ομάδα για πολλούς μήνες, ιδίως με ένα ρόστερ σαν αυτό του Παναθηναϊκού θα συμπλήρωναν πολλοί, αλλά μήπως και αυτό δεν ήταν στα δεδομένα; Ήταν πουθενά σχεδιασμένο ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε δύο ισάξιες ενδεκάδες; Στο επίπεδο που είμαστε νομίζω ότι θα ζούμε με τα φεγγάρια, ανάλογα και με τον προγραμματισμό των γυμναστών και της τεχνικής ομάδας για το πότε πρέπει η ομάδα να είναι στον μέγιστο βαθμό ετοιμότητας.
Όποιο και να ‘ναι το αποτέλεσμα της Κυριακής για τον Παναθηναϊκό δεν αλλάζουν πολλά πράγματα, το ζην επικινδύνως θα παραμείνει, αντίθετα η ΑΕΚ έχει αναδείξει την συνάντηση σε παιχνίδι ζωής και θανάτου. Είχε συμβεί κάτι ανάλογο και στο παιχνίδι εναντίον του Ολυμπιακού. Τότε το “καλό” φεγγάρι, αλλά και ο Άβιλα, είχε βοηθήσει τους πράσινους που όμως έχασαν εντελώς τον έλεγχο του ρυθμού αλλά και του παιχνιδιού. Αυτός, κατά την φτωχή μου γνώμη, είναι και ο κίνδυνος για την συνάντηση της Κυριακής στην φλέγουσα “Αγιά Σοφιά”. Εάν δεν πετύχει να ελέγξει τον ρυθμό η ομάδα των πρασίνων δεν πιστεύω ότι θα καταφέρει πολλά πράγματα. Το στοίχημα για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς είναι να προσθέσει στον καινούργιο άσο που τράβηξε από το μανίκι και ονομάζεται Μπερνάρ, την μεθοδικότητα που την διέκρινε όλο τον πρώτο γύρο με την αντίστοιχη ψυχραιμία και συγκέντρωση.
Σαν επίλογο αυτού του σχολίου…
Ένας στίχος από το γνωστό τραγούδι, Ίσως φταίνε τα φεγγάρια*, του προ τριών ημερών εκλιπόντα μεγάλου δασκάλου Νότη Μαυρουδή… ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ.
*Στίχοι: Τάσος Σαμαρτζής, Πρώτη Ερμηνεία: Ελένη Βιτάλη
