20 χρόνια καριέρας, 20 χρόνια ένας από εμάς… Ότι και να γράψει κανείς για τον Σωτήρη Λεοντίου είναι μάλλον λίγο.
Για την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωση του στο «Τριφύλλι» που ακόμη και αν ελέω εκείνης της… καταραμένης 2ης Σεπτεμβρίου 2007, όταν έπειτα από εναέρια σύγκρουση με τον επιθετικό του «αιώνιου αντίπαλου» Λούα Λούα δεν έμελλε να την δείξει ποδοσφαιρικά στο 100%, παρότι το ήθελε τόσο πολύ;
Ή για την αγάπη του για τη μπάλα που παρά τον τραυματισμό που ισοδυναμούσε σχεδόν με τέλος καριέρας, τον έκανε να πεισμώσει και να παίξει ακόμη και σε χαμηλότερο επίπεδο απ’ ότι άξιζε, απλά για την… τρέλα του, ολοκληρώνοντας την καριέρα του στον Π.Π. Ψυχικού. Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα είναι ο Σωτήρης Λεοντίου και το «Τ» βρέθηκε στον «τελευταίο χορό» ενός σπουδαίου Παναθηναϊκού, μα πάνω απ’ όλα ανθρώπου.
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε αποκλειστικά στο «Τ» και τον Γιάννη Νιαστίτη
- «Τελευταίος χορός» σήμερα (2/4) σε μια 20χρονη καριέρα, παρουσία του Γιώργου Καραγκούνη. Τι σημαίνει για σένα αυτή η μέρα;
«Αρχικά να πω πως είμαι χαρούμενος. Νομίζω πως τις επόμενες μέρες θα συνειδητοποιήσω πως δεν θα ξαναπαίξω ποδόσφαιρο. Ωστόσο ένιωσα πολύ όμορφα σήμερα γιατί η διοίκηση ετοίμασε για μένα μια υπέροχη γιορτή. Ο κόσμος με τίμησε και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Είμαι σε μια ομάδα πραγματική οικογένεια (Π.Ο. Ψυχικού), δεν μας λείπει τίποτα, υπάρχει αλληλοεκτίμηση και με τη διοίκηση και τον κόσμο και αυτό βγαίνει και στο γήπεδο».
- Με το χέρι στην καρδιά ποια είναι η «στιγμή» που κρατάς σε αυτό το ποδοσφαιρικό ταξίδι;
«Ξέρετε τι κρατάω… Κρατάω αυτό το πράγμα που έζησα σήμερα. Τους πραγματικούς φίλους, την εκτίμηση, την αγάπη και τον σεβασμό από τον κόσμο. Νομίζω αυτά είναι τα πιο σημαντικά που μένουν στο τέλος. Έχω φτάσει 38 ετών και έζησα αυτό το ταξίδι πολύ έντονα. Ήμουν τυχερός που έφτασα να παίξω στην Ευρώπη και το Champions League. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιο υψηλότερο επίπεδο από αυτό. Έγινε αυτό που έγινε αλλά δόξα τον Θεό, συνεχίζουμε. Οι ατυχίες είναι μέσα στη ζωή, το θέμα είναι να «σηκώνεσαι» και να κάνεις αυτό που αγαπάς».
- Είσαι παράλληλα προπονητής στις ακαδημίες του Π.Ο. Ψυχικού. Σε ιντριγκάρει στο μέλλον να υπηρετήσεις τον Παναθηναϊκό από ένα ανάλογο πόστο;
«Το βλέπουμε, το βλέπουμε… Προς το παρόν είμαι ευχαριστημένος με τις ακαδημίες του Ψυχικού. Σιγά σιγά πρέπει να εντρυφήσω περισσότερο στο θέμα προπονητικής, αλλά αυτή τη στιγμή προέχει να ξεκουραστώ, να ηρεμήσει το μυαλό. Σιγά σιγά θα έρθουν την κατάλληλη στιγμή όλα. Γιατί όχι; Είμαστε φίλοι, δεν έχουμε μια απλή ψυχρή σχέση ποδοσφαιριστή – διοίκησης και αν μου το ζητήσουν με μεγάλη χαρά, θα πω το ναι. Δεν το συζητάω καν αυτό, γιατί έχω δεθεί με την ομάδα».
- Πάμε και στο «φλέγον ζήτημα» της εβδομάδας. Βοτανικός. Η πρόταση πέρασε. Ποιο πιστεύεις είναι το καλό της ομάδας;
«Η γνώμη μου είναι ότι η ομάδα πρέπει να έχει το δικό της γήπεδο. Δεν γίνεται να έχουν όλες οι ομάδες και να μην έχει ο Παναθηναϊκός. Δεν με νοιάζει να είμαι ειλικρινής πού θα χτιστεί. Από την στιγμή που το ψήφισε ο κόσμος με τόση μεγάλη πλειοψηφία, το αποδέχομαι και ελπίζω να γίνει γρήγορα και να το χαρεί ο κόσμος».
- Ξέρω ότι είσαι όποτε μπορείς παρακολουθείς από κοντά τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Παρακολουθείς και τα άλλα τμήματα;
«Η αλήθεια είναι όχι. Δεν έχω χρόνο να τα παρακολουθήσω. Αλλά επειδή έχω και φίλους στο ποδοσφαιρικό τμήμα, προσπαθώ όσο μπορώ αυτούς να τους παρακολουθώ. Γιατί χαίρομαι όποτε βλέπω την ομάδα και συγκινούμαι παράλληλα. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ καλύτερα για την ομάδα, ειλικρινά το πιστεύω. Τους εύχομαι μέσα από την καρδιά μου κάθε επιτυχία».
