“Εξυγίανση”. “Συμμορία”. “Παράγκα”. “Μαύρες σακούλες”. Πολυϊδιοκτησία. Μπράβοι. Στήσιμο. Μερικές από τις λέξεις που ακούμε και διαβάζουμε τις τελευταίες ώρες μετά την ολοκλήρωση της 12ης αγωνιστικής της Superleague.
Από την Πυράγρα
Πρωτόγνωρες; Όχι. Ούτε είναι η τελευταία φορά που θα υποπέσουν στην αντίληψη μας. Δυστυχώς, αφορούν και τον Παναθηναϊκό. Ναι μεν δεν εμπλέκεται σε αυτές τις καταστάσεις, αλλά συμμετέχει σε ένα πρωτάθλημα στο οποίο κυριαρχεί η τοξικότητα.
Τουλάχιστον, αυτό είναι το μόνο παρήγορο… Ότι το όνομα του Συλλόγου δεν λερώνεται με αυτές τις κατηγορίες. Κανένας δεν μπορεί να του προσάψει το παραμικρό.
Ο Παναθηναϊκός δεν επιχειρεί να χειραγωγήσει άλλες ομάδες, δεν διεκδικεί τον έλεγχο της ΕΠΟ, δεν προσπαθεί να επηρεάσει τη διαιτησία. Δυστυχώς, αδυνατεί και να προστατευτεί από τέτοια φαινόμενα, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση.
Η φάμπρικα που άνοιξε η “παράγκα” το 1996 προκάλεσε τον μιμητισμό στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πλέον, όλοι επιδιώξουν να… ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας και να απολαύσουν τα οφέλη. Μόνο που μακροπρόθεσμα, όλοι χάνουν.
Η Ελλάδα χάνει διαρκώς θέσεις στη βαθμολογία της UEFA. Μαζί της χάνονται εισιτήρια και διοργανώσεις. Από τις πέντε ομάδες φέτος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, του χρόνου θα παίζουν τέσσερις. Καμία στο Europa League, αλλά οι τρεις στο δευτεροκλασάτο Conference League.
Υπό άλλες προϋποθέσεις, τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν από το βράδυ της Κυριακής, θα μας διασκέδαζαν και θα εκφράζαμε την ικανοποίηση μας που δεν αποτελούμε μέρος τους. Δυστυχώς, όμως, αυτός ο κατήφορος έχει πάψει εδώ και καιρό να έχει πλάκα…
