Ανηφόρισα χτες στο ΟΑΚΑ μετά τη δουλειά, στη μπασκετική… Euroleague boxing night, για να δω από κοντά τον Βασιλιά και τη Βασίλισσα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παναθηναϊκός – ΡΕΑΛ! Πέραν της ήττας από μια ομάδα σαφώς πληρέστερη και καλύτερη στο παρκέ, παρά τις 3 τεράστιες απουσίες της, διέκρινα το εξής…
Οι «πράσινοι» αρκετές φορές, όταν βρέθηκαν σε θέση βολής, είτε στο High Post είτε στο Low post ακύρωναν τις προσπάθειές τους (ακόμη και από πλεονεκτική θέση) υπό το φόβο του αγαθού γίγαντα Ταβάρες. Η ιδέα και μόνο του πύργου των 2.21 ήταν αποτρεπτική επιθετικά – με εξαίρεση ένα θρασύτατο μπάσιμο του Νικ καλάθη – για οποιονδήποτε παίκτη του Πιτίνο.
Αντίθετα οι φτερωτοί στα πόδια Ισπανοί αναζητούσαν το τετ τετ με τον αργό (σχετικά) Παπαγιάννη και με περισσό θράσος έμπαιναν στη ρακέτα. Ή για να σκοράρουν στο πρόσωπο του ή για να πάρουν ριμπάουντ. Αυτό και μόνο έδινε έναν άλλο αέρα στη Ρεάλ που μάζεψε 18 επιθετικά κάνοντας πάρτυ στην πράσινη ρακέτα. Ό δε Ταβαρες, πήρε κάποια ριμπάουντ πάνω από το κεφάλι του Έλληνα σέντερ, κάρφωνε όταν χρειάστηκε χωρίς να πηδήξει εφημερίδα και με τη σπιρτάδα των υπολοίπων ο Παναθηναϊκός παρακολουθούσε το πλιάτσικο στη ρακέτα του ανήμπορος να αντιδράσει..
Αυτό δεν σημαίνει (το ξεκαθαρίζω) ότι ο Παπαγιάννης είναι λίγος. Ούτε καν! Γιατί όπως είπε και ο Πιτίνο τα μπλοκ άουτ ήταν διάτρητα, έως ανύπαρκτα. Από ενέργεια η ομάδα, σε ένα μεγάλο μέρος, φάνταζε σαν άδεια μπαταρία, ενώ ο βελτιωμένος εφέτος Έλληνας σέντερ που θέλει ακόμη μεγαλύτερη βελτιώση, έπεσε πάνω σε έναν Ταβαρες που στη μέρα του (απλά) δεν παίζεται Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος να αρχίσει η κριτική του…καναπέ για το μπάσκετ. Γιατί τα ακούσαμε κι αυτά και θα ακούσουμε ποιος ξέρει πόσα, μετά την εύκολη παράδοση όπλων με τη ΡΕΑΛ… Όλοι ξαφνικά στο ρόστερ είναι μέτριοι, το υλικό έχει ταβάνι κ.α. πολλά διαβάσαμε. Τα γνωστά.
Δεν χρειάζεται να είσαι Hall Of Famer η NBAer για να καταλάβεις πως η ομάδα θέλει τρία πράγματα, γιατί έχει μια χαρά υλικό, αναλογικά με τα χρήματα που ξοδεύει. Πρώτον πεντάρι φόβητρο για ασφάλεια και ψυχολογία , γιατί – ξεκάθαρα – δεν έχει . Δεύτερον περισσότερη δουλειά, όπως είπε ο κόουτς, γιατί δυνατότητες βελτίωσης έχει. Και τρίτον μεγαλύτερη κατάθεση – διάθεση ψυχής στο παρκέ κι ας χάνει, όμως μετράει ο τρόπος… Όταν οι «πράσινοι» τα δίνουν όλα, παλεύουν – δεν το έκαναν χτες – είναι ικανοί να κερδίσουν κάθε αντίπαλο.
Ο Παναθηναϊκός παρά την ήττα παρέμεινε ψηλά στη βαθμολογία και φέτος έχει κάνει κομβικές προσθήκες. Χωρίς 5 όμως είναι καταδικασμένος να υποκύψει στην ανωτερότητα καλύτερων αντιπάλων τύπου ΡΕΑΛ. Παλεύει αλλά λυγίζει και στα προημιτελικά οι διαφορές αυτές είναι κομβικές. Είναι βέβαιο πως δεν υπάρχουν 2 εκ. ευρώ όπως τόνισε ο Πιτίνο αλλά ένα μέρος τουλάχιστον για ενίσχυση από το ποσό που αναφέρθηκε πρέπει να επενδυθεί για σέντερ ή ένα δυνατό 4-5ρι. Αν φυσικά ο Παναθηναϊκός θέλει να παλέψει για φάιναλ φορ. Ειδάλλως…
Το πράγμα φωνάζει… Σεβαστό, όμως, το οικονομικό – ήδη ματώνει… μόνος του ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για αυτή την ομάδα – και με χρήματα των άλλων δεν θα το παίζουμε μάγκες. Αντικειμενικά όμως – απλά – θα βολευτούμε με την κούπα εντός των τειχών και that’s t… Συνειδητά.
Και άντε ένα καλό αντίπαλο τον ξεγελάς μια ημέρα. Ομάδες τύπου ΡΕΑΛ όμως σε αναμετρήσεις σειράς με σερί αγώνες , μαθηματικά δεν μπορείς να τις ξεπεράσεις. Όσο βαριά φανέλα κι αν έχεις. Ακόμη και του «εξάστερου». Το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει αλλάξει και το μόνο που δεν άλλαξε είναι πως…μιλούν τα εκ Ευρώ!
Μέσα σε όλα περνούν και στα ψιλά οι τρομερές διαιτητικές αποφάσεις των γκρίζων λύκων που βρίσκουν το «τριφύλλι» στα μπόσικα κόντρα σε τέτοιου βεληνεκούς αντιπάλους. Νο 5, no party λοιπόν στην κορυφαία διοργάνωση συλλογών στο μπάσκετ. Το τσεκ – ματ του «πύργου» Ταβαρες και της Ισπανίδας Βασίλισσας, αυτό δείχνει στη μεγάλη εικόνα. Για χτες και για το μέλλον. Ακόμη και έτσι όμως στα χιαστί αν αποφύγεις ΡΕΑΛ , οι υπόλοιποι δεν λες πως τρομάζουν κιόλας. Όμως σαφώς, κάποιες βρίσκονται πιο μπροστά. Ας δούμε τα του οίκου μας, όμως και για τους άλλους έχουμε καιρό για αναλύσεις.
