Μια από τις σημαντικότερες – πάντα σε θεωρητικό επίπεδο – εφετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού ήταν ο Γκίας Ζαχίντ. Ο Γιώργος Δώνης ήθελε σαν… τρελός τον διεθνή Νορβηγό χαφ, οι Πράσινοι επέμειναν αρκετά και τελικά μετά από ένα μικρό… σίριαλ και “σκληρές” διαπραγματεύσεις, κατάφεραν να αποκτήσουν – έστω και με τη μορφή δανεισμού – τον Πακιστανικής καταγωγής χαφ.
Ο πήχης των προσδοκιών είχε ανέβει ήδη αρκετά ψηλά και ο ίδιος ο Ζαχίντ, αποδεχόμενος το ρόλο του ηγέτη στον Παναθηναϊκό στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο trifilara.gr, τον διατήρησε σε αυτά τα επίπεδα. Όμως μέχρι στιγμής, δεν έχει δικαιώσει τους ανθρώπους του Τριφυλλιού για την επιμονή και την επιλογή τους και στα επίσημα παιχνίδια των Πράσινων είναι “σκιά” του εαυτού του.
Δεν θα το παίξω… παντογνώστης, ούτε θα ισχυριστώ ότι έχω ξεκάθαρη εικόνα για τον Ζαχίντ από το διάστημα που αγωνίστηκε στο ΑΠΟΕΛ. Τον είχα παρακολουθήσει σε κάποια ματς του Τσάμπιονς Λιγκ και σε λίγα ντέρμπι του κυπριακού πρωταθλήματος. Μέχρι εκεί, δίχως να έχω εντυπωσιαστεί με τον 24χρονο χαφ. Όμως ο Δώνης δούλεψε μαζί του, ήταν επιλογή του στο ΑΠΟΕΛ και ξέρει πολύ καλά τι μπορεί να προσφέρει ο Νορβηγός μέσος στο Τριφύλλι. Πάντως μέχρι στιγμής, η προσφορά του Ζαχίντ στη νέα του ομάδα είναι το απόλυτο “μηδέν”.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Ζαχίντ είναι ο χειρότερος παίκτης του Παναθηναϊκού στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια πρωταθλήματος και μονάχα κακό κάνει στο παιχνίδι του Τριφυλλιού η παρουσία του στην ενδεκάδα. Ούτε παίρνει πρωτοβουλίες, ούτε μοιράζει καλά το παιχνίδι, ούτε έχει προσφέρει φαντασία και την… πολυαναμενόμενη κάθετη πάσα, ούτε έχει τρεξίματα και ενέργεια, ούτε έχει καταφέρει να βοηθήσει στο επιθετικό κομμάτι τους Πράσινους με ασίστ ή γκολ.
Ενδεχομένως ο φορμαρισμένος Ζαχίντ να… απογειώσει αυτό το σύνολο παικτών και να κάνει τη διαφορά, καθώς είναι δεδομένη η ποιότητα, η εξαιρετική τεχνική και η ποδοσφαιρική ευφυΐα που διαθέτει. Όμως ο αρνητικός και “μπλαζέ” Ζαχίντ κάνει μονάχα… κακό στον Παναθηναϊκό, καθώς υπάρχουν στιγμές που μοιάζει το Τριφύλλι να παίζει με… δέκα παίκτες.
Ίσως έχει έρθει η ώρα να βρεθεί στον πάγκο ή την εξέδρα, μέχρι να βρει τα… πατήματα του και τον πραγματικό του εαυτό. Ίσως ο Δώνης πρέπει να αναθεωρήσει την άποψη του για τον Νορβηγό και να τροποποιήσει το αρχικό του πλάνο, “προστατεύοντας” και αγωνιστικά τον παίκτη. Εκτός και αν ο προπονητής του Τριφυλλιού καταφέρει να βρει άμεσα το… κουμπί του Ζαχίντ και ενεργοποιήσει τον… φάλτσο “μαέστρο” της ομάδας του.
