O Νίκος Ζήσης παραχώρησε συνέντευξη στο AEK.BC, και αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στον τελικό του Ευρωμπάσκετ με την Γαλλία και το κρίσιμο καλάθι του Δημήτρη Διαμαντίδη από την δικιά του ασίστ.
Αναλυτικά είπε:
Μα, έκανες «όλη τη δουλειά», κατά την έκφραση. Ο τότε ομοσπονδιακός έχει κάνει ολόκληρη ανάλυση για τη σημασία της πάσας…«Δεν έκανα όλη τη δουλειά. Μου είχε πει ο κόουτς, ο Γιαννάκης, «Νίκο, πάρε τη μπάλα». Το έχω ξαναπεί. Ο Ντιο έπαιξε μία άμυνα, ως πανέξυπνος παίκτης, που είναι. Αν αποφάσιζα εκεί να σουτάρω, θα είχα 20 έως 30% πιθανότητες, γιατί με έστειλε στο αδύναμο χέρι, στο αριστερό. Και θα έκανα και δίποντο και θα πηγαίναμε στην παράταση.
Βγήκε μέσα στην αναμπουμπούλα της φάσης. Δεν ήταν καν από τάιμ άουτ. Εγώ σταματώντας εκεί, πήρα ρίσκο για λίγο. Διότι μπορεί να αναγκαστείς να κάνεις ένα σουτ της κακιάς ώρας. Ο Δημήτρης κινήθηκε. Και όπως είπε και εκείνος, γιατί είναι πολύ καλό παιδί. Εκείνη τη στιγμή είναι πολύ εύκολο το σουτ. Παίρνεις τη μπάλα και πρέπει να σουτάρεις. Δεν έχεις να σκεφτείς κάτι».
–Ήταν εκείνο το πιο καθοριστικό ματς της Εθνικής μετά τον Τελικό του 1987;
«Ίσως είναι υπερβολικό αυτό, που θα πω, αλλά σίγουρα εκείνο το σουτ άλλαξε το ρου της ιστορίας εκείνης της γενιάς. Το ελληνικό μπάσκετ το βοήθησε πάρα πολύ. Έδωσε μία τεράστια ώθηση. Μη ξεχνάμε, ότι η Εθνική είχε να πρωταγωνιστήσει πολλά χρόνια. Εμείς ως γενιά για τέσσερα χρόνια, κάναμε τα απίθανα πιθανά. Αυτή η φάση με τη Γαλλία ήταν όλα. Δεν έχει σημασία το πώς μπήκε το καλάθι, ποιος το έβαλε, ποιος έδωσε την πάσα.
Και μιας και το θυμήθηκες. Αυτή ήταν και η δύναμη εκείνη της ομάδας. Είχε παίκτες με πολύ μεγάλο ταλέντο. Το έδειξε η καριέρα, που έκαναν. Και ήταν μία γροθιά. Πολύ δύσκολο να βρεις εγωισμούς. Από την Παίδων μέχρι την Ανδρών. Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω σ’ εκείνη την Εθνική. Είχε όμως δυνατούς χαρακτήρες και έναν προπονητή, που τους ένωνε. Δεν βλέπαμε ας πούμε ποιος ήταν ο πρώτος σκόρερ. Πρώτος σκόρερ του τουρνουά ήμουν εγώ. Δεν το θυμάται κανείς. Κι αυτό ήταν η επιτυχία. Ήμασταν Ομάδα».
