Του Θανάση Παπαθανασίου
Ήταν πάνω κάτω εννέα μήνες πριν, τον περασμένο Μάϊο, όταν ο Παλάσιος, στο Γ. Καραϊσκάκης, με ένα εκπληκτικής ευφυίας τέρμα ξεδίπλωνε το τεράστιο ταλέντο του και επί της ουσίας υπέγραφε την επιστροφή του Παναθηναϊκού σε υψηλά αγωνιστικά επίπεδα. Ήταν η στιγμή που μετά από χρόνια περιπλανήσεων στην αφάνεια, μετά από χρόνια διοικητικών παλινδρομήσεων οι Πράσινοι κατάφερναν να ξαναφωνάξουν “παρών” στο ευρωπαϊκό προσκλητήριο και να ξανακάνουν αισθητή την παρουσία τους στον εντόπιο ποδοσφαιρικό χάρτη αναγκάζοντας μάλιστα έναν από τους πιο δυνατούς ανταγωνιστές τους, την ΑΕΚ, να παραμείνει εκτός Ευρώπης.
Έχουν περάσει εννέα ολόκληροι μήνες από τότε, την τελευταία φορά που επισκέφθηκε την έδρα του “αιώνιου” αντιπάλου του ο Παναθηναϊκός. Σε όλο αυτό το διάστημα, παρά τις αρνητικές περιόδους που διένυσε, το τριφύλλι έκανε κι’ άλλα βήματα προόδου. Κατάφερε για ένα μεγάλο κομμάτι του Πρωταθλήματος να βρίσκεται στην πρώτη θέση, εξαφανίζοντας τις τεράστιες βαθμολογικές διαφορές που τον χώριζαν από την κορυφή τα προηγούμενα χρόνια, ενώ και το αγωνιστικό του επίπεδο βελτιώθηκε αισθητά. Σίγουρα οι Πράσινοι δεν έγιναν υπερομάδα, απέδειξαν όμως ότι ο δρόμος που ακολουθούν οδηγεί στην σταθερή βελτίωση και στην δημιουργία ενός καλού συνόλου.
Όλη αυτή η αναδρομή χρησιμεύει για να προσδιορίσουμε καλύτερα τα νέα δεδομένα που ισχύουν για την συνάντηση του Σαββάτου. Υπάρχουν πολλά νέα στοιχεία και σε σχέση με το παιχνίδι του περασμένου Μαΐου αλλά και σε σχέση με το παιχνίδι του πρώτου γύρου. Τον περασμένο Μάϊο ο Ολυμπιακός ήταν ήδη πρωταθλητής και παρά το ότι έπαιζε ένα ντέρμπυ, η ραθυμία του κινήτρου για νίκη ήταν εμφανής. Είναι η στιγμή, που πιθανότατα οι παίκτες σκέφτονται περισσότερο το καλοκαίρι παρά την εφήμερη δόξα μιας νίκης που δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα.Την διαφορά του κινήτρου τότε, την κάνουν φανερή οι στροβιλισμοί του Βιγιαφάνιες στο χορτάρι, εκδηλώνοντας έτσι, σαν μικρό παιδί, την τεράστια χαρά του.
Σήμερα τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει, ο “αιώνιος” αντίπαλος βρίσκεται 5 βαθμούς πίσω από τους πρωτοπόρους Πράσινους και εν ολίγοις, δεδομένου του πιθανού αποκλεισμού του στο Κύπελλο, παίζει την ποδοσφαιρική του χρονιά σ’ αυτό το παιχνίδι. Επίσης, στον πρώτο γύρο οι συνθήκες ήταν διαφορετικές καθότι εκείνη την στιγμή οι Κόκκινοι είχαν ανάγκη να αποδείξουν ότι υπάρχουν σαν ομάδα. Τώρα τα περιθώρια τελείωσαν, εάν δεν κερδίσουν, όλα θα δυσκολέψουν περισσότερο. Η νίκη είναι μονόδρομος, όπως ήταν και για τον Παναθηναϊκό στην Θεσσαλονίκη πριν από δύο εβδομάδες. Επιπλέον, σε σχέση με τον πρώτο γύρο, οι ερυθρόλευκοι θα συναντήσουν τους πράσινους σε μια στιγμή που ανεβαίνουν αγωνιστικά ενώ τον προηγούμενο Νοέμβριο συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.
Ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του πρέπει να ξαναδούν εκείνη την αναμέτρηση και να διαπιστώσουν και οι ίδιοι πόσο αδίκησαν τους εαυτούς τους τότε. Ήταν από τις χειρότερες εμφανίσεις των Πρασίνων στο Πρωτάθλημα και εάν δεν έχασαν το οφείλουν στο καλό αστέρι που τότε τους προστάτευε. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που με κάνουν να πιστεύω ότι το Σάββατο η εικόνα θα είναι εντελώς διαφορετική. Η ψυχολογική υπερφόρτωση δεν υπάρχει στον βαθμό που υπήρχε τότε, οι παίκτες φαίνεται να επανακτούν την αγωνιστική φρεσκάδα που τόσο τους έλειψε τον προηγούμενο μήνα, υπάρχει η δυνατότητα περισσοτέρων επιλογών και κυρίως η άφιξη του Μαντσίνι που έχει ανεβάσει κατακόρυφα την ποιότητα της ομάδας. Υπάρχει τέλος ένα ισχυρό κίνητρο που συνοψίζεται στην φράση: “Εδώ που φτάσαμε, γιατί όχι;”
Εάν ο Παναθηναϊκός περάσει από το Γ. Καραϊσκάκης θα γεμίσει ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθηση του και το ρεζερβουάρ των φιλοδοξιών του. Εάν αντίθετα βγει ηττημένος, σίγουρα δεν θα έχει χαθεί τίποτα αλλά θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσει σκληρά για να φτάσει το επίπεδο που βρίσκεται τώρα. Είμαι της άποψης ότι έχει το “momentum” και ότι αυτό θα το αποδείξει στο γήπεδο.
Το σύστημα που θα εφαρμόσει ο Γιοβάνοβιτς πιστεύω ότι θα είναι προσαρμοσμένο στην δυναμική του αντιπάλου. Αυτό είναι ένα από τα παιχνίδια που ο προπονητής των Πρασίνων θα το ετοιμάσει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, δεν θα αφήσει τίποτα στη τύχη. Το μεγάλο του όπλο, όπως πάντα, θα είναι το σύνολο, η ομάδα, αυτό που με τόση υπομονή, ανεξαρτήτως δυσκολιών, δουλεύει με συνέπεια εδώ και δύο χρόνια περίπου. Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα του τριφυλλιού σε σχέση με τους αντιπάλους του. Είναι ένα σύνολο δουλεμένο, συγκροτημένο, ανθεκτικό, με αδυναμίες και ελλείψεις, και ποια ομάδα δεν έχει, αλλά εάν δεν συμβούν ανεξήγητα πράγματα, ξέρει τι να κάνει στον αγωνιστικό χώρο και πως να ανταπεξέλθει. Οι ερυθρόλευκοι είναι αδιαμφισβήτητο, έχουν ποιότητα, οι παίκτες τους μπορεί με μια ενέργεια να δημιουργήσουν προβλήματα αλλά φαίνεται ότι το ταλέντο επικρατεί της ομάδας.
Εάν οι Πράσινοι καταφέρουν να αντιμετωπίσουν την ποιότητα των Χάμες, Εμβιλά και Χουάνγκ Ιν-Μπέομ στο χώρο του κέντρου θα επιτύχουν να ελέγξουν και τον ρυθμό του παιχνιδιού κι’ αυτό θα είναι ένα μεγάλο βήμα για την επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος. Υπομονή, σε λίγες ώρες θα τα γνωρίζουμε όλα!
Βρισκόμαστε τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος της κανονικής περιόδου. Οι προκλήσεις που παρουσιάζονται στους Πράσινους και η επιδίωξη κατάκτησης τους είναι ο καλύτερος τρόπος για να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο σαν ομάδα. Ναι, έχουν περάσει μόλις εννέα μήνες από εκείνο το παιχνίδι στο Καραϊσκάκης, ο δρόμος όμως που έχουν διανύσει οι Πράσινοι σ’ αυτό το διάστημα αντιστοιχεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, στην γέννηση της πιο σοβαρής προοπτικής που υπήρξε τα τελευταία χρόνια για να επιστρέψουν στην κορυφή. Οι φίλαθλοι του τριφυλλιού το πιστεύουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά και κάθε Κυριακή είναι εκεί για να θυμίσουν στον Ιβάν και τους παίκτες του ότι σ’ αυτή την πορεία, με χαρές και πίκρες, δεν είναι μόνοι.
