Του Θανάση Παπαθανασίου
Φτάσαμε λοιπόν στο τέλος της κανονικής περιόδου, έχουμε πλέον σαφή άποψη των ομάδων και αυτό που μένει να διαπιστώσουμε είναι η ακριβής κατάταξη τους λίγο πριν μπούμε στην τελική και πιο συναρπαστική φάση του Πρωταθλήματος. Ακολουθούν οι αναμετρήσεις που θα κρίνουν τον πρωταθλητή και την προνομιούχα δεύτερη θέση που δυνητικά θα μπορούσε να οδηγήσει στους χρυσοφόρους ομίλους του Champions League.
Τον τελευταίο καιρό έχουν γραφεί κατά κόρον άρθρα που επισημαίνουν την πρόοδο που έχουν σημειώσει οι Πράσινοι σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Είναι όλα αληθή αλλά ο υπερπληθωρισμός της παρουσίας τους δημιουργεί μια εντύπωση “μνημόσυνου”. Το νόημα συνοψίζεται στην φράση: Καλά ήταν έως εδώ που φτάσαμε, από εδώ και πέρα ότι είναι να γίνει θα γίνει, θα το παλέψουμε. Αυτού του είδους η επαναληπτική προσέγγιση, σε κάτι τόσο προφανές, προϊδεάζει ένα τέλος και όχι μια αρχή.
Πιστεύω αντίθετα, ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του αυτά τα παιχνίδια περιμένουν για να ψηλώσουν ακόμα περισσότερο, για να εξελιχθούν και για να βάλουν τις βάσεις για την περαιτέρω βελτίωση της ομάδας την επόμενη χρονιά. Αυτή η στιγμή, για τη συγκεκριμένη ομάδα, αποτελεί μια νέα πρόκληση, δεν υπάρχει τίποτα το ικανό, μέχρι σήμερα, που να μπορεί να της δημιουργήσει κορεσμό στην επιθυμία για πρόοδο.
Κατά μια έννοια η φετινή αρχή των play off έχει αρκετές αναλογίες με την περυσινή αλλά σε ανώτερη κλίμακα, ανεβήκαμε πίστα θα έλεγε ο ανιψιός μου. Πάντα είμαστε το αουτσάιντερ, πάντα μας υποτιμούν κάτι τις, πάντα φαντάζει δύσκολη η υπερσκέλιση αντιπάλων που θεωρούνται ισχυρότεροι. Είναι καλό να σε θεωρούν υποδεέστερο, να μην σε πιστεύει κανείς πέραν της βαθμολογίας, ιδίως αν αυτή η αίσθηση μετατραπεί σε ενίσχυση του ποδοσφαιρικού εγωϊσμού της ομάδας. Ένα ακόμα θετικό στοιχείο, είναι η έλλειψη της πίεσης που δημιουργεί η “απαίτηση” του πρέπει, αυτό δεν βαραίνει πλέον τους πράσινους αλλά τους ανταγωνιστές τους.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, ακονίζεις τα νύχια σου, είσαι έτοιμος να χρησιμοποιήσεις κάθε όπλο σου και περιμένεις.. Υπάρχει και η άλλη, είναι αυτή που δεν ενδιαφέρεται για το τώρα αλλά για το μετά. Ο Ιβάν “πεθαίνει” για παιχνίδια που οι παίκτες του πρέπει να παίζουν στα όρια τους. Είναι πιθανότατα οι στιγμές που τον βοηθούν να βγάλει τα ασφαλέστερα συμπεράσματα. Είναι οι στιγμές που κλειδώνει στο κεφάλι του τις αλλαγές η τις προσθήκες που πρέπει να επιφέρει για να πραγματοποιήσει αυτό που υποσχέθηκε: “Ακόμα καλύτερη ομάδα στο μέλλον”. Σίγουρα στην διάρκεια αυτής της περιόδου θα παρθούν σημαντικές αποφάσεις για το αύριο.
Πίσω στο σήμερα τώρα, στο Περιστέρι, ο αγωνιστικός χώρος του οποίου τόσο μας ταλαιπώρησε φέτος και θα συνεχίσει απ’ ότι φαίνεται να μας ταλαιπωρεί. Όπως δήλωσε και ο προπονητής των πρασίνων, στο σημείο που βρισκόμαστε οι τρεις βαθμοί είναι απαραίτητοι. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη λοιπόν είναι περιττή. Ο Παναθηναϊκός θα παίξει για την νίκη και παρά τον φόβο των καρτών, εκτιμώ ότι ο Ιβάν δεν θα αλλάξει τον βασικό σκελετό της ομάδας. Θα προτιμήσει ένα λιγότερο δυναμικό παίξιμο από τον Πέρεθ παρά να χάσει τις σαραντάρες του και το ορθολογικό μοίρασμα του παιχνιδιού. Αυτό μπορεί να αποδειχθεί πρόβλημα σοβαρό στην οικονομία του παιχνιδιού. Βέβαια, όπως κάθε παιχνίδι, έτσι και αυτό θα πρέπει να διαβαστεί ανάλογα με την εξέλιξη του και τις αστάθμητες παραμέτρους που θα παρουσιαστούν. Ένα γρήγορο τέρμα, ένα δοκάρι λιγότερο η περισσότερο, και όλα γίνονται πιο εύκολα η πολύ πιο δύσκολα. Πάμε λοιπόν μια γρήγορη επανάληψη: Πειθαρχία, ψυχραιμία, υπομονή και συγκέντρωση, τα συστατικά της επιτυχίας. Όλοι οι φίλαθλοι των πρασίνων περιμένουν ταυτόχρονα την αγωνιστική άνοιξη από Βέρμπιτς, προσωπικά πιστεύω ότι θα δώσει πράγματα στο τριφύλλι και μεγαλύτερη επιδραστικότητα από τον Σπόραρ.
Ο Ουαλός Κρις Κόουλμαν, μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προπονητικές παρουσίες φέτος, έχει φτιάξει μια πολύ καλή ομάδα και το διαπιστώσαμε και την προηγούμενη Τετάρτη στο παιχνίδι του Ατρομήτου εναντίον της ΑΕΚ. Πέραν των παλαιών γνωστών (Μαυρομάτης, Κλωναρίδης. Τζαβίδας) οι Πράσινοι θα συναντήσουν αυτό τον μικρό διάολο που λέγεται Καμαρά και έχει βοηθήσει πολύ την καλυτέρευση του παιχνιδιού του Ατρόμητου, δύο πολύ καλούς επιθετικούς αμυντικούς (Κεχρίντα, Ντε Μποκ) και μια ισχυρή επιθετική γραμμή που ιδίως σε φάση μετάβασης είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνη. Όλα αυτά αποδεικνύουν πόσο ιδιόμορφο είναι το παιχνίδι της Κυριακής.
Βέβαια, τα επίθετα εύκολο και δύσκολο εξαρτώνται κατά κύριο λόγο από τον τρόπο που θα παρουσιαστούν οι Πράσινοι στο γήπεδο. Αν, στο συνήθως πολύ καλό πρώτο εικοσάλεπτο που κάνουν, καταφέρουν να προηγηθούν όλα θα μπουν σε διαφορετική βάση και ο Γιοβάνοβιτς έχει αποδείξει ότι είναι μαιτρ στην διαχείριση. Αν αντίθετα σημειώσει πρώτος τέρμα ο Ατρόμητος, από σκακιστική αναμέτρηση η συνάντηση θα μετατραπεί σε ενδιαφέρον ψυχολογικό και αγωνιστικό πείραμα. Εάν τέλος η ισοπαλία συρθεί έως το τέλος το ξέρετε και εσείς κι’ εγώ, δεν μένει άλλο από το να υποφέρουμε. Έτσι κι’ αλλιώς το ζην επικινδύνως αυτή την χρονιά δεν μας εγκατέλειψε σχεδόν ποτέ!
