Ακόμη μια έντονη εβδομάδα πάει να τελειώσει με θετικό πρόσημο για τους Πράσινους. Έστω και εάν η νίκη στην Θεσσαλονίκη δεν τους εξασφαλίζει απολύτως τίποτα, η ψυχολογία και η αυτοπεποίθηση τους ανέβηκαν πολλά σκαλάκια και όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικούς παράγοντες αποτελούν στην εξέλιξη και λειτουργία μιας ομάδας.
Έστω και αν ο Δικέφαλος του Βορρά παρουσιάστηκε με πολλές αλλαγές, ήταν εμφανής η διαφορά στον τρόπο προσέγγισης του παιχνιδιού που είχαν οι Πράσινοι στην προσπάθεια τους να βελτιώσουν όλα εκείνα που τους οδήγησαν στην ήττα για το Πρωτάθλημα 15 ημέρες πριν. Μεγάλη σημασία σε αυτό έχει και το γεγονός ότι για τον προπονητή του Παναθηναϊκού η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν είναι πλέον προς ανακάλυψη αλλά αποτελεί έναν αντίπαλο που έχει μελετηθεί και αναλυθεί. Όσο περνά ο χρόνος τόσο και πιο σοφός θα γίνεται ο Φατίχ Τερίμ όχι μόνο για την ομάδα του αλλά και για τους ανταγωνιστές του σ’ αυτή την κούρσα για τέσσερις που οδηγεί στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος.
Μέχρι τώρα το θάρρος που επέδειξε ο Τούρκος προπονητής συνοδεύτηκε και από καλά αποτελέσματα αλλά και από ορισμένα διαστήματα καλού και ποιοτικού ποδοσφαίρου. Σίγουρα είναι ακόμα πολύ νωρίς για να καταλάβουμε πλήρως τις καινοτομίες που θέλει να επιφέρει στο παιχνίδι των πρασίνων ο προπονητής του. Σιγά – σιγά όμως, βγαίνουν ορισμένα στοιχεία που φυσικά με την πάροδο του χρόνου, θα παγιωθούν στα συστήματα που θα εφαρμοστούν και θα συνθέσουν την εικόνα που τουλάχιστον σ’ αυτή την φάση θα παρουσιάσει η ομάδα.
Η ταχύτητα στις μεταβιβάσεις, η εναλλαγή στην υποστήριξη της τακτικής και με συνδυαστικό αλλά και με άμεσο ποδόσφαιρο, η διαρκής προσαρμογή της ομάδας στις ανάγκες των κατά περίσταση συνθηκών με απόλυτο στόχο το αποτέλεσμα, η προσπάθεια παρουσίας μεγαλύτερης αγωνιστικής έντασης και φυσικής δύναμης, είναι μερικά από αυτά που διαφοροποιούν την νέα εκδοχή του τριφυλλιού σε σχέση με αυτά που γνωρίζαμε ως τα Χριστούγεννα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ξαφνικά οι Πράσινοι μεταμορφώθηκαν και έγιναν η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, εξάλλου σε όλες τις αναμετρήσεις με τους κυρίως ανταγωνιστές τους, εξαίρεση ο αγώνας Πρωταθλήματος εναντίον του Ολυμπιακού στην Λεωφόρο, ήταν σχεδόν ισοδύναμοι με τους αντιπάλους τους. Είχαν πολύ καλά διαστήματα με ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά όλα τα παιχνίδια κρίθηκαν τελικά σε μικρές λεπτομέρειες. Παρόλα αυτά διαφαίνεται μια πολυσχιδής βελτίωση σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει και να μην την αποδώσει στις παρεμβάσεις του νέου του προπονητή. Η αύρα του Βοσπόρου μέχρι τώρα ταίριαξε στο τριφύλλι και το οδηγεί προς την πορεία που έχει ήδη χαραχθεί, το πρωτάθλημα.
Έστω και αν δεν έχει κλείσει ακόμα 2 μήνες παρουσίας στο τριφύλλι ο Φατίχ Τερίμ έχει καταφέρει με την αποφασιστικότητα του και την εμπειρία του να κερδίσει τις πρώτες σημαντικές και προσωπικά δικές του μάχες. Κατ’ αρχάς η τρελή και τόσο ριψοκίνδυνη απόφαση του να αφήσει την σίγουρη ζωή του στην Πόλη, να ξανακαθίσει σε έναν πάγκο, υψηλής ηλεκτρικής τάσης, μιας ομάδας και ενός πρωταθλήματος που δεν γνώριζε και να ξανά εκτεθεί προπονητικά σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Είναι αυτό που λέμε: Ποιος σε πείραξε; Μόνο και μόνο επειδή παρουσιάστηκε μπροστά σου ένας παθιασμένος πρόεδρος που σου είπε: μόνο εσύ μπορείς.
Μια δόση τρέλας πρέπει να την έχει κι’ ο ίδιος, σαν να βαρέθηκε την ζωή του πετυχημένου συνταξιούχου και να θέλησε να ξανανιώσει την αδρεναλίνη να ανεβαίνει στο αίμα του, την μυρωδιά του κουρεμένου γρασιδιού, να ξαναζήσει “ποδοσφαιρικά” ρισκάροντας να λεκιάσει μια πλούσια καριέρα και την υστεροφημία του. Πόσοι είναι ικανοί να κάνουν τέτοια σάλτα;
Όλα αυτά όχι σε ένα δικό του project αλλά σε αυτό ενός άλλου και όλοι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δυσκολότερο να δουλεύεις σε κάτι που δημιούργησε κάποιος άλλος από το να εργαστείς εξαρχής στο δικό σου μοντέλο. Έπρεπε να προσέξει τι θα κρατήσει, τα θετικά σημεία του και ταυτοχρόνως πως θα προσθέσει τα δικά του στοιχεία. Σκέτη αυτοκτονία η αποστολή που του ανατέθηκε.
Προσωπικά, σας μιλάω με κάθε ειλικρίνεια, δεν του έδινα πάνω από 20% επιτυχίας και εκείνος έχει βαλθεί κάθε μέρα να διαψεύδει την ψυχρή λογική και να αυξάνει τα ποσοστά του. Μόνο και μόνο για αυτόν τον λόγο αξίζει τον σεβασμό. Δεν γνωρίζω αν η θετική του αύρα θα συνοδεύσει τους Πράσινους μέχρι το τέλος αλλά θεωρώ ότι αυτά είναι πράγματα που δεν γίνονται κάθε μέρα και γι’ αυτό έχουν μια διαφορετική αξία. Το ίδιο θα υποστηρίζω πάντα και για τον Ιβάν. Το να φτιάξεις μέσα σε δύο χρόνια, κυριολεκτικά από το τίποτα, μια ομάδα που είναι σε θέση να διεκδικεί τίτλους και παρουσία σε Ευρωπαϊκούς ομίλους δεν είναι κάτι που μπορεί να καταφέρει ο οιοσδήποτε.
Όλα βέβαια είναι ακόμη στον αέρα και κάθε βήμα απαιτεί την ανάλογη προσοχή. Το παιχνίδι εναντίον της Λαμίας του Λεωνίδα Βόκολου δεν θα είναι απλό. Η ομάδα με την χαμηλότερη χρηματιστηριακή αξία στο Πρωτάθλημα (σύμφωνα με το Transfermarkt δεν φτάνει τα 8 εκ. €) παλεύει για την είσοδο της στην εξάδα και με ένα μίγμα ισπανικής εμπειρίας (Καρλίτος, Σιμόν, Μαρτίνεζ) με καλούς Έλληνες ποδοσφαιριστές (Τζανδάρης, Τσιλούλης, Παπαδόπουλος, Τζανετόπουλος) και μια Κοσταρικανή πινελιά (Νούνιεζ) κάνει μια καταπληκτική πορεία φέτος, επιτυχία που αναμφισβήτητα πρέπει να πιστωθεί και στον παλιό κεντρικό αμυντικό του Παναθηναϊκού.
Από την Κυριακή το επιτελείο των Πρασίνων μπορεί να αφιερωθεί στο δεύτερο παιχνίδι του Κυπέλλου εναντίον του ΠΑΟΚ, είναι σχεδόν ένας τελικός. Ο Λουτσέσκου θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να φύγει με την πρόκριση από την Λεωφόρο. Οι εκτός γηπέδου εμμονές του μπορεί τελικά να αποδειχθούν και η αχίλλειος πτέρνα του. Ο Φατίχ Τερίμ έχει αποδείξει ότι μετατρέπεται σε χαμαιλέοντα όταν θέλει να πετύχει τον σκοπό του.
Κλείνοντας και μιλώντας σαν φίλαθλοι και όχι σαν παράγοντες, θεωρώ ότι κάθε φορά που χάνεται μια ευκαιρία συνεννόησης μεταξύ των ομάδων της Λίγκας είναι μια ήττα για όλους όσους αγαπούν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πως να ξεχαστεί η παράταση – κοροϊδία 24 ωρών στο πρόβλημα covid που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός στο τέλος του προηγούμενου Πρωταθλήματος; Επρόκειτο για τον αγώνα που έκρινε τον τίτλο.
Όταν σπέρνεις ανέμους θα θερίσεις θύελλες λέει ο λαός και εν πάση περιπτώσει αφού το πρόγραμμα ήταν γνωστό εδώ και καιρό γιατί δεν προηγήθηκε η κατάλληλη προεργασία ούτως ώστε να συνυπολογισθούν όλες οι παράμετροι και κανείς να μην νοιώθει αδικημένος; Ελπίζουμε, ανεξαρτήτως ομαδικών προτιμήσεων, να βρεθούν κάποτε εκείνοι που θα μπορέσουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων δημιουργώντας ένα περιβάλλον κατάλληλο για να ευδοκιμήσει η εμπιστοσύνη και η συνεργασία. Σήμερα μοιάζει ουτοπία, κάποια μέρα ίσως να γίνει συνώνυμο της επιβίωσης.
