Φτάσαμε λοιπόν στην αρχή του τέλους για την φετινή ποδοσφαιρική χρονιά. Σε δέκα αγωνιστικές θα γνωρίζουμε ποιος από τους τέσσερις διεκδικητές θα είναι αυτός που θα χαμογελάσει. Οι αγώνες της Κυριακής θα είναι κάτι σαν πρελούδιο του κυρίως έργου που ουσιαστικά θα αρχίσει στα τέλη Μαρτίου. Προηγείται η προσπάθεια της Εθνικής (21 και 26 Μαρτίου) για την πρόκριση της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που ως γνωστόν αυτό το καλοκαίρι θα φιλοξενήσει η Γερμανία.
Η επόμενη Κυριακή θα είναι όντως ένα πρελούδιο αφού θα αποτελέσει την εισαγωγή στην άγρα των 30 βαθμών που υπολείπονται για την ολοκλήρωση του Πρωταθλήματος. Το πρελούδιο συνήθως είναι ανεξάρτητο του κυρίως έργου, κομμάτι σύντομο, ελεύθερο και αυτοσχεδιαστικό. Αν εξαιρέσουμε την ΑΕΚ που εδώ και αρκετό καιρό έχει αφοσιωθεί στα του Πρωταθλήματος για τους άλλους τρεις η παραπάνω ερμηνεία αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Μετά από μια σειρά απαιτητικών υποχρεώσεων, ο τρόπος δεν ενδιαφέρει, μόνο οι βαθμοί έχουν σημασία. Η συγκεκριμένη αγωνιστική είναι ένα ξέχωρο κομμάτι που αγωνιστικά πιθανόν να μην συνδέεται με την συνέχεια. Θα ακολουθήσει ένα διάστημα 21 ημερών όπου και οι τρεις θα προσπαθήσουν να γιατρέψουν τις πληγές τους, εγχώριες η ευρωπαϊκές, ψυχολογίας η αποκατάστασης.
Σ’ αυτή την πρώτη αγωνιστική λοιπόν, η ΑΕΚ καλείται να κάνει απλά το καθήκον της ενώ ο ΠΑΟΚ να ανασυντάξει τις δυνάμεις του ισορροπώντας ανάμεσα στην επίτευξη των δύο στόχων του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Οι δύο αιώνιοι που προκαλούν τόσα ερωτηματικά με την αστάθεια της απόδοσης τους, θα ψάξουν να βρουν και να επιβεβαιώσουν την αγωνιστική τους ταυτότητα στην προσπάθεια να απαντήσουν, κυρίως στον εαυτό τους, για το πόσο ικανοί και έτοιμοι είναι να πετύχουν τους στόχους τους.
Ο Φατίχ Τερίμ θα πρέπει να καταναλώσει αρκετές ώρες στην παρακολούθηση των αγώνων που ο Ολυμπιακός έδωσε με προπονητή τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Η ομάδα που αντιμετώπισε και νίκησε στην Λεωφόρο είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που παρουσιάζει εδώ και ένα μήνα περίπου ο Ισπανός τεχνικός. Στους ερυθρόλευκους με τις συνεχείς αλλαγές έκατσε στο τέλος η κέντα η καλή… Σαντιάγκο Έσε, Αντρέ Όρτα και Τσικίνιο συνθέτουν ίσως την καλύτερη μεσαία γραμμή στο Πρωτάθλημα, ως και ο Μασούρας θυσιάζεται συχνά για χάρη της. Ο Μεντιλίμπαρ είχε την τύχη να δει από την πρώτη στιγμή τις ιδέες του να βρίσκουν εφαρμογή με το ποιοτικό υλικό που διαθέτουν οι Πειραιώτες. Οι δυσλειτουργίες βέβαια δεν εξαφανίζονται ούτε αναποδογύρισε ο κόσμος, οι ομάδες δεν φτιάχνονται σε ένα μήνα. Οι ισραηλινοί της Μακάμπι Τελ Αβίβ μας το υπενθύμισαν την Πέμπτη βγάζοντας στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα ισορροπίας και συνοχής που αντιμετωπίζουν οι άφτιαχτες ομάδες όπως ο Ολυμπιακός.
Οι “αστοί” του Τελ Αβίβ και της Χάιφα, σημειολογικά οι ομάδες που φέρουν το Μακάμπι αντιπροσωπεύουν την αστική τάξη ενώ αυτές που φέρουν το όνομα Χάποελ (=στην εβραϊκή γλώσσα «εργάτης») την εργατική, μας επιβεβαίωσαν φέτος ακόμη κάτι. Δεν χρειάζονται πάντοτε υψηλά μπάτζετ για να επιτευχθούν στόχοι που για μας επί του παρόντος μοιάζουν η κατάκτηση του Ολύμπου. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ έχει χρηματιστηριακή αξία 19,67 εκ. ευρώ, η Μακάμπι Χάιφα 26,01 ενώ Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός 110,70 και 72,95 εκ. ευρώ αντίστοιχα (πηγή: Transfermarkt). Αν υπολογίσουμε και το ότι αυτές οι ομάδες φέτος μετατράπηκαν κυριολεκτικά σε νομάδες, λόγω των γεγονότων στην λωρίδα της Γάζας, θα καταλάβουμε πόσο σπουδαία αποτελέσματα αποφέρει η σωστή δουλειά. Ένας παλιός μου φίλος, σαν καλαμπούρι, συχνά μου επαναλάμβανε: τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, φαντάσου η φτώχεια.. μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι δεν εννοούσε την οικονομική πενία…
Οι πράσινοι μετά από μια σειρά πραγματικών αυτοχειριών καλούνται τώρα να διυλίσουν τον κώνωπα. Η λογική λέει όχι αλλά επειδή το ποδόσφαιρο δεν ακολουθεί πάντα τους κανόνες της και επειδή ο Φατίχ Τερίμ δεν έκανε το ταξίδι από την Κωνσταντινούπολη για να γνωρίσει την Αθήνα, τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό Πρωτάθλημα ας περιμένουμε λίγο. Το βέβαιο είναι πως οι Πράσινοι έχουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο υλικό που κατά την ταπεινή μου άποψη, για διάφορους λόγους, δεν κατόρθωσε ποτέ να βρει την μέγιστη έκφραση του. Θα ήταν λάθος σε αυτό το κρίσιμο σημείο να αγνοηθούν παίκτες που μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να ανταποκριθούν στις αρχικές προσδοκίες. Αναφέρομαι πρωτίστως στον Αϊτόρ και τον Βιλένα αλλά και σε παίκτες που λόγω τραυματισμών δεν μπόρεσαν ποτέ, ουσιαστικά, να βοηθήσουν την ομάδα, Τζούρισιτς, Βέρμπιτς… Η προσωπικότητα των παικτών συχνά αναδύεται κάτω από δύσκολες συνθήκες και μεγάλους αγώνες. Και οι τέσσερις είναι παίκτες με παραστάσεις και εμπειρία, τα παραδείγματα αγωνιστικής αναγέννησης είναι πολυάριθμα, ο ίδιος ο Αϊτόρ πέρασε από αυτή την διαδικασία μέχρι την άφιξη του Γιοβάνοβιτς ενώ και η περίπτωση του Μπερνάρ επιβεβαιώνει αυτή την άποψη. Ίσως είναι η δική τους στιγμή!
Οι Πράσινοι έχουν αποδείξει ότι μπορούν να παραγάγουν καλό ποδόσφαιρο και ταυτοχρόνως να εξυπηρετήσουν το πλάνο τους. Είναι άλλο τόσο αλήθεια, όμως, ότι ελάχιστες φορές το πέτυχαν ολοκληρωτικά και με συνέχεια. Είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι σπουδαίες εμφανίσεις τους ολόκληρο το ενενηντάλεπτο. Πιο συχνά συνέβαινε να έχουν καλή απόδοση ένα μεγάλο μέρος του αγώνα και μετά να εξαφανίζονται. Η μεγαλύτερη παθογένεια στο παιχνίδι τους φέτος, ήταν και παραμένει, η αγωνιστική τους “δυσανεξία” στην ασφυκτική πίεση του αντιπάλου. Τις φορές που ο Παναθηναϊκός με το σύστημα ανάπτυξης του κατάφερε να ξεπεράσει αυτόν τον σκόπελο πέτυχε και να επιβάλει το δικό του παιχνίδι. Σε κάθε περίπτωση του λείπει η συνέχεια και αυτό είναι καταδικαστικό γιατί πρέπει αφενός να κατανοηθούν οι λόγοι που συμβαίνει και αφετέρου να γίνονται πειραματισμοί, οπότε, φτου κι από την αρχή!
Είναι άγνωστο εάν ο γεμάτος αυτοπεποίθηση προπονητής του καταφέρει να ξεπεράσει αυτά τα.. κουσούρια. Τώρα ο χρόνος τον πιέζει και πρέπει, εάν θέλει να είναι δημιουργικό το εικοσαήμερο που έρχεται, να μην πληγωθεί η ψυχολογία της ομάδας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διεκδικήσει την νίκη, με ότι όπλα έχει, σαν να ήταν ένας τελικός.. Θα χρειαστεί τύχη, ικανότητα, λιγότερες σέντρες (εδώ θα είχε νόημα ένα πρόστιμο) και συγκέντρωση στον μέγιστο βαθμό.
Αντί άλλου επιλόγου να αφιερώσουμε στον Τερίμ και τους παίκτες του την γνωστή ιστορία του Αισώπου (625 – 560 π.Χ) “Ανήρ κομπαστής”. Θυμόσαστε, είναι ο Αθηναίος αθλητής που υποστήριζε ότι έκανε ένα πολύ μεγάλο άλμα στην Ρόδο. Η απαγορευτική απόσταση της Ρόδου από την Αθήνα του εξασφάλιζε την σιγουριά της μη εξακρίβωσης των λεγομένων του. Στο τέλος ένας αντίπαλος του έγραψε στο σκάμμα την λέξη Ρόδος και του είπε: “ Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα”. Σε ελεύθερη μετάφραση: Εδώ είναι και το Καραϊσκάκης και το Πρωτάθλημα!
