Κοινή παραδοχή είναι ότι ο Γιώργος Παπαγιάννης δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα τη φετινή σεζόν στον Παναθηναϊκό. Ασφαλώς και οι Πράσινοι περιμένουν περισσότερα από τον “πύργο” τους και είναι ξεκάθαρο ότι ο διεθνής σέντερ του Τριφυλλιού δεν είναι στο 100%. Αυτό μπορεί να το αντιληφθεί ακόμη και κάποιος που δεν έχει… επαφή με το άθλημα. Όμως στη χώρα του… μηδενισμού των πάντων, αυτό που γίνεται τις τελευταίες ημέρες με τον Παπαγιάννη, απλά δεν του αξίζει.
Ούτε το μπάσκετ ξέχασε ο γίγαντας των Πράσινων, ούτε έχει “λυγίσει” από το βάρος των αρχηγικών καθηκόντων, ούτε και ο ίδιος είναι ικανοποιημένος με την απόδοση του. Όμως ο κόσμος ξεχνά γρήγορα… Κάθε κριτική – καλόπιστη – βοηθά και τους αθλητές στη βελτίωση τους. Όμως κάπου υπάρχουν όρια και αυτό που γίνεται με τον Παπαγιάννη, αγγίζει τα όρια της “ανθρωποφαγίας”.
Είναι ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, ο καλύτερος Έλληνας σέντερ αυτή τη χρονική περίοδο και ένας παίκτης – κλειδί για το Τριφύλλι.
Το γεγονός ότι έμεινε για σημαντικό διάστημα εκτός γηπέδων εξαιτίας του τραυματισμού του, η προσπάθεια του να επιστρέψει γρηγορότερα του αναμενόμενου για χάρη της Εθνικής ομάδας, τα συνεχόμενα παιχνίδια και το γεγονός ότι ακόμη δεν έχει βρει ρυθμό και δεν έχει αποκτήσει “χημεία” με την υπόλοιπη ομάδα, έχουν φέρει τις “χαμηλές πτήσεις” του Παπαγιάννη.
Όμως το πείσμα περισσεύει και ο Παπαγιάννης θέλει να φέρει την κατάσταση στα μέτρα του, να περάσει και αυτή την περίοδο ντεφορμαρίσματος και να βοηθήσει περισσότερο την ομάδα του. Γιατί και ο ίδιος αισθάνεται ότι ως αρχηγός πρέπει να δώσει στον Παναθηναϊκό το 101%. Και όσοι είναι πιο κοντά του, θεωρούν ότι είναι θέμα χρόνου η… επάνοδος του Παπαγιάννη σε τοπ επίπεδο.
