Αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους παίκτες της “πράσινης” εξέδρας. Το πάθος του και η μαχητικότητά του τον έχουν κάνει αναπόσπαστο “κομμάτι” του Παναθηναϊκού. Ο Λούκας Ρανγκέλ μίλησε αποκλειστικά στο Trifilara.gr και στον Χρήστο Μπούκουρα σε μία “συνέντευξη ζωής”.
Ο κεντρικός του Τριφύλλιού αποκάλυψε την απόφαση να σταματήσει το βόλεϊ πριν έρθει στον Παναθηναϊκό, την σχέση που έχει με τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο, ξεκαθάρισε πως δεν θα πήγαινε ποτέ στον Ολυμπιακό, επισήμανε πως θέλει να φοράει και του χρόνου την πράσινη φανέλα και “άνοιξε” την πόρτα της ελληνικής Εθνικής ομάδας. Ενώ δεν παρέλειψε να ευχηθεί στο “Τ” για τον έναν χρόνο λειτουργίας του.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Ρανγκέλ στο Trifilara.gr:
Το προηγούμενο καλοκαίρι επέστρεψες στον Παναθηναϊκό. Τι ήταν αυτό που έκανε να γυρίσεις;
“Αφού έφυγα από τον Παναθηναϊκό έπαιζα στη Ρουμανία και πήγα καθαρά λόγω των χρημάτων, δεν ήμουν χαρούμενος, ήμουν απογοητευμένος. Και μετά από όλα αυτά αποφάσισα να σταματήσω το βόλεϊ. Και περίπου στη μέση της σεζόν ο καλύτερος μου φίλος χτύπησε στον αστράγαλο και μου είπε “έλα στη Γαλλία να με βοηθήσεις”, ενώ εγώ ήδη κανόνιζα τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες εκτός βόλεϊ, και αποφάσισα να πάω στη Γαλλία να τον βοηθήσω και τότε ερωτεύτηκα το άθλημα ξανά. Και την επόμενη χρονιά, όταν τελείωσε η σεζόν, ο κόουτς Ανδρεόπουλος μου έστειλε ένα μήνυμα αν θέλω να γυρίσω στον Παναθηναϊκό και θυμάμαι ότι του απάντησα “αν θέλεις να γίνουμε πρωταθλητές έρχομαι” και δεν μου απάντησε. Και την επόμενη μέρα του έστειλα “ναι κόουτς θα έρθω”. Επειδή θυμόμουν τους οπαδούς και επειδή είχα πολύ καλή χημεία με τον κόουτς Ανδρεόπουλο. Είναι ο καλύτερος προπονητής στο να διαχειρίζεται τους παίκτες, είναι εκπληκτικός. Και ένιωσα έτοιμος να συνεργαστώ μαζί του, είναι ένας άνθρωπος που τον αγαπώ και μία ομάδα που παίζω πιο παθιασμένα από κάθε άλλη. Και αυτό με έκανε να επιστρέψω”.
Αποφάσισες να σταματήσεις σε μία τόσο μικρή ηλικία για έναν παίκτη του βόλεϊ;
“Ναι γιατί ήμουν απογοητευμένος. Γιατί στη Ρουμανία τα πράγματα δουλεύουν διαφορετικά. Και μετά τον Παναθηναϊκό δεν είχα την είδα διάθεση και το ίδιο συναίσθημα ξανά. Έπαιξα και στον ΠΑΟΚ που οι οπαδοί του είναι πολύ “καυτοί”, αλλά ο Παναθηναϊκός είναι κάτι διαφορετικό. Είναι διαφορετικό συναίσθημα. Και ερωτεύτηκα τον Παναθηναϊκό όταν έπαιζα στον ΠΑΟΚ! Παίξαμε τότε τότε εναντίον του Παναθηναϊκού και είχαμε 3 ήττες μέσα στη σεζόν και όλες ήταν από τον Παναθηναϊκό. Και ο Παναθηναϊκός τότε δεν ήταν καλή ομάδα, αλλά ο κόσμος ήταν το κάτι άλλο. Πηγαίναμε να παίξουμε στο κλειστό του Πανελληνίου και ήταν λες και μας “χτυπούσε” ο κόσμος. Έβγαινα στο γήπεδο και έλεγα “ουάου”, αυτό θέλω να το ζήσω. Και έγινα ένας από εσάς”.
Πριν από 2 χρόνια ο Παναθηναϊκός πάλευε να μείνει στη κατηγορία και τώρα είναι πρωταθλητής. Τι είναι αυτό που άλλαξε την κατάσταση στην ομάδα;
“Αυτό νομίζω είναι κάτι που έχει να κάνει με τον πρόεδρο και με τους ανθρώπους που διοικούν τον σύλλογο, τους ανθρώπους που βάζουν χρήματα στον Παναθηναϊκό. Αυτή τη χρονιά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μας στήριξε. Δεν ξέρω τα μπάτζετ, αλλά ξέρω ότι δεν είναι το μεγαλύτερο στο πρωτάθλημα, αλλά υπήρχε πολύ καλή ισορροπία και ενδιαφερόταν για την ομάδα. Και το αποτέλεσμα ήταν ότι δείξαμε σε όλο τον κόσμο ότι είμαστε μία ομάδα για ψηλά. Με πολύ καλό προπονητή και πολύ καλή χημεία, που ειδικά στα τελευταία παιχνίδια δείξαμε ότι δεν είμαστε απλά για να παίζουμε, αλλά για να κερδίζουμε. Όλοι στην ομάδα είχαν αυτό το συναίσθημα και είναι κάτι που πηγάζει από τον κόουτς Ανδρεόπουλο. Αυτός ήταν που μας “έδεσε”, που μας δίδαξε τι είναι ο Παναθηναϊκός. Μας έδειξε τη φιλοσοφία της ομάδας και μετά απλά παίζαμε και το νιώθαμε”.
Για τις ομιλίες του Δημήτρη Ανδρεόπουλου πριν από τους τελικούς;
“Ήταν κάτι που το έκανε σε κάθε παιχνίδι όλη τη σεζόν. Αυτός είναι ο Ανδρεόπουλος. Είναι η “ψυχή” του Παναθηναϊκού. Μας έδειξε ποιος είναι ο Παναθηναϊκός, πόσο μεγάλη ομάδα είναι. Όχι με τον τρόπο που κάνουν οι άλλες ομάδες. Μας εξήγησε τη φιλοσοφία του και μας έδειξε ποια είναι η ομάδα με τον δικό του τρόπο. Πάντα μας έδινε ένα κίνητρο. Είναι σαν να έθεσε σε λειτουργία μία “πολεμική μηχανή” που δεν σταματούσε να δουλεύει”.
Ήταν η κατάκτηση του Λιγκ Καπ ένα μήνυμα ότι αυτή η ομάδα είναι χτισμένη για μεγαλύτερα πράγματα;
“Αυτό το κατάλαβα τον Οκτώβριο. Ότι θα κερδίσουμε τα πάντα. Τη Δευτέρα (13/7) είχαμε μία συνάντηση με την ομάδα και οι φυσιοθεραπευτές μου είπαν ότι θυμούνται ότι τους έλεγα από τον Οκτώβρη ότι θα τα κατακτήσουμε όλα. Και το κάναμε. Νομίζω ότι το ένιωσα, ήταν το ένστικτο ότι η ομάδα πάει καλά, η χημεία της. Και στο τέλος όταν ήρθε και ο Τσάτσιτς τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα. Είχαμε ήδη καλή ομάδα και προστέθηκε και ο Τσάτσιτς που μας έδωσε ακόμα μία λύση. Και βρήκαμε πολύ γρήγορα χημεία. Αλλά ήταν κάτι που όλοι το νιώθαμε, ότι φέτος μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα”.
Πως λειτούργησε η ήττα στο πρώτο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ;
“Θυμάμαι ότι ήμασταν πάρα πολύ αγχωμένοι και έκαναν έναν ψυχολογικό πόλεμο σε εμάς. Ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι, “πετούσαμε”, αλλά μας πίεσαν πολύ. Και σωματικά αλλά και ψυχολογικά ήμασταν έτοιμοι από την ώρα που ξεκινήσαμε και πάλι να προπονούμαστε μετά τη διακοπή λόγω του κορονοϊού. Και όταν χάσαμε το πρώτο παιχνίδι καταλάβαμε ότι ήμαστε έτοιμοι αλλά πρέπει να το αποδείξουμε. Θυμάμαι ότι ο Σωτήρης (σ.σ. Πανταλέων) μου είπε ότι αυτό θα μας κάνει πιο δυνατούς. Και αυτή η ήττα ήταν που μας έκανε να ήμαστε πιο έτοιμοι για τη συνέχεια ψυχολογικά. Και στα επόμενα παιχνίδι χάσαμε μόνο ένα σετ κόντρα στον Ολυμπιακό στα συνολικά 4 παιχνίδια”.
Ποιο ήταν το “κλειδί” της επικράτησης κόντρα στον Ολυμπιακό;
“Ήταν κάτι που το δείξαμε και στο πρώτο παιχνίδι του Λιγκ Καπ όπου χάναμε 2-0 σετ και κερδίσαμε. Και στο δεύτερο παιχνίδι το ματς δεν πήγε καλά για εμάς και ο κόσμος αγχώθηκε. Αλλά μετά ξεκινήσαμε να καταλαβαίνουμε πως παίζουν και ήταν κάτι που μας έκανε πιο εύκολη τη δουλειά συνολικά από κει και πέρα και φάνηκε και στο παιχνίδι στο Ρέντη μετά την κατάκτηση του Λιγκ Καπ. Ξέραμε τι πρέπει να ακολουθήσουμε τακτικά και παίξαμε το βόλεϊ που ξέρουμε. Κατά τη διάρκεια της σεζόν μάθαμε πως πρέπει να παίζουμε, να ήμαστε συγκεντρωμένοι και η ομάδα βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς. Και ψυχολογικά, αλλά μάθαμε ο ένας να εμπιστεύεται τον άλλον και αυτό ήταν ένα σημείο “κλειδί”, καθώς μετά ξεκινήσαμε να παίζουμε το βόλεϊ που μπορούμε και να ακολουθούμε τις οδηγίες του προπονητής, βλέποντας κιόλας ότι μπορούμε να το κάνουμε”.
Σε είδαμε μετά το τέλος του δεύτερου τελικού να κλαις στον πάγκο. Σου βγήκε όλη η πίεση;
“Όχι. Ήταν μία δύσκολη χρονιά για μένα. Μετά από μία βδομάδα όταν ήρθα στην Ελλάδα στην αρχή της χρονιάς έχασα τον σκύλο μου. Είχαμε απίστευτο “δέσιμο” μεταξύ μας. Του έλεγα κάθε μέρα πόσο τον αγαπάω. Του είχα μάθει ακόμα και να ανοίγει την πόρτα. Ήταν άρρωστος και όταν τον “έχασα” ένιωσα χάλια. Και μετά από τον Δεκέμβριο “έχασα” και τον παππού μου. Μετά ήρθε και ο κορονοϊός, που δεν μπορούσα να επιστρέψω στην πατρίδα μου και το σπίτι μου. Έτσι κάθε μέρα προσευχόμουν στον Θεό να με προστατεύει και να με φροντίζει. Και μου βγήκε αυτή η αντίδραση γιατί όλα όσα του ζήτησα πραγματοποιήθηκαν. Πλέον νιώθω ότι δεν πρέπει να ανησυχώ γιατί ο Θεός γνωρίζει τα πάντα και μας προστατεύει”.
Είσαι ένας από τους πιο αγαπημένους παίκτες της ομάδας. Στον δρόμο για τη Λεωφόρο, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, τραγούδησες τον ύμνο και φίλησες το Τριφύλλι. Τι σημαίνει αυτή ομάδα για σένα;
“Είναι η ομάδα που νιώθω σπίτι μου. Ο κόουτς Ανδρεόπουλος με έκανε να νιώθω σαν το σπίτι μου και σαν οικογένειά μου. Μου εξέπεμψε αυτό το συναίσθημα του να είσαι στον Παναθηναϊκό. Έτσι το έχω όλο αυτό μέσα μου. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα μου. Δεν ξέρω που θα παίξω στο μέλλον, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να πάω στον Ολυμπιακό! Είμαι κατηγορηματικός ότι δεν θα πάω ποτέ. Αλλά έγινα Παναθηναϊκός και νιώθω όπως ο οπαδός της ομάδας, έχουμε τα ίδια συναισθήματα. Είμαι ερωτευμένος με το Τριφύλλι. Είναι η ομάδα που θέλω να αγωνίζομαι, η ομάδα με την οποία θέλω να πανηγυρίζω. Να βλέπεις πρόσωπα χαρούμενα και να νιώθεις ότι είσαι ένα από αυτά. “Διαλύσαμε” τον Ολυμπιακό και η ομάδα μου είναι καλύτερη και βρίσκεται στην κορυφή. Είναι σαν να είχε συμβεί μία μικρή αναποδιά και πλέον είναι όλα όπως θα έπρεπε με τον Παναθηναϊκό στην κορυφή, εκεί που πρέπει να είναι ο Παναθηναϊκός”.
Πως ένιωσες με την αποθέωση στη Λεωφόρο;
“Βασικά αυτή τη στιγμή φοβάμαι μην έχω κολλήσει κορονοϊό (γέλια)! Αλλά εκείνη τη στιγμή έβλεπα ανθρώπους που δεν τους ήξερα και χαιρόντουσαν με όλο αυτό, πανηγύριζαν με εμάς την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Είμαστε όλοι μαζί μία οικογένεια. Είναι ένα “δώρο” όλο αυτό. Σαν να επιστρέψαμε σε ένα μικρό κουτί όλα όσα μας έδωσε ο κόσμος στον τελικό με τον Ολυμπιακό στο Λιγκ Καπ. Και δεν σκεφτόμουν τίποτα εκείνη τη στιγμή. Ήταν πραγματικά απίθανο. Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Βέβαια ζητάω συγγνώμη για τους ανθρώπους που έπρεπε να τα καθαρίσουν όλα αυτά (γέλια), αλλά ένιωσαν όλοι τι σημαίνει Παναθηναϊκός. Ένιωσα οπαδός του Παναθηναϊκού”.
Ποια είναι η γνώμη σου για τον κόουτς Ανδρεόπουλο και τους δύο νεαρούς συμπαίκτες σου, Χαράλαμπο Ανδρεόπουλο και Αλέξανδρο Ράπτη;
“Ο Χαράλαμπος είναι το είδωλό μου στο βόλεϊ! Το 2017 που ήμουν πάλι στην ομάδα ήταν 15 χρονών είχαμε χάσει ένα παιχνίδι αλλά είχε αναδειχθεί ο καλύτερος παίκτης της αγωνιστικής σε όλο το πρωτάθλημα. Τον θαυμάζω πολύ. Ο πατέρας του είναι προπονητής και είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα ποτέ μου. Στους τελικούς ήταν αυτός που που έδινε συμβουλές (σ.σ Χαράλαμπος) και όχι εγώ (γέλια). Έτσι πραγματικά δεν ξέρω τι να τον συμβουλέψω. Είναι τόσο μετρημένος και κάνει τόσο καλά τη δουλειά του. Ο Ράπτης είναι απλά εντυπωσιακός. “Πετούσε” σε όλη τη διάρκεια της τελικής φάσης. Δούλεψε πολύ σκληρά σε όλη τη σεζόν και φάνηκε στους τελικούς. Είναι μεγάλο ταλέντο. Και ο προπονητής του βρήκε μία θέση που ίσως του ταιριάζει καλύτερα και ένιωσε ελεύθερος. Είναι μεγάλο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για ολόκληρο το ελληνικό βόλεϊ. Μπορεί να γίνει ο ηγέτης της Εθνικής ομάδας. Και είμαστε τυχεροί που του βρήκαμε θέση ώστε να “τιμωρεί” τους αντιπάλους του”!
Ποιες είναι οι σκέψεις σου για την επόμενη μέρα;
“Δεν ξέρω. Θα έχω μία συζήτηση με τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού, που φυσικά είναι η πρώτη μου επιλογή και θέλω να μείνω. Αλλά περιμένω. Είμαστε σε διαπραγματεύσεις. Μου έχει κάνει πρόταση ο ΠΑΟΚ, μου έχει προτείνει συμβόλαιο, αλλά η ομάδα μου είναι ο Παναθηναϊκός και είναι η πρώτη μου επιλογή”.
Η συμμετοχή του Παναθηναϊκού σε ευρωπαϊκή διοργάνωση είναι αμφίβολη λόγω της οικονομικής κατάστασης. Ποια είναι η γνώμη σου;
“Είχα μιλήσει με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλου πριν καιρό και του είχα πει ότι θα παίζουμε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αλλά μίλησα με τον κόουτς αυτές τις μέρες, πριν τους τελικούς, και μου είπε ότι είναι δύσκολο. Ξέρω ότι το εξετάζουν και θέλω να καλέσω όλο τον κόσμο να μας βοηθήσει έστω και με 5 ευρώ! Ότι μπορεί ο καθένας. Αλλά ψάχνουν ήδη χορηγούς και ο Παναθηναϊκός πρέπει να παίξει στην Ευρώπη γιατί με αυτή τη χημεία μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα. Μπορεί να φτάσουμε μέχρι εκεί που δεν περιμένει κανείς…”
Ποια είναι η σχέση σου με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο;
“Δεν μπορώ να πω ότι έχουν στενή σχέση. Είμαστε φίλοι και λέμε τα βασικά. Στην αρχή όταν ήρθα μου άρεσε γιατί ακούει κι εκείνος ηλεκτρονική μουσική. Και μία μέρα του έστειλα ένα κομμάτι και ξεκινήσαμε να μιλάμε. Όχι για τον Παναθηναϊκό αλλά γενικά. Αλλά μετά την κατάκτηση του Λιγκ Καπ του είπα ότι αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει στο Champions League και να φτάσει ψηλά. Αλλά το πρόβλημα είναι προσωπικό, ίσως με κάποια άτομα, όχι με τον Παναθηναϊκό. Αγαπάει πολύ τον Παναθηναϊκό. Είναι ο άνθρωπος που μας πληρώνει, μας δίνει πριμ. Έχει στο DNA του τον Παναθηναϊκό”.
Που αφιερώνεις το πρωτάθλημα;
“Το αφιερώνω σε όλους τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Για αυτούς παίζουμε. Ο κόουτς με έκανε να νιώσω όπως νιώθουν και εκείνοι γιατί ήταν και παίκτης του Παναθηναϊκού πριν. Και θέλω να το αφιερώσω σε όλους τους οπαδούς και στην οικογένειά μου που με στηρίζει κάθε μέρα και μου δίνει συμβουλές. Αλλά είναι πολύ σπουδαία να νιώθεις όπως νιώθει ο οπαδός. Ξέρουμε ότι το βόλεϊ δεν είναι ένα τόσο διαδεδομένο άθλημα, αλλά βλέπεις πόσο χαίρεται ο κόσμος με τους τίτλους. Και αυτό είναι που ξεχωρίζω. Γιατί ο Παναθηναϊκός πρέπει να είναι στην κορυφή”.
Τι θες να πεις στον κόσμο του Παναθηναϊκού;
“Θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Πριν τα παιχνίδια, μετά τα παιχνίδια, ακόμα και στα γενέθλιά μου ο κόσμος του Παναθηναϊκού μου έστελνε μηνύματα και με στήριζαν όχι ως παίκτη του Παναθηναϊκού αλλά ως άνθρωπο. Να διασκεδάσουν και να χαρούν με την ψυχή τους και την επόμενη χρονιά θα το πάρουμε πάλι”!
Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου η συμμετοχή στην Εθνική ομάδα της Ελλάδας;
Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Η Ελλάδα είναι η χώρα που αγαπώ περισσότερο. Και ο προπονητής είναι ο καλύτερος που είχα ποτέ στην καριέρα μου. Είναι ένα όνειρο η συμμετοχή μου στην Εθνική ομάδα της Ελλάδας. Είχα παίξει και με τη Βραζιλία στην εθνική ομάδα, αλλά εκεί διαφέρει ο τρόπος με τον οποίο κάνουν τις επιλογές των παικτών. Ίσως είμαι υπερβολικά “μαχητής” για να είμαι μέρος της Βραζιλίας. Αλλά πάντα έχω στο μυαλό μου την Εθνική και είναι κάτι που το έχω πει πολλές φορές στον κόουτς Ανδρεόπουλο. Ποτέ δεν ξέρεις…”
