Σαν σήμερα στις 15 Οκτωβρίου 1980, έφυγε από τη ζωή μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Παναθηναϊκού… ο Απόστολος Νικολαΐδης. διακεκριμένος πολυαθλητής, διοικητικός και θεσμικός παράγοντας του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου σε μια σειρά διαφορετικών θέσεων σε όλο το φάσμα του ελληνικού αθλητισμού. Εις μνήμη του χαρισματικού και σπουδαίου άνδρα, ο Παναθηναϊκός έδωσε το όνομά του στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Δείτε αναλυτικά το δελτίο τύπου του Ερασιτέχνη:
Μέρα μνήμης είναι η σημερινή για όλους τους φίλους του Παναθηναϊκού, αφού σαν σήμερα, έφυγε απ’ τη ζωή μία από τις σημαντικότερες μορφές της 112χρονης ιστορίας του συλλόγου, ο Απόστολος Νικολαΐδης και ο Σύλλογος δεν τον λησμονεί.
Το ημερολόγιο έγραφε 15 Οκτωβρίου του 1980 όταν ο «πατριάρχης» του Παναθηναϊκού έφευγε απ’ τη ζωή, κάνοντας φτωχότερη την «πράσινη» οικογένεια και αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό.
«Και οι γίγαντες πέφτουν. Και οι Διογένηδες λυγίζουν. Και οι λεβέντες κι όλοι οι μεγάλοι και τρανοί πεθαίνουν… Έφυγε ο μέγιστος του ελληνικού αθλητισμού, Απόστολος Νικολαΐδης.
Η μεγαλύτερη μορφή και φυσιογνωμία αθλητού και αθλητικού παράγοντα δεν υπάρχει πια» έγραφε η Αθλητική Ηχώ για το χαμό του ανθρώπου που έδωσε όλη τη ζωή για το «τριφύλλι» ως αθλητής και ως παράγοντας, αφήνοντας τεράστιο έργο. Τη σωρό του μεγάλου ηγέτη του Παναθηναϊκού στην νεκρώσιμη ακολουθία, είχαν πάρει στους ώμους τους οι αθλητές των «πρασίνων» Οικονομόπουλος, Καμάρας, Αντωνιάδης, Ζαχαρόπουλος (στίβος), Γεωργαντής, Ηλιόπουλος (βόλεϊ), Γκάρος, Καλογερόπουλος (μπάσκετ). Μια εβδομάδα μετά το θάνατο του το ΔΣ του συλλόγου έδωσε το όνομα του στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Ο γεννημένος στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας, Νικολαΐδης, εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό το 1914 και εκ τότε τον υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Τεράστιος πολυαθλητής, με σπουδαίες επιδόσεις στο ποδόσφαιρο, τον στίβο, το μπάσκετ και το βόλεϊ. Στην πορεία, διετέλεσε προπονητής, πρόεδρος της ΕΠΟ, του ΣΕΓΑΣ και του Παναθηναϊκού. Επί των ημερών του το «τριφύλλι» έφθανε τα 20 τμήματα εκ των οποίων τα περισσότερα έκαναν πρωταθλητισμό. Άλλωστε ο «πατριάρχης» πίστευε ότι ο σύλλογος μεγαλώνει, όσο αυξάνονται τα τμήματα που διέθετε, αφιερώνοντας στη γιγάντωση του συλλόγου όλη του τη ζωή.
