Ας μεταφερθούμε σε μια εναλλακτική πραγματικότητα, καμιά δεκαπενταριά χρόνια στο μέλλον. Ας πούμε ότι βρισκόμαστε στο 2037, όπου ο Παναθηναϊκός εδώ και μια δεκαετία έχει τις δικές του αθλητικές εγκαταστάσεις στην περιοχή του Βοτανικού.
Ποδόσφαιρο και Ερασιτέχνης έχουν πλέον αποκτήσει το “σπίτι” τους, όμως στους τίτλους των ειδησεογραφικών σάιτ ξεχωρίζουν πέντε λέξεις: “Προβληματισμός για το άδειο γήπεδο”. Σε εκείνη την εναλλακτική πραγματικότητα, ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν έχει αγκαλιάσει τις νέες εγκαταστάσεις του συλλόγου, αισθάνεται ότι βρίσκεται σε… ξένη γη, δεν έχει αυτό το συναισθηματικό “δέσιμο” με την περιοχή. Κάτι τον απομακρύνει και ας είναι το γήπεδο του Παναθηναϊκού ένα “στολίδι” και οι εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη ότι καλύτερο μπορούσε να γίνει με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την περίοδο στη χώρα.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν σε αυτό το εναλλακτικό 2037, αναγκάζεται να επιστρέψει στο ΟΑΚΑ και να δώσει εκεί τους αγώνες του στο ποδόσφαιρο. Γιατί και τα εμπορικά έσοδα που είχαν υπολογίζει οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού δεν επιβεβαιώθηκαν, είναι και αυτό το κόστος συντήρησης του γηπέδου ιδιαίτερα υψηλό και ο Βοτανικός είναι άδειος και… έρημος σε καθημερινή βάση. Τα εμπορικά καταστήματα έχουν κλείσει σχεδόν όλα. Μόνο κάποιοι περίοικοι γυμνάζονται καθημερινά στο πάρκο, καθώς με την κυκλοφοριακή συμφόρηση που υπάρχει πλέον στην πρωτεύουσα, κανένας δεν τολμάει – ιδιαίτερα καθημερινή – να μπει στο “ποτάμι” για να βρεθεί στο χώρο του γηπέδου. Ήταν βρε παιδιά και αυτό το ενοίκιο του – ερειπωμένου – ΟΑΚΑ πολύ πιο φθηνό, υποσχέθηκε και η Κυβέρνηση Συνασπισμού Κομμάτων μια γερή χρηματοδότηση για την ανακαίνιση του Ολυμπιακού Σταδίου.
“Πάπαλα” ο Βοτανικός, να ήταν κι άλλος. Μόνο τα τμήματα βόλεϊ, το μπάσκετ γυναικών και το πόλο έχουν απομείνει στην περιοχή, αν και ο κόσμος δεν πολυπηγαίνει στα παιχνίδια. Άντε στα ντέρμπι και στα ευρωπαϊκά ματς. Και αυτά τα εκατομμύρια ευρώ που μας έλεγαν τότε ότι θα καρπωνόταν ο Ερασιτέχνης; Τι έγινε η “απογείωση” που όλοι περίμεναν;
Στην αρχή ήταν καλά τα πράγματα. Μια πενταετία κράτησε η ιστορία. Όμως όλα τα καλά δεν έχουν και όμορφο τέλος. Σταδιακά ο κόσμος άρχισε να απομακρύνεται, τα διαρκείας έφτασαν σε τετραψήφιο αριθμό, ήρθε και η αγωνιστική κάθοδος της ομάδας, επενδυτής δεν βρέθηκε για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να συμμετάσχει στη European Superleague και στην τελική. Που να βρεις το κουράγιο για να πας στον Βοτανικό;
Την ίδια στιγμή το κλειστό του ΟΑΚΑ “σφύζει” από κόσμο και το “Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος” θεωρείται ένα από τα πιο σύγχρονα γήπεδα της ευρωπαϊκής περιφέρειας του ΝΒΑ. Δεν πέφτει “καρφίτσα” σε κάθε παιχνίδι, ενώ όταν οι αμερικανικές ομάδες έρχονται στην Ευρώπη τα sold out έρχονται το ένα μετά το άλλο.
Αναλύσεις επί αναλύσεων στον “πράσινο” ηλεκτρονικό Τύπο (οι εφημερίδες είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση) για τους λόγους που οδήγησαν τον κόσμο του Παναθηναϊκού σε αυτή την… άρνηση προς την περιοχή του Βοτανικού.
“Μα είναι σύγχρονο γήπεδο”, “έχει όλες τις ανέσεις”, “η ακουστική του είναι φοβερή”, λένε οι ειδικοί. Οι αντίθετες φωνές δεν σταματούν να λένε για χαοτική κατάσταση στους δρόμους, για απίθανη ταλαιπωρία των φιλάθλων, για “εχθρική”, λόγω γειτνίασης με τον αιώνιο αντίπαλο, περιοχή, για ένα μετρό που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κόσμου, για έλλειψη χώρων πάρκινγκ και συναισθηματικό δέσιμο των φιλάθλων με τη Λεωφόρο.
Πέντε χιλιάδες μαζεύονται στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος στο νέο γήπεδο, άλλοι τόσοι – ίσως και περισσότεροι – στο πάρκο της Λεωφόρου. Έτσι από συνήθεια, για να θυμηθούν τα παλιά, βλέποντας τα παιχνίδια σε προτζέκτορα – drone.
Μην τρομάζετε. Φανταστικό είναι το σενάριο… Ή μήπως όχι;
