“Μου αρέσει να μην λέω πολλά”, τραγουδούν τα Υπόγεια Ρεύματα. Δεν ξέρω αν ο Βαγγέλης Σάμιος έχει στις μουσικές του επιλογές το συγκεκριμένο τραγούδι, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι ακολουθεί κάθε λέξη από το στιχάκι. Γιατί δεν του αρέσει να λέει πολλά. Προτιμά να κάνει πολλά. Και η δουλειά που έκανε στην Ακαδημία του Παναθηναϊκού απέδωσε καρπούς αρκετά γρήγορα. Ίσως και πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.
Αν υπάρχει ένας λόγος που ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον τίτλο στο πρωτάθλημα Κ19, αυτός είναι ο Βαγγέλης Σάμιος. Γιατί ο Έλληνας τεχνικός κατάφερε να ενώσει με τον σωστό τρόπο τα κομμάτια του – ταλαντούχου – παζλ που είχε στα χέρια του και να φτιάξει μια όμορφη ποδοσφαιρική εικόνα. Μαζί με τον έμπιστο συνεργάτη του και “εργάτη” του Παναθηναϊκού, Αντρέα Ντρένοβα, ο Σάμιος αθόρυβα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, δίχως… διαφήμιση της δουλειάς του και με σύγχρονη ποδοσφαιρική μεθοδολογία, έδωσε στην ομάδα Νέων αυτό που της έλειπε. Το πνεύμα νικητή. Γιατί λίγοι αντιλήφθηκαν τα τελευταία χρόνια ότι πέρα από τη σωστή ποδοσφαιρική εκπαίδευση, η οποία γίνεται εδώ και χρόνια στο Κορωπί και στην Παιανία, σε αυτό το ηλικιακό γκρουπ, το οποίο είναι πλέον στον προθάλαμο της δεύτερης και της πρώτης ομάδας, απαιτείται και το winning spirit που λένε και οι αγγλομαθείς.
Ταλέντο υπήρχε και τα προηγούμενα χρόνια στις μικρές ομάδες του Παναθηναϊκού. Όμως ο τίτλος ήταν… άγνωστη λέξη την τελευταία δεκαετία (και βάλε). Αυτό άλλαξε με την άφιξη του Βαγγέλη Σάμιου στη θέση του επικεφαλής της Ακαδημίας. Κατάφερε να… βάλει στο μυαλό των παικτών του και την ιδέα της νίκης και όχι μόνο τη… χαρά του αποτελέσματος, γιατί ο Παναθηναϊκός πρέπει να έχει παίκτες μαθημένους – και σωστά εκπαιδευμένους – στον υγιή ανταγωνισμό.
Η ποδοσφαιρική ιδέα που ασπάζονται ορισμένοι: “δεν πειράζει που χάσαμε, αρκεί που παίξαμε σωστά”, μάλλον δεν ταιριάζει σε αυτό ηλικιακό γκρουπ ποδοσφαιριστών. Άλλα πιτσιρίκια στην ηλικία των παικτών της Πρωταθλήτριας ομάδας Νέων του Παναθηναϊκού, είναι ήδη βασικοί σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Μόνο στην Ελλάδα ο παίκτης… εκπαιδεύεται μέχρι τα 20 και 21 του χρόνια και όταν κάποια στιγμή βγει από τη… γυάλα προστασίας που βρίσκεται (κυρίως στους μεγαλύτερους συλλόγους), τότε αντιλαμβάνεται ότι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή απ’ ότι είχε στο μυαλό του.
Αυτή η γυάλα… ράγισε από τον Σάμιο. Δεν την έκανε θρύψαλα, αλλά δεν την άφησε και όπως ήταν. Γιατί ο επικεφαλής της Ακαδημίας του Παναθηναϊκού κοιτά και το “αύριο” των παιδιών που βρίσκονται υπό τη καθοδήγηση του και προφανώς και το μέλλον τους στον Παναθηναϊκό. Τους προετοίμασε και τους προετοιμάζει για ένα δύσκολο ποδοσφαιρικό μέλλον και τους έδωσε τη δυνατότητα να ζήσουν τη χαρά της κατάκτησης ενός τίτλου, αλλά και την εμπειρία – από τη νέα σεζόν – της ευρωπαϊκής συμμετοχής σε μια σημαντική διοργάνωση.
Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Τίποτα δεν έρχεται από… σπόντα στο ποδόσφαιρο. Ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της Ακαδημίας. Όλα κυλούν με βάση ένα σχέδιο και αυτό που είχε χαράξει ο Σάμιος ήταν το σωστό.
Υ.Γ. Η κίνηση των παικτών της Κ19 με τη φανέλα του Φάνη στη Λεωφόρο, είναι άξια συγχαρητηρίων… Γιατί δεν λησμόνησαν τον πραγματικό ήρωα τούτης της ομάδας.
