“Πικρή” γεύση αφήνει στον κόσμο του Παναθηναϊκού ο αποκλεισμός των Πράσινων από τη συνέχεια του Champions League. Γιατί το Τριφύλλι μπορούσε να κάνει το βήμα παραπάνω… Γιατί δεν ήταν χειρότερη ομάδα από τη Μπράγκα. Όμως στο τοπ επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά και οι Πορτογάλοι ήταν αυτοί που κατάφεραν να διαχειριστούν καλύτερα τα δύο παιχνίδια.
Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ουσία στο παιχνίδι του και από τη στιγμή που δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες του στο ΟΑΚΑ, μοιραία ήρθε ο αποκλεισμός. Η Μπράγκα έπαιξε έξυπνα και με τον αμυντικό προσανατολισμό που είχε στο παιχνίδι της, κατάφερε να “μπλοκάρει” το Τριφύλλι, να αντέξει στην πίεση της έδρας και να πάρει το “χρυσό” εισιτήριο για τους ομίλους του Champions League. Απλά γιατί η διαχείριση των δύο αγώνων από τον τεχνικό της Μπράγκα ήταν καλύτερη σε σχέση με αυτή που έκανε ο Γιοβάνοβιτς. Γιατί “βγήκαν” οι κινήσεις του Πορτογάλου προπονητή και όχι αυτές που έκανε ο Σέρβος.
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός… υπερσεβάστηκε τη Μπράγκα στο ΟΑΚΑ και ουσιαστικά “κόλλησε” στα… δίχτυα που είχε απλώσει ο Αρτούρ Ζόρζε. Όλα θα άλλαζαν με ένα γκολ, ωστόσο οι Πράσινοι δεν μπόρεσαν να σκοράρουν, ενώ έχω την εντύπωση ότι ο Γιοβάνοβιτς δίστασε να πάρει τα αναγκαία επιθετικά ρίσκα και τούτη τη φορά δεν έκανε τις σωστές επιλογές από τον πάγκο.
Ιδιαίτερα η αλλαγή του εκ των κορυφαίων Παλάσιος σηκώνει μεγάλη… συζήτηση, όπως και η επιλογή του Γιοβάνοβιτς να βγάλει από το ματς τον Ιωαννίδη. Ο Αϊτόρ δεν βοήθησε σε κανένα σημείο του ματς, ο Σπόραρ ήταν νευρικός, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να πετύχει το γκολ που θα πρόσθετε άγχος και πίεση στους φιλοξενούμενους.
Έτσι είναι το ποδόσφαιρο… Άλλοτε οι προπονητές βγάζουν… άσους από το μανίκι τους, άλλοτε “καμμένα χαρτιά”. Δάκρυα πάντως δεν αξίζουν γι’ αυτή την ομάδα. Γιατί έχει ευρωπαϊκό μέλλον μπροστά της. Γιατί συνεχίζει το ταξίδι στο Europa League. Γιατί έχει “πράγματα” να δώσει στον κόσμο που γέμισε το Ολυμπιακό Στάδιο και δημιούργησε ένα σκηνικό από τα παλιά και… όμορφα.
