Μία ήττα στα φιλικά παιχνίδια δεν κοστίζει. Είναι ανέξοδη. Απεναντίας, υπό προϋποθέσεις μπορεί να λειτουργήσει και σαν σήμα κινδύνου. Για να μην πάμε σε άλλες ομάδες, ας θυμηθούμε την περσινή προετοιμασία του Παναθηναϊκού. Στα φιλικά “κάλπαζε”. Είχε σημειώσει νίκες με τη Φέγενορντ και τον Άγιαξ, με όμορφο ποδόσφαιρο. Όλοι είχαμε πιστέψει ότι το σύνολο του Γιώργου Δώνη ήταν έτοιμο για την υπέρβαση.
Ωστόσο, η πραγματικότητα αποδείχτηκε διαφορετική… Ειδικά η εντός έδρας ήττα από τον ΟΦΗ και ο διασυρμός από τον Άρη στη Θεσσαλονίκη “προσγείωσαν” τις προσδοκίες. Τόσο πολύ που και ο Γιώργος Δώνης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι υπερεκτίμησε τη δυνατότητες των παικτών του και αναπροσάρμοσε το αγωνιστικό σχέδιο του.
Κατά την εκτίμηση του υπογράφοντος, το πρόβλημα από το φιλικό με τη Λαμία είναι άλλο. Ο αγωνιστικός προσανατολισμός που επιχειρεί να δώσει στον Παναθηναϊκό ο Ντάνι Πογιάτος. Ο Ισπανός επιχειρεί μία τομή στο στυλ της ομάδας, σε σχέση με την ταυτότητα που είχε από τον προκάτοχο του.
Ο Πογιάτος προσπαθεί να δημιουργήσει έναν Παναθηναϊκό ο οποίος θα παίζει φουλ επίθεση, θα έχει την κατοχή, θα πιέζει ψηλά και θα αμύνεται στη σέντρα. Άπαντες αυτό αντιλαμβάνονται από αυτά που βλέπουν και από αυτά που ζητάει ο προπονητής. Εύλογα, η απορία είναι αν ο Παναθηναϊκός με τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν το ρόστερ του, μπορεί να υπηρετήσει αυτό το μοντέλο.
Ο Πογιάτος θεωρεί ότι μπορεί και για αυτό δουλεύει. Προφανώς, το πιστεύει και ο Ρόκα, επειδή διάλεξε τον Πογιάτος για τη φιλοσοφία που πρεσβεύει. Οι υπόλοιποι, το πιστεύουμε ή όχι, θα το διαπιστώσουμε στο γήπεδο…
Υ.Γ.: Τραγελαφικά όσα συμβαίνουν με τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Όχι με τον Λοβέρα, που ανιχνεύθηκε με Covid-19. Αυτό έχει συμβεί σε πολλούς παίκτες και θα συμβεί και σε άλλους. Αλλά με τον προγραμματισμό της ΕΠΟ. Είναι για γέλια και για κλάματα και τώρα θα πάει πίσω την έναρξη της Superleague. Απίθανα πράγματα.
