Πάντα όταν βλέπεις μία κατάσταση απ’ έξω, εκφράζεις πιο εύκολα άποψη γιατί δεν έχεις την ευθύνη της απόφασης, ούτε θα λογοδοτήσεις σε κανέναν. Πρόκειται για ένα συνηθισμένο φαινόμενο στο ποδόσφαιρο, με την κριτική που διατυπώνεται για τις επιλογές του εκάστοτε προπονητή. Αντίστοιχα, στον Παναθηναϊκό σχολιάζουμε τα πεπραγμένα του Γιώργου Δώνη (και καλά κάνουμε, αφού αυτό είναι το νόημα της δημοκρατίας), αλλά πιθανότατα οι περισσότεροι δεν θα αντέχαμε το βάρος της τεχνικής ηγεσίας.
Παρατηρώντας τον τρόπο που αγωνίζεται ο Φεντερίκο Μακέντα στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, εύλογα στους περισσότερους δημιουργείται η εξής απορία: πόσο χειρότερος θα ήταν ο Χουάν Χοσέ Περέα; Με το πάθος και την ένταση που βγάζει ο Κολομβιανός στράικερ, μάλλον θα άσκουσε μεγαλύτερη πίεση και θα προβλημάτιζε τους αντίπαλους αμυντικούς, συγκριτικά με τον Ιταλό. Αντίθετα, ο Μακέντα ο οποίος είναι πιο ώριμος και πιο έμπειρος, λειτούργησε επιπόλαια και έπρεπε να αποβληθεί στη Λαμία και στη Θεσσαλονίκη.
Ο Δώνης έχει δοκιμάσει να μεταμορφώσει τον Παναθηναϊκό ακολουθώντας την πεπατημένη μέχρι τώρα. Δεν πήρε ρηξικέλευθες αποφάσεις και προσπάθησε να κεντρίσει τον εγωισμό των βασικών του. Όμως, από τη στιγμή που η τακτική του δεν αποδίδει, ίσως να ήρθε η ώρα για τον Δώνη να ρισκάρει. Στην περίπτωση του Περέα, ο Δώνης έχει το ερέθισμα για να δώσει ευκαιρία στον ποδοσφαιριστή: την έχει κερδίσει ο 19χρονος με την απόδοση και τη συμπεριφορά του.
Εννοείται πως ο υπογράφων εκφράζει την άποψη του χωρίς να έχει κάτι να χάσει. Σαφώς, ο Δώνης διακυβεύει πολλά και αναλογίζεται κάθε προοπτική λαμβάνοντας υπόψη του όλα τα δεδομένα. Ωστόσο, ειλικρινά, τι έδωσε ο Μακέντα με Λαμία, ΟΦΗ και Άρη ώστε να παίξει με τον Ολυμπιακό; Ή μήπως έκανε τη διαφορά στα ντέρμπι της προηγούμενης σεζόν; Μάλλον από τους μοιραίους ήταν. Αφού ο Μακέντα δεν τον δικαιώνει, γιατί ο Δώνης να μην χρησιμοποιήσει τον Περέα;
