Οι κινήσεις Αλαφούζου, οι οποίες ξεπέρασαν και το όριο του σοκ την εφετινή σεζόν, έκαναν την υπόθεση πρωτάθλημα να μοιάζει με “ψύχωση” για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού.
Αυτός θα είναι ο μοναδικός υπεύθυνος σε περίπτωση αποτυχίας, προφανώς αυτός θα πάρει και τα εύσημα σε περίπτωση επιτυχίας.
Ασφαλώς και ο ιδιοκτήτης ενός συλλόγου είναι ο πρώτος που ευθύνεται για όλα όσα συμβαίνουν στην ομάδα του. Αυτός πληρώνει, αυτός παίρνει τις αποφάσεις, αυτός “χρεώνεται” το αποτέλεσμα των ενεργειών του. Με μια σημαντική διαφορά. Οι συνέπειες “αγγίζουν” εκατομμύρια φιλάθλων και όχι μόνο τον ίδιο και την τσέπη του.
Ο Αλαφούζος αποφάσισε φέτος να ακολουθήσει μια διαφορετική πολιτική σε σχέση με αυτή των προηγούμενων χρόνων. Με “σοκ και δέος“, αλλά και σπάνια διοικητική “αποφασιστικότητα”, κατέστρεψε εν μια νυκτί μια συνταγή σχετικά επιτυχημένη με την απρόσμενη απόλυση του λατρεμένου από τον κόσμο Γιοβάνοβιτς – και μάλιστα χωρίς να υπάρχει σημαντικός λόγος – και αποφάσισε να κάνει την υπόθεση πρωτάθλημα αυτοσκοπό για το σύλλογο με την πρόσληψη του Φατίχ Τερίμ, ο οποίος ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Τριφυλλιού με το πρωτάθλημα να μοιάζει μονόδρομος επιτυχίας.
Εν μέρει η επιβολή στόχων και το focus στην κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι μια αλλαγή ρότας η οποία έπρεπε να είχε γίνει εδώ και χρόνια. Γιατί ο κόσμος του Παναθηναϊκού κοντεύει να… ξεχάσει την τελευταία φορά που η ομάδα του πανηγύρισε τίτλο στη Superleague. Γιατί τα 13 χρόνια είναι πολλά…
Η διαφορά σε σχέση με όλες τις προηγούμενες – εξίσου αμφιλεγόμενες – κινήσεις του Αλαφούζου, είναι ότι τούτη τη φορά επέλεξε έναν προπονητή μαθημένο στους τίτλους για να πετύχει το στόχο του. Δηλαδή περιόρισε σημαντικά το ρίσκο. Όμως την ίδια στιγμή, προφανώς με γνώση των συνεπειών των αποφάσεων του, πρόσθεσε έξτρα βάρος και στον εαυτό του και στον Τούρκο τεχνικό. Γιατί οτιδήποτε άλλο πετύχει ο Παναθηναϊκός (π.χ. κατάκτηση Κυπέλλου) την εφετινή σεζόν θα είναι ΑΠΟΤΥΧΙΑ, εφόσον δεν γίνει “πράσινος” ο τίτλος του πρωταθλήματος.
Ο Τερίμ δεν πέταξε από πάνω του αυτό το βάρος και αυτό δείχνει εν πολλοίς και το dna νικητή που έχει αποκτήσει από την πολύχρονη παρουσία του στα γήπεδα. Ο Τούρκος τεχνικός είναι συνειδητοποιημένος. Γνωρίζει ότι το πρωτάθλημα είναι MUST WIN. Γνωρίζει ότι του έγιναν όλα τα μεταγραφικά χατίρια. Γνωρίζει ότι μόνο ο τίτλος της Superleague θα τον κάνει επιτυχημένο στον Παναθηναϊκό.
Όμως στην τελική ανάλυση ο Τερίμ θα έχει και την μικρότερη ευθύνη στην περίπτωση που δεν καταφέρει να κατακτήσει το μεγάλο και τρανό στόχο που έχει τεθεί από τη διοίκηση. Γιατί ο Αλαφούζος θα είναι σε αυτή την περίπτωση ο μοναδικός υπεύθυνος.
Η απομάκρυνση Γιοβάνοβιτς ήταν απόφαση του. Η πρόσληψη Τερίμ ήταν απόφαση του. Το “χτίσιμο” μιας διαφορετικής ομάδας τον Γενάρη ήταν απόφση του. Η προσθήκη των λέξεων “ψύχωση για τον τίτλο” στο Παναθηναϊκό λεξιλόγιο, ήταν “απόφαση” του και συνακόλουθο των πράξεων του.
Και η περίοδος “χάριτος” για τον Αλαφούζο έχει περάσει εδώ και πολλά χρόνια. Ο κόσμος πλέον δεν κάνει υπομονή. Ο κόσμος πλέον δεν σκύβει το κεφάλι μετά από μια αποτυχία. Ο κόσμος πλέον δεν χειροκροτεί στις ήττες και στις βαθμολογικές απώλειες. Ο κόσμος ΑΠΑΙΤΕΙ πρωτάθλημα και αυτή η απαίτηση έχει ακουστεί ξεκάθαρα. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού αναμένει την επιτυχία που έχει “υποσχεθεί” ο Αλαφούζος μετά την ξαφνική απόλυση Γιοβάνοβιτς.
“Μαγκιά” του Αλαφούζου, όσες αποτυχίες και αν κουβαλά στην “πλάτη” του, θα είναι αν θα πετύχει. Ωστόσο άλλη σταγόνα αποτυχίας δεν χωρά σε ένα ποτήρι που ήδη ξεχειλίζει με υγρό πίκρας.
