Παίζεις με τη φωτιά μια, θα γλιτώσεις, παίζεις δεύτερη, θα γλιτώσεις… παίζεις και τρίτη ε θα καείς. Και αυτό συνέβη την Κυριακή το βράδυ στη Λεωφόρο στην αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με την Κηφισιά με τους πράσινους για δεύτερο σερί εντός έδρας παιχνίδι να πυροβολάνε τα… πόδια τους.
Και αν με τη Λαμία υπάρχει και ο αντίπαλος που δεδομένα πάντα παίζει και μπορεί να σου βάλει δυσκολίες και η ομάδα του Βόκολου φέτος είναι αρκετά αξιόμαχη κόντρα στην ουραγό Κηφισιά οι δικαιολογίες σαφέστατα και δεν υπάρχουν. Και για μένα δεν είναι ούτε καν η κόκκινη δικαιολογία όταν λέγεσαι ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, παίζεις στην έδρα σου, είσαι μπροστά στο σκορ με 1-0 και μένει απλά να κρατήσεις το σκορ κόντρα σε έναν αντίπαλο θεωρητικά χειρότερο.
Γράφω θεωρητικά καθώς την Κυριακή το βράδυ αν μετά την αποβολή άλλαζες τις φανέλες στους παίκτες των δύο ομάδων μετά την αποβολή θα νόμιζες πως ο Παναθηναϊκός είναι η Κηφισιά και το αντίστροφο. Από τη στιγμή που έμεινε με δέκα παίκτες το τριφύλλι έκανε μόνο μια φάση και σε αυτή ο Ιωαννίδης δεν μπόρεσε να νικήσει τον Αναγνωστόπουλο. Ενώ η Κηφισιά κάλλιστα μετά την αποβολή μπορεί να έχει και παράπονο που δεν κέρδισε καθώς είχε φάσεις και για δεύτερο γκολ ενώ η ευκαιρία του Μπιφουμά στις καθυστερήσεις είναι αυτό που λέμε δεν… χάνεται.
Δεν «σκότωσε» το ματς
Ας επιστρέψουμε όμως στην εικόνα προ της αποβολής. Εκεί όπου οι δύο ομάδες ήταν στον αγωνιστικό χώρο έντεκα με έντεκα. Ο Παναθηναϊκός μπήκε όντως «κουρασμένος» και «άδειος» από την προσπάθεια πρόκρισης επί του ΠΑΟΚ αλλά με νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα του και σαφώς πιο φρέσκα σε σχέση με κάποιους ποδοσφαιριστές που είχαν τραβήξει όλο το μανίκι τέσσερις μέρες νωρίτερα. Παρόλα αυτά η εικόνα του ήταν ανάλογη του αγώνα Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ… πολύ κακή για να μην χρησιμοποιήσω μια φράση που μου είπε ένας φίλος μου βλέποντας το παιχνίδι… μαύρο χάλι.
Οι πράσινοι δεν μπόρεσαν να διασπάσουν την άμυνα της Κηφισιάς που έπαιζε σε χαμηλό μπλοκ για να προστατέψει την εστία του Αναγνωστόπουλου. Σε 45λεπτα αγώνα, στο πρώτο μέρος, έκαναν τρεις φάσεις εκ των οποίων η μία το γκολ του Παλάσιος που ήρθε μετά από ωραία κάθετη πάσα του Ιωαννίδη και ίσως την καλύτερη φάση των πράσινων μαζί με το γκολ που ακυρώθηκε σε όλο το ματς. Το τριφύλλι όμως αν και πατούσε καλύτερα έδειχνε να παίζει σε χαμηλό τέμπο, να μην ανεβάζει ρυθμούς, να μην πιέζει για να «σκοτώσει» τον αντίπαλο. Και όσο δεν το κάνεις αυτό και το σκορ μένει στο 1-0 με μια ομάδα που παλεύει για την παραμονή της θα δώσεις δικαιώματα.
Ανάλογη ήταν και η εικόνα στα είκοσι λεπτά του δευτέρου μέρους όπου οι δύο ομάδες είχαν τους ίδιους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο. Κακός ο Παναθηναϊκός, ανήμπορος να βάλει ένα δεύτερο γκολ και από την άλλη μια Κηφισιά που έλεγε… θα χτυπήσω όταν βρω την ευκαιρία. Αυτή ήρθε στο 65 και μετά τις αλλαγές του Μπράτσου και την είσοδο των Τετέι-Μπιφουμά στο παιχνίδι.
Όλα λάθος μετά την αποβολή
Το λάθος του Σένκεφελντ ήταν αυτό που έδωσε και φτερά στα πόδια των φιλοξενούμενων. Ο Ολλανδός σε μια φάση που, δυστυχώς μας συνηθίζει, έπαιξε περισσότερο επικίνδυνα απ’ ότι θα έπρεπε και φυσικά δεν γίνεται να έχουμε παράπονο για την κόκκινη κάρτα που είδε. Καθαρή ήταν… και εκεί άλλαξε το ματς. Και εκεί ακολούθησαν τα χειρότερα.
Από την πρώτη αλλαγή που έκανε ο Τερίμ. Ποιος ο λόγος να βγει ο Πέρεθ από το παιχνίδι για να μπει στόπερ; Δεν υπήρχε στο γήπεδο ο Λημνιός, ο Παλάσιος, ο Μπακασέτας, ο Ιωαννίδης. Δεν στέκομαι στα πρόσωπα αλλά στη λογική. Βγάζεις έναν παίκτη από το κέντρο και δη τον πιο έμπειρο και δη τον πιο ξεκούραστο που δεν είχε παίξει κόντρα στον ΠΑΟΚ για να βάλεις στόπερ… Λάθος.
Στην επόμενη φάση ήρθε η μεγάλη ευκαιρία με το δοκάρι της Κηφισιάς και το κόρνερ που έφερε το αυτογκόλ του Αράο μετά το σουτ του Μιλίτσεβιτς. Στην ισοπαλία το παιχνίδι από το 68’ και εκεί αντί να αναπροσαρμόσεις τα πλάνα σου, να σκεφτείς κάτι άλλο περιμένεις μέχρι το 76’ για να κάνεις δύο αλλαγές και ενώ βλέπεις τον αντίπαλο να παίζει καλύτερα, να έχει τη μπάλα στα πόδια του και να απειλεί περισσότερο.
Μετά την αποβολή και με εξαίρεση τη φάση του Ιωαννίδη ο Παναθηναϊκός δεν απείλησε ποτέ ξανά. Ακόμα και στα δικά του τα κόρνερ έδινε φάσεις στην Κηφισιά με αποκορύφωμα τη χαμένη ευκαιρία του Μπιφούμα όπου αξίζουν χίλια μπράβο στον Ούγκο για το σπριντ που έκανε να γυρίσει πίσω και εν τέλει να είναι καθοριστικός ώστε ο Παναθηναϊκός να μην δεχτεί και δεύτερο τέρμα.
Για τις αλλαγές στο 90+1’ τι να πούμε; Μόνο ο Τερίμ ξέρει γιατί τις έκανε; Φυσικά δεν μιλάμε για το σκοπό τους αλλά για το χρονικό σημείο. Τι να κάνουν μέσα σε έξι λεπτά οι Αϊτόρ και Βιλένα; Εν γένει το κοουτσάρισμα του Τούρκου τεχνικού ήταν πολύ κακό στο παιχνίδι με αντίπαλο την Κηφισιά και όπως οι ΠΑΙΚΤΕΣ του Παναθηναϊκού φέρει και αυτός ευθύνες για το τελικό αποτέλεσμα στην αναμέτρηση.
Το χειρότερο απ’ όλα είναι πως το τριφύλλι δεν δείχνει κάποια βελτίωση στο παιχνίδι του, κάποιο πλάνο και δείχνει να βάζει το ίδιο όλο και περισσότερα εμπόδια στην προσπάθεια της ομάδας για να παλέψει μέχρι τέλους για τον τίτλο. Ήδη «πέταξε» τέσσερις βαθμούς και τα παιχνίδια που έρχονται στα playoffs είναι σαφώς πιο δύσκολα, πιο απαιτητικά και κόντρα σε ομάδες καλύτερες απ’ ότι η Κηφισιά.
