Οι νεότερες γενιές ενδεχομένως να μην έχουν καν ακούσει για την πρώτη οπαδική εκδρομή στην Ελλάδα η οποία βάφτηκε με αίμα…
Παναθηναϊκό αίμα…
Ξεχασμένοι οι δύο νεκροί στο πέρασμα των χρόνων…
Σχεδόν από όλους…
Μονάχα ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός – και αυτό εξαιτίας της απύθμενης αγάπης του Άγγελου Σκλαβουνάκη για το σύλλογο και την ιστορία του – θυμάται τον 26χρονο Μήτσο Σαραντάκη και τον 43χρονο Γιώργο Κόσκορο. Δύο από τα τρία θύματα του τραγικού τροχαίου στην εκδρομή που είχε κάνει η νεοϊδρυθείσα θύρα 13 τον Νοέμβριο του 1966 για τη Βέροια. Εκεί που ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε την τοπική ομάδα για το πρωτάθλημα.
Ταξίδευαν για να δουν από κοντά την ομάδα της καρδιάς τους. Άφησαν την τελευταία τους πνοή με τον Παναθηναϊκό στο μυαλό τους…
Τρεις ψυχές χάθηκαν στην άσφαλτο. Και η λησμονιά είναι ο δεύτερος “θάνατος” τους. Γιατί τόσο η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, όσο και η Θύρα 13 έχουν “σβήσει” από τις μνήμες των πράσινων φιλάθλων τους δύο οπαδούς του Τριφυλλιού που έχασαν τη ζωή τους σε ένα δυστύχημα που είχε προκαλέσει – τότε – σοκ στην Ελλάδα με το θάνατο τριών ανθρώπων, τον σοβαρό τραυματισμό άλλων οκτώ και τον ελαφρύτερο τραυματισμό 20 επιβαινόντων στο μοιραίο λεωφορείο.
O αδικοχαμένος Γιώργος Κόσκορος
Τα θύματα του μοιραίου τροχαίου
Γεώργιος Κόσκορος του Ιωάννου. Ετών 43, κάτοικος Αθηνών (νεκρός).
Δημήτριος Σαραντάκης του Κωνσταντίνου. Ετών 26, κάτοικος Αχαρνών Αττικής, ανθοπώλης (νεκρός).
Ηλίας Τσαφάκης του Μανούσου. Ετών 24. Κάτοικος Νέων Τσαφάδων Διδυμότειχου Αλεξανδρούπολης. Οδηγός οδοστρωτήρα (νεκρός).
Το μοιραίο πούλμαν
Το αιματοβαμμένο δυστύχημα της Θύρας 13 στην Κατερίνη
Σαρανταπέντε ένθερμοι οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν ξεκινήσει το βράδυ της 26ης Νοεμβρίου το ταξίδι τους με αφετηρία τα γραφεία της Θύρας 13 και τελικό προορισμό τη Βέροια. Δεν έφτασαν ποτέ στην μακεδονική πόλη…
Ήταν πρωί της 27ης Νοεμβρίου 1966. Στις 6:20 π.μ. , λίγο έξω από την Κατερίνη, στο Μαυρονέρι, το πούλμαν που μετέφερε του οπαδούς του Παναθηναϊκού στη Βέροια συγκρούσθηκε με ένα οδοστρωτήρα, ο οποίος κινούνταν στο δρόμο χωρίς οπίσθια φώτα. Ο Νίκος Μεταξάς, οδηγός του πούλμαν με αριθμό κυκλοφορίας 105.845, δεν κατάφερε να διακρίνει από μακριά το βαρύ όχημα και όταν τελικά το είδε σε απόσταση πέντε μέτρων, ήταν πια αργά.
Η βίαιη σύγκρουση των δύο οχημάτων είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών ανθρώπων. Δύο φιλάθλων του Παναθηναϊκού και του οδηγού του οδοστρωτήρα. Τραυματίστηκαν άλλοι 28 φίλαθλοι του Παναθηναϊκού. Με κατάγματα στα χέρια, τα πόδια και άλλα τραύματα διεκομίσθησαν στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Κατερίνης και στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Λάρισας.
Ανάμεσα τους και νέα παιδιά… 13 χρόνων ο μικρότερος…
Συγκινητική ήταν η βοήθεια του – τότε ισχυρού – Πιερικού, καθώς η διοίκηση του φρόντισε για τη σίτιση των τραυματιών, ενώ ναύλωσε πούλμαν για τη μεταφορά τους στην Αθήνα.
Εξαιτίας αυτού του οδοστρωτήρα προκλήθηκε το δυστύχημα
“Ο αληθινός τάφος των νεκρών είναι οι καρδιές των ζωντανών” Τάκιτος – Ρωμαίος ιστορικός (55-120 μ.Χ.)
Ο Γιώργος Κόσκορος ήταν ένας από τους πιο γνωστούς φιλάθλους του Παναθηναϊκού εκείνη την εποχή. Πάντα στο κάγκελο” της Θύρας 13, μεγαλωμένος στους Αμπελοκήπους, με πάθος για τον Παναθηναϊκό που συγκινούσε… Τον ξέχασαν και η ομάδα που λάτρεψε μέχρι την τελευταία του πνοή, αλλά και η Θύρα 13. Ο σύνδεσμος που ιδρύθηκε ΚΑΙ με τη συμβολή του.
Ο Μήτσος Σαραντάκης δεν έχανε παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Έκλεινε το λουλουδάδικο που εργαζόταν και πήγαινε παντού για να παρακολουθήσει το Τριφύλλι. Λουλούδια στη θέση που καθόταν στη Λεωφόρο άφηναν για λίγο καιρό οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού για να τιμήσουν τη μνήμη του.
Και τα χρόνια πέρασαν… Και ο Σαραντάκης και ο Κόσκορος, δύο ζωές που χάθηκαν “στον βωμό της πίστης και της αφοσίωσης στα αιώνια Παναθηναϊκά ιδεώδη”, όπως έγραφε και ο Τύπος της εποχής, ξεχάστηκαν… Τα ονόματα τους μπήκαν στο χρονοντούλαπο της λήθης.
Η κηδεία του Γιώργου Κόσκορου
Η Θύρα 7, η Θύρα 4 και το αντιπαράδειγμα του Παναθηναϊκού
Σε μια αξιέπαινη κίνηση ποδοσφαιρικού πολιτισμού, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός απέτισε φόρο τιμής στα θύματα της Θύρας 7. Αυτές οι κινήσεις μοιάζουν με θεραπεία για ορισμένα μυαλά μετά από χρόνια κατάποση χουλιγκανικού “δηλητηρίου”. Ναι, αυτό είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Όμως αντιπαράδειγμα είναι η λησμονιά της ΠΑΕ Παναθηναϊκός στους δικούς της νεκρούς.
Ο ΠΑΟΚ δεν ξεχνά τους νεκρούς του… Ο Ολυμπιακός δεν ξεχνά τους νεκρούς του… Ο Παναθηναϊκός γιατί έχει λησμονήσει τις δικές του αδικοχαμένες ψυχές;
Μια απλή αναφορά στα ονόματα τους θα ήταν αρκετή… Ούτε κάποιο μνημείο – το οποίο η ίδια η 13 θα έπρεπε να φροντίσει να υπάρχει στην Κατερίνη – ούτε κάποια εκδήλωση για να τιμηθεί η μνήμη τους. Ποτέ δεν είναι αργά…
“Μπορείς να ξεχάσεις το παρελθόν σου. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται να το ξεπεράσεις.”
