Ήταν καλοκαιράκι του 2019/20, από τις καλές εποχές, χωρίς covid και παρακολουθούσαμε προπόνηση προετοιμασίας επί Ολλανδικού εδάφους. Με Γιώργο Δώνη στον πάγκο και έναν πιτσιρικά αριστερά να τρώει… σίδερα. Με αρκετό θράσος…σκούπισε σε μια φάση τον Γιόχανσον και 2-3 απεσταλμένοι των ΜΜΕ έβγαλαν ένα επιφώνημα ενθουσιασμού για τον τσαμπουκά του. Πέσαμε στο…φτερό πάνω στον κόουτς για ρεπορτάζ.
Το επίθετο του Ζαγαρίτης, αν σας λέει κάτι. Πολύ τρέξιμο, δύναμη και κάτι καλό ξεπρόβαλε για τον Παναθηναϊκό στο εγγύς μέλλον, αυτό θεωρήσαμε άπαντες. «Έχει καλά στοιχεία, άρχισε σαν εξτρέμ και τον δουλεύουμε στα μπακ αλλά θέλει αρκετή δουλειά ακόμη», μας έλεγε ο κόουτς. Ο πρώην προπονητής των «πράσινων» κάτι έβλεπε στο…πρότζεκτ Ζαγαρίτης.
Αρκετούς μήνες μετά, το καλοκαιράκι του 20 ο νεαρός έπαιζε βασικός στα playoff αφού ο βασικός μπακ των «πράσινων», ο Χατζηθεοδωρίδης από ατυχία βρέθηκε στα πιτς. Αυτή αυτή ήταν η ευκαιρία του. Την…κάψα του να αγωνιστεί όμως φρέναρε ο Ρόκα με τον Πογιάτος. Ήθελαν κάτι διαφορετικό, Ισπανικής προέλευσης αριστερά , δεν πόνταραν ιδιαίτερα στον ανερχόμενο νεαρό. Τελικά όμως, ο θεός του ποδοσφαίρου είχε διαφορετική άποψη! Έφυγε το τεχνικό τιμ πρώτο, έμεινε ο Ζαγαρίτης.
Η σκυτάλη πέρασε στον Μπόλονι στον πάγκο. Ο Ρουμάνος, είδε τον τραυματία Χουανκάρ να έρχεται δεύτερος σε απόδοση ( έπαιξε ρόλο και ένας τραυματισμός και η ποιότητα του Έλληνα μπακ. Και ενώ ο Χατζηθεοδωρίδης καθυστερούσε ΠΑΡΆΛΛΗΛΑ να επανακάμψει, πόνταρε – με τα όποια παραπονάκια του αρχικά – ξανά σε μια δοκιμασμένη συνταγή. Ζαγαρίτης! Έπειτα από κάποια άτυχα ματς, όπως αυτό με τον ΟΦΗ, ήρθε η καθιέρωση, η σιγουριά και η σταθερότητα στην ενδεκάδα, με μια παρένθεση με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Ξανά βασικός τη νέα χρονιά με Αστέρα.
Για να γυρίσουμε λίγο πίσω, στο καλοκαίρι… Τότε ο Τσαβι Ρόκα – σε ένα από τα πολλά λάθη του – ξέχασε να τελειώσει μια και καλή με το θέμα επέκτασης της συνεργασίας του νεαρού αριστερού μπακ. Ο οποίος έλεγε στο περιβάλλον του πως θα υπέγραφε και με τα δυο χέρια, με ότι προσέφερε ΤΌΤΕ ο Παναθηναϊκός. Βλέπετε το συμβόλαιο του έληγε το καλοκαίρι και παρά το ότι είχε προηγηθεί το σήριαλ Βαγιαννίδη, ο Καταλανός τεχνικός διευθυντής δεν θεώρησε προτεραιότητα το πακέτο Ξενόπουλου, Χριστογεώργου, Ζαγαρίτη, Καράγιαννη κτλ να ανανεώσει για να ξεμπερδεύει μια ώρα αρχύτερα με σημαντικά περιουσιακά στοιχεία της ομάδας.
Έτσι ως είθισται, όταν εκπνέει ένα συμβόλαιο ή πολλά συμβόλαια, με φόντο την ελευθερία ενός ποδοσφαιριστή το πράγμα γίνεται αρκετά πιο δύσκολο. Και επειδή το 2020, οι ποδοσφαιριστές έχουν και Μανατζερ, γίνεται ακόμη δυσκολότερο. Κάπως έτσι, εν μέσω πρόμο σε διάφορες ομάδες και παράλληλες διαπραγματεύσεις – με βασικό γνώμονα πάντα το οικονομικό σε αυτές τις περιπτώσεις- φτάσαμε αρχικά από την απόσταση, στην τελική πρόταση του Παναθηναϊκού. Μια πρόταση παραμονής που – με τα μπόνους ανά χρονιά – μπορεί να πλησιάσει, να αγγίξει τα 100.000 ευρώ (plus) ετησίως, αφορά τριετές συμβόλαιο.
Καθόλου άσχημα για ένα 19χρονο φέρελπι μπακ, που γεννήθηκε τον Μάϊο του 2001. Με πολλά καλά στοιχεία σίγουρα, όχι έτοιμο παίκτη εξίσου σίγουρα και όχι πολλές συμμετοχές συνολικά. Με πολλές, όμως, υποσχέσεις για το μέλλον με όσα δείχνει στο γήπεδο. Πλέον απομένει να μάθουμε επίσημα τα θέλω του, την απάντηση – που πιθανολογώ – εκτιμώ από το ρεπορτάζ μου θα είναι θετική στο τέλος της ημέρας.
Αν ο αριστερός μπακ του Παναθηναϊκού ήταν έτοιμος θα μιλούσαμε για κάτι άλλο. Όμως αντικειμενικά ο πιτσιρικάς των «πράσινων» ανδρώνεται καθημερινά όχι μέσα από το χρόνο αλλά από τις συμμετοχές στο βασικό σχήμα τις οποίες κέρδισε με το σπαθί του. Αυτές κάνουν τη διαφορά, αυτές του αποφέρουν ένα λογικό, βάσει έμπειρων, ηλικίας , στην εποχής πανδημίας, αρκετά υψηλό συμβόλαιο και μια προοπτική. Της καθιέρωσης και το «ψήσιμο» μέσω αγώνων. Στο δεύτερο μόλις συμβόλαιο του, σε νεαρή ηλικία, αποτελεί κατάκτηση. Χωρίς υπερβολές.
Βέβαια ο καθένας αξιολογεί τον εαυτό του όσο κρίνει, υποκειμενικά και στην εποχή της προσφοράς και της ζήτησης όλα είναι σχετικά. Αν για παράδειγμα υπάρχει στη μέση μια πρόταση από το εξωτερικό ή άλλη ελληνική ομάδα 200.000 χιλιάδων Ευρώ, τότε τα μισά δεν φαίνονται πολλά. Σε μια εποχή που είναι αντικειμενικά αρκετά. Ακούγεται λογικό αλλά και παράλογο, λοιπόν, να γίνεται συζήτηση για μικρή πρόταση, εξαρτάται όμως από ποια πλευρά είσαι. Θα πει κάποιος γιατί ο Χ παίρνει τόσα και ο άλλος ο Ψ θα πάρει τόσα. Για ένα βασικό λόγο… Στο ποδόσφαιρο δεν πληρώνεσαι για όσα θα δώσεις πάντα. Αλλά για αυτά που έχεις χτίσει στο βιογραφικό σου.
Όμως από οποία πλευρά κι εάν είναι κάποιος, ανάλογα το συμφέρον του, κάποια πράγματα δε αλλάζουν ως προς τη γενικότερη αντίληψη. Ο Παναθηναϊκός θα κοιτάξει το συμφέρον του γιατί είναι πάνω από όλους και η πλευρά του παίκτη το δικό της συμφέρον ξεκάθαρα. Ο Ζαγαρίτης όμως έχει μπροστά μια τεράστια πρόκληση την καριέρα του. Και ένα μεγάλο στοίχημα, τον Παναθηναϊκό. Και η απόφαση άποψη μου, δεν θέλει κόπο, θέλει απλά τρόπο και τη μπάλα κάτω. Μπορεί να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο της ξενιτιάς ή τον πιο βατό αλλά εξίσου δύσκολο δρόμο, στο…σπίτι του εν Ελλάδι.
Χωρίς να γίνει σήριαλ το θέμα που νομίζω μπαίνει στην τελική ευθεία, πρέπει να ληφθεί μια ώριμη απόφαση. Όποια κι αν είναι, θα είναι σωστή! Είτε αφορά την τσέπη του παίκτη , είτε του Παναθηναϊκού που δεν τρώει τα δικά του παιδιά πάντα όπως διαβάζω. Υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις φυσικά, υφίστανται όμως και περιπτώσεις που κάποια παιδιά έφαγαν το κεφάλι τους από ματαιοδοξία. Για να βλέπουμε όλες τις πλευρές.
Η τελική απόφαση ανήκει στον παίκτη ξεκάθαρα, που κατά την ταπεινή μου άποψη – είμαι εκτός του χορού και λέω πολλά… τραγούδια – πρέπει να παίξει με τη μπάλα κάτω και να επιχειρήσει μεγάλες…μπάλες σε 2-3 χρόνια. Όταν πλέον θα έχει γεμίσει το παρουσιολόγιο συμμετοχές! Όταν θα έχει το πάνω χέρι. Γιατί καλή η Γερμανία και το εξωτερικό αυτή την εποχή για παράδειγμα που ακούστηκε – σε μια έρευνα που έκανα όμως σε ένα πρωτάθλημα που συζητήθηκε στα ΜΜΕ, μόνο η δείχνει Μαιντζ ψάχνει μπακ για βασικό υπό συζήτηση.
Η Στουτγάρδη το σκέφτεται αλλά δεν έχει αποφασίσει και άλλες ομάδες δεν καίγονται ιδιαίτερα για βασικο μπακ, παρά μόνο για δανεισμό. Οπότε, μόνο σιγουριά δεν προσφέρουν για στάνταρ συμμετοχές. Όσο για τα χρήματα, ναι, χρήμα παίζει περισσότερο έξω. Όμως, η αναλογία χρήμα – συμμετοχές, σε αυτή την ηλικία, γέρνει σαφέστατα υπέρ των συμμετοχών και τα χρήματα θα έρθουν! Η λέξη εξωτερικό, είναι πολύ πιο συνθέτη απ ότι εύκολα ακούγεται… Και αν δεν με πιστεύεται ρίξτε μια μάτια σε ένα ελληνικό παράδειγμα τον Λημνιό.
Ο πρώην άσος του Ατρόμητου και του ΠΑΟΚ για παράδειγμα, πήγε εκτός των τειχών πολύ πιο έτοιμος από ότι ο Ζαγαρίτης. Με δυο χρόνια φορτωμένες συμμετοχές στο «δικέφαλο», όντας μάλιστα διεθνής στην Εθνική Ελλάδας. Και σήμερα ψάχνει να βρει την πόρτα της ενδεκάδας στην Κολόνια… Δεν είναι καθόλου απλά τα πράγματα. Και όσο μεγάλο και λαμπερό φαντάζει το βήμα στο εξωτερικό άλλο τόσο μπορεί αν στραβοπατήσεις, να σε καταπιεί η άβυσσος. Δύσκολη απόφαση αν μη τι άλλο, που θέλει τσαγανό, πίστη, ωριμότητα και μυαλό. Λάθος απόφαση πάντως δεν υπάρχει. Υπάρχει μονάχα ζύγισμα επιλογών και μια τελική απόφαση. Αυτή τη ξέρει μόνο ο παίκτης και αφορά μόνο τη ζωή του, όχι τη δική μας. Όμως το ποδοσφαιρικό του σπίτι δείχνει πιο λογική επιλογή από το ταξίδι στο άγνωστο…
