Στη γαλλόφωνη περιοχή του Καναδά, το μακρινό Κεμπέκ δεν ξέρουν μόνο από καλό hockey, αλλά προφανώς και πως να… παράγουν – πέρα από ακαταμάχητο σιρόπι – γνήσιο, δυναμικό, ξεσηκωτικό, μοντέρνο (βάλτε κι εσείς δίπλα τη λέξη που σας αντιπροσωπεύει) metal!
Τέσσερα παλικάρια από το Μοντρεάλ προκάλεσαν ένα μικρό μουσικό… σεισμό στην Ελλάδα και οι Noor με το όνομα (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική που λένε και στο Hollywood) αγαπήθηκαν γρήγορα στα μέρη μας. Τόσο γρήγορα που η περίπτωση τους χρίζει… ανάλυσης. Γιατί ήρθε αυτή η Flaming Rage των Noor και ακόμα ζεματάει!
Noor ακούμε, Noor δεν βλέπαμε (θα τους δώσουμε στo Up the Hammers) και κυρίως δεν γνωρίζαμε τι, πως, που και… γιατί! Ήρθε η στιγμή για να μάθουμε λίγα περισσότερα στοιχεία για τους Καναδούς που ήρθαν στη μουσική μας καθημερινότητα για να… μείνουν.
Ιδού η πρώτη τους συνέντευξη ever (κι όμως είναι αλήθεια), στο Trifilara.gr.
Η αλήθεια είναι ότι το ντεμπούτο σας εξέπληξε αρκετό κόσμο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα μας… χτύπησε σαν να ήταν κεραυνός! Επίσης γνωρίζουμε ελάχιστα για τους Noor, επομένως είναι η ευκαιρία για να συστηθείτε στον κόσμο!
– Είμαι ο Τόμας, παίζω κιθάρα και είμαι και ο τραγουδιστής. Άρχισα τους Noor σχεδόν πριν από έξι χρόνια.
– Είμαι ο Ολιβιέ, παίζω μπάσο και όποτε μπορώ ουρλιάζω και στο μικρόφωνο.
– Είμαι ο Σιμόν. Ήρθα στον Καναδά το 2019 και μετά από μια περίεργη σύμπτωση, έλαβα κάποια στιγμή ένα μήνυμα από τον Τομ, στο οποίο μου έλεγε ότι αναζητούσε ρυθμική κιθάρα για το συγκρότημα του. Παίζω κιθάρα από το 2012 και ήμουν ενθουσιασμένος όταν έλαβα το μήνυμα. Συναντηθήκαμε και “κολλήσαμε”, καθώς έχουμε και το ίδιο κοινωνικό υπόβαθρο. Οι γονείς του κατάγονται από το Λίβανο και εγώ από τη Συρία. Αυτό μας ένωσε και από τότε αρχίσαμε ένα υπέροχο ταξίδι.
– Είμαι ο Νικόλας, πάντα ζούσα στο Μοντρεάλ και παίζω ντραμς από τα 12. Κάτι αντίστοιχο έγινε και με εμένα. Έλαβα ένα μήνυμα από τον Ολιβιέ, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και βρέθηκα εδώ!
Έλαβα και την απάντηση μου αναφορικά με τις μεσανατολικές επιρροές που έχει η μουσική σας, από τη στιγμή που δύο από τα μέλη της προέρχονται από τη Συρία και τον Λίβανο. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε μόνο ψηφιακά. Σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε το ντεμπούτο σας και σε φυσική μορφή;
Ολιβιέ: Ναι, για την ώρα υπάρχει μόνο σε ψηφιακή μορφή, όμως προσπαθούμε να το κυκλοφορήσουμε και σε φυσική μορφή και μόλις ολοκληρώσουμε όλα τα διαδικαστικά, θα γίνει! Πιθανότατα μέσα στις επόμενες εβδομάδες, ίσως και τον Απριλίου. Και υπάρχει και το ενδεχόμενο να κυκλοφορήσουμε και σε βινύλιο το άλμπουμ.
Θα είναι και πάλι ανεξάρτητη κυκλοφορία ή υπήρξε κάποια εταιρεία η οποία ενδιαφέρθηκε;
Ολιβιέ: Υπάρχει ενδιαφέρον από αρκετές εταιρείες και έχουμε προσφορές. Από τη στιγμή που άρχισε όλο αυτά, ήρθαν αρκετές προτάσεις και υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον. Όμως για να συνεργαστούμε με κάποια δισκογραφική εταιρεία θα πρέπει να προκύψει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και το συντομότερο δυνατό. Αρχικά γιατί υπάρχουν πολλές απαιτήσεις και θέλουμε να σεβαστούμε τους fans και να τους δώσουμε ένα πραγματικά καλό προϊόν. Άρα, η προϋπόθεση για να δουλέψουμε μαζί με κάποιον άλλον είναι να έχουμε τις ίδιες ιδέες και να κινούμαστε στην ίδια κατεύθυνση.
Υπάρχει ενδιαφέρον, έχουμε προτάσεις και οι τελευταίες εβδομάδες ήταν απίστευτες για τους Noor. Έχουν γίνει τόσα πολλά πράγματα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που ακόμα προσπαθούμε να τα επεξεργαστούμε.
Θα αναλύσουμε την κατάσταση και θα πάρουμε την καλύτερη δυνατή απόφαση. Αυτό που ο κόσμος πρέπει να καταλάβει είναι ότι πριν από αυτές τις εβδομάδες, δεν είχαμε καμία στήριξη από κανέναν. Πραγματικά όλο αυτό “έσκασε” από το πουθενά και είμαστε ευγνώμονες, αλλά και πρέπει να το σεβαστούμε. Είμαστε τόσο χαρούμενοι και ακόμα προσπαθούμε να αντιληφθούμε τι συμβαίνει!
Έχετε πραγματικά καταλάβει τι συμβαίνει στην Ελλάδα με τους Noor; Τι έγινε και ξαφνικά η μπάντα αναδύθηκε από την αφάνεια;
Τόμας: Δεχθήκαμε κάποια στιγμή μηνύματα από fans. Ξαφνικά. Και ήρθε και ένα μήνυμα από τον Μανώλη Καραζέρη (σ.σ. διοργανωτής του φεστιβάλ Up The Hammers). Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν scam, σαν αυτά που μας στέλνουν στα social media. Αλλά αναγνώρισα το όνομα μόλις μου είπαν τα παιδιά ότι είχαμε λάβει το μήνυμα. Και σκέφτηκα: “Κάπου τον ξέρω αυτό τον τύπο”. Είναι από τους Dexter Ward και το Up The Hammers. Είναι υπαρκτό πρόσωπο! Και αυτό συνέβη την ίδια στιγμή που αρχίσαμε να λαμβάνουμε μηνύματα από κόσμο και τα τραγούδια είχαν περισσότερα views στο youtube και είχε μεγαλύτερη κίνηση στο spotify. Τότε καταλάβαμε ότι κάτι συμβαίνει!
Και άρχισαν να μας συγκρίνουν και με τους Wardrum στην Ελλάδα. Εκεί άρχισε η “φωτιά”. Μου προκάλεσε μεγάλη έκπληξη η σύγκριση με τους Wardrum.
Ίσως το μοναδική “αστοχία” αναφορικά με το ντεμπούτο σας να ήταν η επιλογή του εξώφυλλου, το οποίο μάλλον δεν “περιγράφει” τη μουσική σας και παραπέμπει σε άλλο στιλ. Στηρίζετε ακόμα την επιλογή σας;
Τόμας: Προφανώς δεν μας κατέβηκε ξαφνικά στο κεφάλι να καρφώσουμε μια γυναίκα στην καρδιά! Φυσικά και δεν στηρίζουμε τη βία και ιδιαίτερα στις γυναίκες.
Δεν είναι αυτό το μήνυμα που θέλαμε να περάσουμε με το εξώφυλλο. Ο δίσκος είναι concept και υπάρχει μια ιστορία. Ο τίτλος είναι Mother’s Guilty Pleasure pt.1 και δεν αφορά μια συγκεκριμένη μητέρα. Η μητέρα είναι κάτι το πολύ όμορφο. Όλοι αγαπάμε τις μητέρες μας.
Είναι πολύ προστατευτικές και η αγάπη τους μπορεί να κουνήσει ακόμα και βουνά. Τόσο δυνατή είναι η αγάπη τους και πάντα μας προστατεύουν και μας αποτρέπουν από το να κάνουμε κάτι το οποίο μπορεί να μας βλάψει. “Μην παίζεις στο δρόμο, μην μιλάς σε ξένους”, τέτοια πράγματα ακούς και είναι κάτι καλό, θετικό, γιατί μας προστατεύουν. Όμως όταν μεγαλώνεις και γίνεσαι ενήλικας, τότε πρέπει να βασιστείς περισσότερο στον εαυτό σου. Και εκείνη τη στιγμή είναι που αποκτάς μια “δεύτερη μητέρα”.
Αυτή που βρίσκεται στο μυαλό μας. Και αντί να σου λέει : “μην παίζεις στο δρόμο”, σε αποτρέπει και από πράγματα που μπορεί να είναι καλά για σένα ή σε φοβίζει. Είναι σαν μια “ζώνη ασφάλειας”. Αντί να σου πει μην βγεις έξω να παίξεις, σου λέει: “μην κάνεις αίτηση γι’ αυτή τη δουλειά, δεν έχεις τα προσόντα” ή “μην αρχίσεις αυτή την επιχείρηση, έχει μεγάλο ρίσκο”. Σου λέει “μείνε στη ζώνη ασφαλείας σου”.
Εμείς αποφασίσαμε να συμβολίσουμε αυτό τη “ζώνη ασφαλείας” που ο καθένας έχει στη ζωή του με μια μητέρα. Όμως δεν πρόκειται για την καλή μητέρα που όλοι αγαπάμε, αλλά για μια υπερπροστατευτική και φορτική μητέρα.
Στο πρώτο τραγούδι μας, το ομότιτλο, ουσιαστικά σε αυτό αναφερόμαστε. Και είμαστε και metal συγκρότημα, επομένως κάποιος πρέπει να “πεθάνει” (γέλια).
Γι’ αυτό κάποιος την “μαχαιρώνει”. Αυτό θέλει να δείξει το εξώφυλλο. Το μεταφορικό “μαχαίρωμα” σε αυτή τη νοερή, υπερπροστατευτική “μητέρα”. Και όπως μπορείτε να δείτε δεν υποφέρει, δεν κλαίει, δεν πονάει.
Στο ομότιτλο τραγούδι, υπάρχει ένας στίχος που λέει: “Στο πρόσωπό της, δεν μπορούσα να διακρίνω το λουλούδι. Δεν μπορούσα να τη δω”.
Δεν είναι θυμωμένη, γιατί έτσι είναι και αυτή η “ζώνη ασφαλείας”. Μερικές φορές σου προκαλεί τρόμο.
Σαν τις μέρες που αποφασίζουμε ότι θα πάμε γυμναστήριο και θα τρώμε υγιεινά για την υπόλοιπη ζωή μας και το κάνουμε μόλις για ένα μήνα, σταματάμε το γυμναστήριο και τρώμε ντόνατς κάθε μέρα! Αυτή είναι η “ζώνη ασφαλείας” και χαμογελά όταν τη “μαχαιρώνεις”, γιατί εμφανίζεται σε διάφορες μορφές στη ζωή μας. Και αυτό περιγράφουμε και στα υπόλοιπα τραγούδια.
Το Golden Coffin αφορά τη σχέση μας με τα χρήματα, το All Equally Useless τη σχέση μας με την εγκληματικότητα, γιατί όταν δεν υπάρχει ένα ισχυρό οικογενειακό περιβάλλον, τότε κάποιος μπορεί να παρασυρθεί στη ζωή του και να γίνει μέλος σε κάποια συμμορία.
Καταλαβαίνω ότι είναι λίγο περίεργο το εξώφυλλο, αλλά ο σκοπός ήταν να κάνει τον άλλον να αισθανθεί λίγο άβολα και να αφηγηθεί την ιστορία του άλμπουμ. Και να τραβήξει την προσοχή.
Πάντως σε καμία περίπτωση, αυτό το εξώφυλλο δεν “μαρτυρά” ότι είστε μια power metal μπάντα…
Αλήθεια είναι, αλλά δεν βλέπουμε τους Noor ως power metal συγκρότημα, αλλά περισσότερο ως prog με σκοτεινή θεματολογία. Αν και μου αρέσει η σύγκριση που γίνεται με το power metal, γιατί μου αρέσουν πολλές power metal μπάντες. Και το εξώφυλλο ουσιαστικό προορίζεται για να περιγράψει μια σκοτεινή ιστορία. Όμως θα υπάρχει και κάτι άλλο στη φυσική μορφή. Πάντως στηρίζουμε απόλυτα την επιλογή μας για το εξώφυλλο.
Ακόμα δεν έχω ακούσει κάτι για την ιστορία πίσω από το Hills of Qartaba, το οποίο είναι και το αγαπημένο μου τραγούδι από τον δίσκο! Τι έχουμε εδώ;
Αφηγείται τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας επιστρέφει στην πατρίδα μου και τη χαρά του γι’ αυτή την επιστροφή. Ξέρετε, η Qartaba είναι ένα πραγματικό χωριό, το χωριό του πατέρα μου. Πρόκειται για ένα υπέροχη μέρος και ο πρωταγωνιστής είναι χαρούμενος που επιστρέφει, όμως και πάλι κάτι του λείπει. Είχε αφήσει πίσω την “καρδιά” του. Αυτό το τραγούδι είναι εμπευσμένο από την ιστορία του πατέρα μου όταν είχε επιστρέψει στο Λίβανο. Όταν βρέθηκε και πάλι εκεί, πίστευε ότι θα ήταν χαρούμενος. Όμως μόλις πάτησε το πόδι του στο Λίβανο, ανυπομονούσε να επιστρέψει στη γυναίκα και τα παιδιά του. Σαν να έφυγε μακριά η χώρα του από τη μέρα που έγινε σύζυγος και πατέρας. Και αυτή η ιστορία ήταν η πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο τραγούδι.
Πείτε μου λίγο για τον τρόπο με τον οποίο συνθέτετε τα τραγούδια…
Τα τραγούδια κυρίως προέρχονται από εμένα (σ.σ. Τόμας), όμως η μπάντα βάζει τις δικές της “πινελιές”. Για παράδειγμα ο Νίκο είναι ένας μοντέρνος ντράμερ και έχει προσθέσει πολλά στοιχεία στα τραγούδια και τα έκανε πιο μοντέρνα. Ο Σίμον είναι ένας πιο trashy κιθαρίστας και έβαλε και αυτός τα στοιχεία του, όπως και ο Ολιβιέ.
Αν και είναι σχετικά εύκολο να διακρίνει κάποιος τις μουσικές σας επιρροές, τι είναι αυτό που αγαπάτε να ακούτε;
Τόμας: Έχουμε μια μίξη ακουσμάτων και όλοι ακούμε διαφορετικά πράγματα. Οι περισσότεροι ακούμε πιο πιο παλιά πράγματα όπως Black Sabbath, Rainbow, Iron Maiden, Metallica, Anthrax.
Σίμον: Εγώ ακούω πιο trashy μουσική, όπως Slayer, Metallica, Megadeth. Τέτοια μουσική.
Nίκολας: “Για να πω την αλήθεια, εγώ είμαι λίγο… εκτός. Μου αρέσει το deathhore, instrumental, μερικές φορές ακούω και djent. Ξέρω ότι δεν είναι πραγματικά κάποιο είδος μουσικής, αλλά όλοι καταλαβαίνουν τι θέλω να πω.
Ολιβιέ: Κι εγώ αγαπώ κλασικές μπάντες. Black Sabbath, Judas Priest, Iron Maiden, τα πάντα. Ακούω πολύ prog. Όλοι έχουμε διαφορετικά ακούσματα. Αγαπώ και το power metal, αλλά δεν είμαι τόσο μεγάλος fan, όπως ο Τόμας.
Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε στο άλμπουμ, είχαμε περίπου δώδεκα τραγούδια και στην πορεία προέκυψαν και άλλα, ήρθαν ιδέες… Γι’ αυτό “κόψαμε” το άλμπουμ στα δύο. Υπάρχει το part 1 και προφανώς θα υπάρξει και part 2.
Τόμας: Ακούω πολύ και μουσική των ’70’s. Ο Ρίτσι Μπλάκμουρ και ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο είναι μεγάλες επιρροές στη μουσική μου. Και φυσικά το NWOBHM, Maiden, Saxon, Priest, Motorhead. Και thrash ακούσω, αλλά και old school Power Metal. Αναφορικά με τις νεότερες μπάντες, μου αρέσουν πολύ οι Wardrum και ο Γιάννης έγινε μια μεγάλη μου επιρροή. Τον είχα ανακαλύψει με μια διασκευή που είχε κάνει στο Flight of Icarus και μετά ανακάλυψα και τους Wardrum.
Mου έδωσες καλή “πάσα” Τόμας, καθώς ανέφερες τον Γιάννη (σ.σ. Παπαδόπουλο) και η αλήθεια είναι ότι αρκετοί σε συγκρίνουν μαζί του. Ήταν τόσο μεγάλη επιρροή στον τρόπο με τον οποίο τραγουδάς;
Τόμας: Ναι, ακούω πολύ τα τραγούδια του και έχω πάρει κάποια πράγματα από το στιλ του. Είναι μια από τις επιρροές μου, ιδιαίτερα ο τρόπος που τραγουδά σε μια διασκευή των Judas Priest. Έτσι κατάφερα να βελτιωθώ και να μην καταστρέψω τη φωνή μου. Επίσης το Messenger των Wardrum είναι κάτι που ακούσω συχνά. Αυτός ο ήχος μου αρέσει με λίγο ανατολίτικα στοιχεία, αλλά και progressive.
Επομένως η φωνή σου είναι 100% πραγματική και όχι προϊόν AI που ορισμένοι αναρωτήθηκαν…
Tόμας: Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτή είναι η φωνή μου.
Ολιβιέ: Όταν “έγραφε” τα φωνητικά για το δίσκο, ήταν εκπληκτικός. Έπιανε τόσο ψηλές νότες και δούλεψε σκληρά για να τα καταφέρει. Κάποιες φορές στις πρόβες ο κόσμος που περιμένει τη σειρά του και μας ακούει, αναρωτιέται: “Είναι πραγματικά αυτός ο τραγουδιστής σας”; Όσοι τον ακούν μένουν εντυπωσιασμένοι.
Μου είπατε πριν ότι έγιναν πολλά μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Τι ζήσατε τελευταία ως μπάντα;
Ολιβιέ: Μας προκάλεσε μεγάλη έκπληξη όλο αυτό που έχει συμβεί και κυρίως στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να κυκλοφορήσουμε σύντομα σε φυσική μορφή το άλμπουμ, να ετοιμάσουμε το merchandise, είναι κάτι σημαντικό για μας.
Όταν μας κάλεσαν στο Up the Hammers, τότε πραγματικά καταλάβαμε ότι κάτι καλό συμβαίνει με τους Noor. Μας άκουσαν και μας ήθελαν για το φεστιβάλ, ακόμα και αν σκόπευαν να “κλείσουν” το line up. Θέλουμε να έρθουμε εκεί και να έχουμε την καλύτερη δυνατή παρουσία. Έχουμε και κάποιες εκπλήξεις για τον κόσμο, ωστόσο δεν είναι κάτι που μπορούμε να αποκαλύψουμε αυτή την περίοδο, όμως έρχονται ενδιαφέροντα πράγματα.
Πως είναι η κατάσταση στη metal σκηνή του Κεμπέκ;
Τόμας: Γενικότερα στον Καναδά η σκηνή είναι πολύ δυνατή, όχι τόσο στη γαλλόφωνη περιοχή, το Κεμπέκ. Έχουμε φίλους σε άλλες μπάντες και ο παραγωγός μας είναι σε μια αρκετά μεγάλη μπάντα.
Παλαιότερα τραγουδούσα σε ένα συγκρότημα που λέγεται Shadow Fall. Μην μπερδεύεστε με τους Shadow’s Fall. Πρόκειται για Power Metal συγκρότημα. Πάντως συνυπάρχουν διάφορα είδη μουσικής στο Μοντρεάλ και δεν υπάρχει κάποιο το οποίο “κερδίζει” το… διαγωνισμό.
Έχετε κυκλοφορήσει και ένα γαλλόφωνο τραγούδι. Πως προέκυψε;
Τόμας: Το τραγούδι αφορά την δημοφιλέστερη ομάδα χόκεϊ στον κόσμο, η οποία έχει έδρα το Μοντρεάλ, τους Montreal Canadiens. Έγραψα το τραγούδι την ίδια περίοδο με τα υπολοιπα και απλά έπρεπε να το ηχογραφήσουμε την κατάλληλη στιγμή. Στην αρχή το κάναμε για πλάκα, αλλά άρεσε και σκεφτήκαμε να το κυκλοφορήσουμε. Όμως μόλις βγήκε η ομάδα άρχισε να πηγαίνει χάλια. Όταν το ηχογραφήσαμε, πιστεύαμε ότι θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Και μετά σκεφτήκαμε ας περιμένουμε μέχρι να γίνει. Και πέρασε ο χρόνος και η ομάδα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Και στο τέλος είπαμε, ας το κυκλοφορήσουμε και ας κάνουμε και ένα video clip.
Γνωρίζουμε για τις αντιδράσεις του κόσμου για τους Noor στην Ελλάδα. Τι γίνεται σε άλλες χώρες;
Σίμον: Γενικότερα στην Ευρώπη υπήρξαν αρκετές θετικές αντιδράσεις. Όπως στην Γαλλία, στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία. Νομίζω ότι ακουστήκαμε περισσότερο στην Ευρώπη, αλλά δεχόμαστε στήριξη και εδώ στον Καναδά. Όμως αυτή τη στιγμή η σπίθα έχει ανάψει στην Ευρώπη.
Το δεύτερο μέρος του Mother’s Guilty Pleasure θα είναι το επόμενο άλμπουμ ή σκέφτεστε να κυκλοφορήσετε κάτι διαφορετικό και να το αφήσετε για το μέλλον;
Ολιβιέ: θα είναι το επόμενο άλμπουμ. Έχουμε κάποια τραγούδια τα οποία γράφτηκαν την ίδια χρονικά περίοδο με τον πρώτο δίσκο και θα προσπαθήσουμε την επόμενη χρονιά να δουλέψουμε πάνω σε αυτό και να ηχογραφήσουμε το άλμπουμ. Έχουμε έτοιμο περίπου το 80% των τραγουδιών. Θέλουμε να κάνουμε και κάποιες συναυλίες, αλλά και να προετοιμαστούμε για το Up the Hammers. Και ξέρετε, ένας δύσκολος δεν έρχεται… δωρεάν. Πρέπει πρώτα να ξεφύγουμε από την χρεοκωπία! Και είναι δύσκολο να κάνεις αυτό που θέλεις όταν έχεις τη δουλειά σου από την οποία εξαρτάσαι οικονομικά. Είμαστε υπεύθυνοι ενήλικες και στο πρώτο άλμπουμ δεν είχαμε καμία στήριξη από κανέναν. Ούτε από εταιρείες, ούτε από κάπου αλλού. Εμείς τα πληρώσαμε όλα.
Έχετε κάνει συναυλίες στον Καναδά ή κάπου αλλού;
Τόμας: Όχι, το καλοκαίρι θα δώσουμε τις πρώτες μας συναυλίες. Ήταν κάτι που σχεδιάζαμε, ωστόσο όλο αυτό που συνέβη με τον COVID, μας πήγε αρκετά πίσω. Δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσο αυστηρά ήταν τα πράγματα στον Καναδά. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες, να βρεθούμε στον ίδιο χώρο ως μπάντα. Ήταν δύσκολο, όμως πρέπει να συγχαρώ τα παιδιά για την αφοσίωση τους, καθώς δουλέψαμε μαζί μέσω του ιντερνετ και προσπαθήσαμε να το συνεχίσουμε. Όταν επιστρέψαμε στην κανονικότητα, ασχοληθήκαμε με την ηχογράφηση του άλμπουμ και την κυκλοφορία του, ενώ τώρα κάνουμε πρόβες για να ετοιμαστούμε για τις συναυλίες μας.
Επίσης υπάρχει και κάτι άλλο. Το line up είναι σχετικά νέο. Και αυτό γιατί στην αρχή είχα ως μέλη της μπάντας σπουδαστές από το εξωτερικό, οι οποίοι έμεναν στο Μοντρεάλ, όμως ήρθε ο COVID, επέστρεψαν στα σπίτια τους και σπούδαζαν μέσω ίντερνετ, κάτι το οποίο ουσιαστικά “κατέστρεψε” τη μπάντα, η οποία έπρεπε να κάνει από την αρχή τα βήματα της.
Πως προέκυψε το όνομα Noor; Ήταν μια έμπνευση της στιγμής ή κάτι που πηγάζει από κάτι πιο συγκεκριμένο;
Ολιβιέ: Είχα μια λίστα με 40 ονόματα και τα μισά ήταν για τα σκουπίδια. Ο Σίμον και ο Τόμας είχαν ιδέες με αραβικά ονόματα. Προέκυψαν πέντε ονόματα, τα τρία από αυτά ήταν δικά μου, τα δύο δικά τους. Και το Noor είναι κάτι που μας αντιπροσωπεύει. Ήταν κάτι μικρό, εύκολο να το θυμάσαι, ακόμα και το logo μας “λέει” κάτι. Ήταν ένα σπουδαία όνομα το Noor, το οποίο στα αραβικά σημαίνει “φως”. Όμως όμως το φως που ανάβεις, αλλά το ζεστό φως, σαν ένα φως ελπίδας, κάτι το ιερό. Με αυτή την ιδέα σκαλίσαμε και το Noor σε ένα κομμάτι ξύλο, ώστε να βγαίνει από εκεί το φως.
Και ουσιαστικά αυτό είναι οι Noor. Λέμε αρνητικές ιστορίες με ένα θετικό μήνυμα, όπως η ιστορία του άλμπουμ. Λίγο σκοτεινή, αλλά το μήνυμα είναι θετικό.
Κλείνοντας, είμαι σίγουρος ότι θα θέλατε να στείλετε το μήνυμα σας στο ελληνικό κοινό, το οποίο σας έχει αγαπήσει…
Τόμας: Κι εμείς τους αγαπάμε, είναι κάτι το τρελό, κάτι το οποίο ήρθε από το… πουθενά. Δεν το περιμέναμε, είμαστε πολύ χαρούμενοι γι’ αυτό και πραγματικά το εκτιμάμε. Και όλα αυτά που σχεδιάζουμε είναι εξαιτίας της στήριξης τους, η οποία είναι εντυπωσιακή. Ανυπομονούμε να έρθουμε στην Αθήνα και δεν δεχόμαστε ως δεδομένη αυτή τη στήριξη. Θα χρειαστεί κι εμείς να δώσουμε όσα μπορούμε. Όπως μπορούμε.
Και κάτι ακόμα. Ακόμα δεν γνωρίζουμε το πρόγραμμα μας για το Up the Hammers, όμως έχουμε αρκετό κόσμο ο οποίος μας ζητάει να παίξουμε και στη Θεσσαλονίκη. Αν τα καταφέρουμε με το πρόγραμμα, θα ήταν κάτι που θα θέλαμε να κάνουμε.
