Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ ο Παναθηναϊκός στο Βιγιαρεάλ και την ήττα με 3-2 από τους Ισπανούς με το τριφύλλι να παρουσιάζει όχι δύο… αλλά τρία εντελώς διαφορετικά πρόσωπα.
Ένα όπου το ματς ήταν στην ισορροπία από την αρχή του έως το 25’, ένα που το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο από το 29’ έως το 47’ με αποκορύφωμα το λάθος του Αράο και το 3-0 των γηπεδούχων και ένα από το 55’ και μετά όπου οι πράσινοι αποφάσισαν να παίξουν και αυτοί επιθετικά.
Διάστημα στο οποίο το τριφύλλι είχε τρία γκολ (το ένα σωστά ακυρώθηκε), ένα δοκάρι και τρεις ευκαιρίες για γκολ που θα μπορούσαν να είχαν δώσει στον Παναθηναϊκό ένα θετικό αποτέλεσμα και έναν πολύτιμο βαθμό. Αυτό δεν έγινε βέβαια και το τελικό 3-2 αφήνει με μια πικρία τους πράσινους του Ιβάν Γιοβάνοβιτς για την προσπάθεια τους στα τελευταία λεπτά.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και δη την ενδεκάδα που χρησιμοποίησε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Έχω γράψει πολλές φορές πως όσα ξέρει ο Σέρβος τεχνικός και το επιτελείο του δεν τα γνωρίζει κανείς και όλοι μας κάνουμε κριτική χωρίς να έχουμε όλα τα δεδομένα στα χέρια μας και πολλές φορές κρίνοντας από το αποτέλεσμα.
Ο 60χρονος προπονητής, όπως έλεγαν όλα τα ρεπορτάζ, έβαλε βασικό τον Αράο στα μετόπισθεν για να έχει καλύτερο build up η ομάδα του και τον Αϊτόρ στα αριστερά της επίθεσης. Δύο κινήσεις που άπαντες περίμεναν. Έκανε και μια τρίτη όμως που είχε να κάνει με τη χρησιμοποίηση του Σπόραρ στο αρχικό σχήμα. Κάτι που κανείς δεν είχε προβλέψει/περίμενε με βάση τα όσα γνώριζε από το ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών.
Επέλεξε δηλαδή να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον πιο φορμαρισμένο παίκτη του και με την ψυχολογία στα ύψη μετά τις εμφανίσις και να βάλει στη θέση του τον Σλοβένο φορ ο οποίος δεν έχει δείξει, ακόμα τουλάχιστον, πως πρέπει να είναι αυτός που θα ξεκινάει βασικός στην κορυφή της επίθεσης.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να μην μπορέσει να γίνει απειλητικός, να μην μπορέσει να φτιάξει φάσεις από το σέντερ φορ του και να μην γίνει τόσο πιεστικός προς την άμυνα της Βιγιαρεάλ. Η διαφορά μετά την είσοδο του Έλληνα φορ ήταν εμφανέστατη. Κάποιος θα πει πως το θέμα είναι να φτάσει η μπάλα στον σέντερ φορ για να μπορέσει εν συνεχεία αυτός να απειλήσει. Θα με βρει απόλυτα σύμφωνο. Αλλά όπως δεν έφτανε στον Σπόραρ έτσι δεν έφτανε και στον Ιωαννίδη ο οποίος όμως και από μόνος του δημιούργησε φάσεις και απειλές. Τόσο το γκολ του καθώς ο ίδιος έκανε την κίνηση για να δώσει στον Βιλένα τη δυνατότητα του περάσει τη μπάλα όσο και στη φάση στις καθυστερήσεις που ουσιαστικά ο ίδιος κυνήγησε ένα βολέ του Μπρινιόλι και βρέθηκε φάτσα με το 3-3.
Οπότε θα μπορούσαμε να πούμε πως του Γιοβάνοβιτς δεν του βγήκε η μη χρησιμοποίηση από την αρχή του Ιωαννίδη. Εκτός επαναλαμβάνω και αν είχε κάτι που δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί βασικός.
Την ίδια ώρα βέβαια δεν βγήκε και η παρουσία του Αράο. Καθώς αντί για ηρεμία και σιγουριά στις μεταβιβάσεις ο Βραζιλιάνος ήταν αυτός που έκανε ένα παιδικό λάθος το οποίο έφερε το 3-0 των Ισπανών. Θα άλλαζε κάτι αν δεν ερχόταν το τρίτο γκολ… Κανείς δεν ξέρει πιθανότατα και όχι. Η ανατροπή των πράσινων όμως δεν ολοκληρώθηκε γιατί δεν ήρθε ένα τρίτο τέρμα… το τριφύλλι κατάφερε να βρει μόνο δύο που δεν αποδείχτηκαν αρκετά.
Φυσικά πλέον και μετά το αποτέλεσμα του άλλου αγώνα ο Παναθηναϊκός κρατάει την τύχη στα χέρια του αναφορικά με την πρόκριση στο Conference League και ο πρώτος πραγματικός τελικός της φετινής σεζόν θα έρθει στις 14/12 στο ματς με τη Μακάμπι Χάιφα στη Λεωφόρο. Με νίκη, δεν αποκλείεται να του κάνει και η ισοπαλία, το τριφύλλι θα προκριθεί στην επόμενη φάση του Conference League και θα παίζει στην Ευρώπη και το 2024. Πιστεύω πως θα μπορέσει να την πάρει και να κάνει ένα πρώτο βήμα επιστροφής ως πρέσβης του ελληνικού ποδοσφαίρου στα Ευρωπαϊκά γήπεδα.
Το τριπλό κέρδος της ήττας
Ο Παναθηναϊκός είχε και ένα κέρδος από την χθεσινή ήττα και μάλιστα τριπλό. Το ένα ήταν η εμφάνιση του Μπρινιόλι και δη η παρουσία του Ιταλού στο δεύτερο μέρος. Ο έμπειρος γκολκίπερ μετά το τραγικό λάθος στον Άρη χρειαζόταν μια τόσο καλή παρουσία. Και αν στο πρώτο μέρος έδειξε κάποιες στιγμές αστάθειας, αν και δεν φταίει σε κανένα από τα δύο γκολ, στο δεύτερο 45λεπτο ήταν εξαιρετικός. Με αποκορύφωμα την τριπλή επέμβαση λίγο πριν το φινάλε. Μια απόκρουση σε μια φάση διαρκείας μπροστά από τα καρέ του με τον Μπρινιόλι να κρατάει με νύχια και με δόντια το μηδέν στην εστία του.
Το δεύτερο είχε να κάνει με την παρουσία του Αϊτόρ. Ο Ισπανός εξτρέμ σίγουρα θέλει ακόμα για να δείξει τον «ηγέτη» που είχε αναλάβει τα ηνία πριν τον τραυματισμό του αλλά κόντρα στην Βιγιαρεάλ έκανε το καλύτερο παιχνίδι του μετά την επανεμφάνιση του. Ζήτησε μπάλες, έφτιαξε φάσεις, μάρκαρε, πήγε στα μαρκαρίσματα, έφαγε τις κλοτσιές του, πέτυχε ένα γκολ που για λίγο δεν μέτρησε, κέρδισε το πέναλτι, είχε μια ακόμη καλή στιγμή και εν γένει τον ένιωσε η άμυνα των Ισπανών. Συν πως ήταν το πρώτο του 90λεπτο μετά από έναν και πλέον χρόνο.
Φυσικά το τρίτο κέρδος είναι η επανεμφάνιση του Χουάνκαρ στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Χωρίς πολλά-πολλά. Χωρίς να κάνει κάτι, χωρίς να φανεί. Τα δέκα λεπτά που πήρε ο αριστερός μπακ μαζί με τις καθυστερήσεις στο ματς με τους Ισπανούς μετά τον τραυματισμό του στο «Γ. Καραϊσκάκης» είναι από μόνα τους σημαντικά.
