Στο ντέρμπι της Κυριακής με τον ΠΑΟΚ ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε το ματς με 24 τελικές, οι 12 στην εστία, 63,4 κατοχή και 7 κερδισμένα κόρνερ την ώρα που η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε 6 τελικές, οι 3 στην εστία, 36,6 κατοχή και 2 κόρνερ.
Κανονική αιχμαλωσία θα έλεγε κάποιος που δεν είχε δει την αναμέτρηση και έβλεπε μόνο τους αριθμούς. Και όμως αυτός ο ορμητικός Παναθηναϊκός ήταν παράλληλα και άστοχος και είδε τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του σε κάθε καλή τελική του ΠΑΟΚ.
Με αποτέλεσμα να έρθει αυτό το 2-2 το βράδυ της Κυριακής και ο Παναθηναϊκός να αισθάνεται αδικημένος που μια εξαιρετική εμφάνιση, μια από τις καλύτερες επί των ημερών Γιοβάνοβιτς στο τριφύλλι δεν συνοδεύτηκε και από το τρίποντο. Ένα ματς όπου για 75-80’ μια ομάδα υπήρχε στο γήπεδο και αυτή δεν ήταν ο ΠΑΟΚ.
Οι πράσινοι πλήρωσαν την αστοχία τους, την αναποτελεσματικότητα τους, την κακή βραδιά όσων βρέθηκαν σε θέση βολής. Γιατί δεν ήταν μόνο τέσσερις-πέντε μεσοεπιθετικοί αυτοί που απείλησαν την εστία του Κοτάρσκι αλλά έντεκα από τους δεκαέξι πράσινους που χρησιμοποιήθηκαν στη διάρκεια της αναμέτρησης από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχαν έστω από μια τελική προς την εστία του Κοτάρσκι.
Αν το τριφύλλι είχε το ελάχιστο της αποτελεσματικότητας που είχε σε άλλα ματς το ντέρμπι της Κυριακής θα έληγε με άνετη νίκη του Παναθηναϊκού και δεν θα χρειαζόταν κανείς Γερεμέγεφ στις καθυστερήσεις, να κάνει το ιδανικό ντεμπούτο και να οδηγήσει σε ξέσπασμα τον κόσμο που βρέθηκε στη Λεωφόρο και τους συμπαίκτες του.
Για τους πράσινους μετά την ήττα από την ΑΕΚ μια εβδομάδα νωρίτερα αν ερχόταν για δεύτερο σερί παιχνίδι ένα αρνητικό αποτέλεσμα τα πράγματα θα γίνονταν ακόμα δυσκολότερα και δεν αποκλείεται η μουρμούρα να έκανε την εμφάνιση της. Ο Σουηδός φορ όμως στο 95,05’’ φρόντισε με το γκολ που πέτυχε να δώσει στο τριφύλλι το ελάχιστο που δικαιούταν από το ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ.
Είχε δύο θέματα
Ο Παναθηναϊκός δύο θέματα είχε κόντρα στην ομάδα της Θεσσαλονίκης την Κυριακή το βράδυ. Το ένα ήταν η αναποτελεσματικότητα και το δεύτερο, στα δικά μου μάτια, πως φάνηκε οι πράσινοι να παίζουν αρκετά soft, να μην πηγαίνουν με “χίλια” στις μονομαχίες, να μην βγάζουν σκληράδα και να αφήνουν τους παίκτες του Λουτσέσκου όταν έβγαιναν στο τρανζίσιον να φτάνουν μέχρι την περιοχή του Μπρινιόλι.
Μόνο μια φορά ο Τζούριτσιτς έκοψε με φάουλ μια αντεπίθεση, δέχτηκε την κάρτα, και μετά μάλιστα τα έβαλε με τους συμπαίκτες του που χρειάστηκε ο ίδιος να ανακόψει την αντεπίθεση του ΠΑΟΚ. Αν προσέξει κανείς τόσο τα δύο γκολ που δέχτηκε ο Παναθηναϊκός όσο και το δοκάρι του Μπράντον Τόμας οι φιλοξενούμενοι φτάνουν με ευκολία εντός ή εκτός περιοχής του τριφυλλιού και δεν βρίσκεται κάποιος για να τους ανακόψει. Ένας εκ των δύο αμυντικών χαφ, η ο Αράο ή ο Τσέριν.
Θα πει κανείς βέβαια αυτό ήταν μόλις το δεύτερο ματς που έπαιζαν μαζί οι δύο μέσοι και είναι λογικό ακόμα ο ένας να μην γνωρίζει το παιχνίδι του άλλου και τους χώρους που καλύπτει για να κλείνει ο ένας τα κενά που αφήνει ο άλλος.
Να γελάει κανείς με όσα ειπώθηκαν
Από εκεί και πέρα τι να πούμε για το θέατρο του παραλόγου και τις διαμαρτυρίες από πλευράς φιλοξενούμενων. Η διαιτησία του Πορτογάλου ήταν μια από τις καλύτερες που έχουμε δει σε ντέρμπι, δεν ευνόησε κανέναν, δεν αδίκησε κανέναν, δεν έπαιξε ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Όσο για το γκολ της ισοφάρισης ο ίδιος ο Λουτσέσκου κατάλαβε τι βλακεία είπε με τη λήξη του ματς όταν δήλωσε πως το τέρμα του Γερεμέγεφ μπήκε ένα λεπτό μετά το τέλος. Στη συνέντευξη Τύπου το έκανε 20 δευτερόλεπτα για να μην ξεφτιλιστεί ξανά και σήμερα θα το έχει ξεχάσει.
Γιατί γκολ που μπαίνει πέντε δευτερόλεπτα αφού έχει συμπληρωθεί ο χρόνος των καθυστερήσεων και η μια ομάδα βρίσκεται έξω από την περιοχή της άλλης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως εύνοια για τον Παναθηναϊκό.
Ας βάλει έναν μεγάλο καθρέπτη και να κοιτάζει κάθε μέρα τον εαυτό του και ας βλέπει ποια ομάδα και με ποιον στον πάγκο έχει γνωρίσει αρκετή εύνοια τα τελευταία χρόνια.
Και με ποιον τα έβαλε ο Λουτσέσκου. Με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τον πιο ακέραιο άνθρωπο που βρίσκεται στην ελληνική Super League και ο οποίος με τα λεγόμενα του στη συνέντευξη Τύπου έβαλε στην θέση του τον Ρουμάνο και όποιον έχει τα ίδια μυαλά.
