Εκείνο που θα ήταν ευχής έργο για όλους όσους παρακολουθούν το τριφύλλι αλλά και για τον ίδιο τον πράσινο οργανισμό είναι να αποφευχθεί μια διαρκής αντιπαράθεση των πεπραγμένων του Ιβάν Γιοβάνοβιτς με αυτών του Φατίχ Τερίμ. Αυτό για δύο λόγους: πρώτον γιατί οι συνθήκες των περιόδων ευθύνης τους είναι ετερογενείς και εντελώς διαφορετικές και δεύτερον διότι όσο βαριά και αν είναι η σκιά του Σέρβου προπονητή δεν πρέπει με κανένα τρόπο να σκεπάσει, ιδίως σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή, την προσπάθεια του Τούρκου να επιφέρει τις αλλαγές που πιστεύει ότι απαιτούνται για να επιτύχει τον στόχο που του ανατέθηκε.
Σε ένα από τα πλέον γνωστά τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, το “Αγάπη μου λατρεία μου” (1989) η Λίνα Νικολακοπούλου, με την αστείρευτη πηγή έμπνευσης που της χάρισαν οι Θεοί γράφει:
Κουβέντα θ’ ανοίξουμε τώρα
Με τι ναι καλό και τι ναι κακό
Ξεκίνα παιδί μου προχώρα
Δεν είναι για φόβο και πανικό
Είναι οι στίχοι που ανεπιφύλακτα θα αφιέρωνα στο τριφύλλι για την “νευρική” περίοδο που διανύει. Κουβέντα θ’ ανοίξουμε τώρα για το εάν ήταν σωστή η λανθασμένη η απόφαση της ιδιοκτησίας σχετικά με την αλλαγή του προπονητή; Γράφτηκαν τόσα, ο καθένας κρατά τις απόψεις του και τα συναισθήματα του. Οι απόψεις δεν είναι δικαστικές αποφάσεις, μας βασανίζουν, γίνονται βεβαιότητες η αναθεωρούνται, και μας τροφοδοτούν με σοφία. Υπάρχει κάποιος που πικράθηκε και κάποιος που απελευθερώθηκε, όπως και να έχει, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν διέπεται από κανόνες που υπακούουν σε δημοκρατικές διαδικασίες. Ένας πολύ στενός κύκλος ανθρώπων αποφασίζει και η μόνη ελπίδα είναι αυτοί να είναι φωτισμένοι… Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη βέβαια, αυτοί οι ολίγοι “άριστοι”, που αποφασίζουν, θα πρέπει να έχουν και την σοφία να το πράξουν αλλά είπαμε.. κουβέντα θ’ ανοίξουμε τώρα;
Ο χρόνος είναι ο αμείλικτος κριτής των πάντων και φυσικά με αυτό δεν εννοώ τα αποτελέσματα που όπως καλά γνωρίζουμε είναι συνάρτηση αμέτρητων παραμέτρων, αναφέρομαι στην πορεία προς την εκπλήρωση των πολύ υψηλών προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Θα συνεχίσει να είναι ανοδική; Θα συνεχίσει να εμπνέει τους φιλάθλους των Πρασίνων; Θα συνεχίσει να βελτιώνεται και να εξελίσσεται η ομάδα; Κατά την φτωχή μου άποψη αυτό θα πρέπει να μας απασχολεί.
Ο Παναθηναϊκός, θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά από εμάς, καμία προσωπικότητα όσο μεγάλη και να είναι δεν μπορεί να υπερβεί το μέγεθος που πρεσβεύει κάθε μεγάλος σύλλογος. Το αντίθετο θα ήταν μια πραγματική τραγωδία. Είναι αναγκαίο λοιπόν να απαγκιστρωθούμε άμεσα της κουβέντας “με τι ναι καλό και τι ναι κακό”. Όσο ψάχνουμε να βρούμε τις “δέκα διαφορές”, όπως στα κουίζ, δεν κάνουμε άλλο από το να υποθηκεύουμε την προσπάθεια του Τούρκου σταρ προπονητή που έχει ήδη να ανέβει τον Όλυμπο. Είναι μια μεγάλη πρόκληση για την καριέρα του διότι εδώ μιλάμε για ένα περιβάλλον ιδιόμορφο που ουδόλως γνωρίζει. Έστω και αν η νοοτροπία δεν είναι διαφορετική, ο πλανήτης Ελλάδα είναι από μόνος του μια μοναδικότητα. Πως το έλεγε ο αείμνηστος Σαρτζετάκης; “Έθνος ανάδελφον”.
“Ξεκίνα παιδί μου προχώρα δεν είναι για φόβο και πανικό” γράφει η αγαπημένη μας Λίνα και είναι σαν να απευθύνεται στον Φατίχ. Τι να πει κι’ αυτός, τον πήρανε Χριστουγεννιάτικα από την Πόλη και του είπανε πάμε να πάρουμε το Πρωτάθλημα, εσύ ξέρεις.. Έχεις μια εβδομάδα προπονήσεων, δύο παιχνίδια “μπόνους” και μετά στα βαθιά.. Πρέπει να το λέει η περδικούλα σου (από την πέρδικα που περπατάει με προτεταμένο το στήθος της) και ο Φατίχ Τερίμ αποδεικνύεται υπέρ του δέοντος τολμηρός. Προφανώς η τόλμη είναι ένα στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας του και αυτό φαίνεται στα πρώτα δείγματα γραφής του. Αν και η αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό, πρώτο κρίσιμο τεστ, τελικά δεν ήταν αυτό που περιμέναμε λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης που διανύουν οι δύο ομάδες, εν τούτοις, έγινε φανερή η αγωνία του να διορθώσει την απογοητευτική εικόνα του πρώτου ημιχρόνου. Τώρα μαθαίνει κι’ αυτός, άλλο οι προπονήσεις και άλλο οι αγώνες. Και βέβαια με το που άσκησε κάποιας μορφής πίεση ο Ολυμπιακός, τίποτα το ιδιαίτερο σε σχέση με αυτό που θα συμβεί στην Αγιά Σοφιά την Κυριακή, βγήκαν τα φαντάσματα από τις ντουλάπες..
Αχ αυτό το κέντρο… πληγή ανοιχτή τόσα χρόνια, δεν μπορεί να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στο ανασταλτικό και δημιουργικό κομμάτι, είναι προφανές ότι ακόμα δεν έχουν βρεθεί ούτε η σωστή χημεία ούτε τα σωστά υλικά… Στην χημεία, υπάρχουν οι λεγόμενες αναστρέψιμες εξισώσεις με βραδεία εξέλιξη και αυτές που αντιδρούν αστραπιαία και ως γνωστόν μπορούν να οδηγήσουν σε εκρήξεις. Εάν ο Ιβάν αντιπροσώπευε το πρώτο είδος χημείας είναι μάλλον προσεγγιστικά ορθό το ότι ο διάδοχος του ρέπει προς το δεύτερο είδος. Είναι ο λόγος για τον οποίο βρίσκεται στην Αθήνα. Ταρακούνησε την ομάδα και πες μας τι λείπει για το πάρουμε.. Αυτό ήταν το μήνυμα. Είναι και ο λόγος που οι ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού, για αυτό τον μήνα τουλάχιστον, θα έπρεπε να μετακομίσουν στην Πόλη, από κει έρχονται οι ειδήσεις περί ενισχύσεων… Πάει περίπατο ο οποιοσδήποτε προγραμματισμός είχε γίνει…
Η έκπληξη και η τόλμη στην λήψη αποφάσεων αποτελούν αναμφίβολα προτερήματα όταν όμως δεν αποτελούν τον κανόνα, θα συμπλήρωνα. Δεν μπορείς σε κάθε παιχνίδι να βγάζεις λαγούς από το καπέλο, τότε δεν θα έκανες τον προπονητή αλλά τον μάγο. Ως γνωστόν όμως μαγικά ραβδάκια δεν υπάρχουν, αυτό το αντιλαμβάνεται και ο πολύπειρος Φατίχ. Ίσως το απρόβλεπτο να ήταν το αντίδοτο στο αντικειμενικό πρόβλημα που τον βασανίζει: την έλλειψη χρόνου. Πρέπει και αυτός να ισορροπήσει ανάμεσα στην γνώση του υλικού της ομάδας και των προτάσεων που θα κάνει στην διοίκηση. Εξ’ άλλου δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει ότι ο Πρόεδρος φροντίζει για να καλυφθούν τα κενά.
Την Κυριακή λοιπόν, ο νέος προπονητής των Πρασίνων, στην… Αγιά Σοφιά, θα έχει μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσει σε βάθος τις δυνατότητες της ομάδας του και ταυτοχρόνως εκείνες ενός εκ των βασικών αντιπάλων του για τον τίτλο. Είναι μάλιστα μια συγκυρία ευνοϊκή καθόσον, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, τίποτα δεν κρίνεται οριστικά.
Carpe diem που έλεγε και ο Οράτιος (65 π.Χ. – 8 π.Χ.), ζήσε με την μέρα δηλαδή, αυτό είναι το μότο που θα συνοδεύει για λίγο καιρό την πραγματικότητα των Πρασίνων. Αλλαγές τακτικής, θέσεων και πιθανές προσθήκες πρέπει να συμβαδίζουν με τα αποτελέσματα σε ένα μέλλον που βραχυπρόθεσμα αλλά ίσως και μακροπρόθεσμα, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Τερίμ στην τελευταία συνέντευξη τύπου, θα κρύβει περισσότερες εκπλήξεις από βεβαιότητες.
Όσο για τους φιλάθλους των Πρασίνων ας ξαναδώσουμε τον λόγο στην Λίνα Νικολακοπούλου:
Το χέρι σου δώς μου
Και πάμε στου κόσμου
Την πιο νευρικιά διαδρομή
Εμείς και νεκροί θα αγαπάμε
Τα όχι τα ίσως τα ναι και τα μη
