Μετά το τεράστιο διπλό στην Μόσχα ο Παναθηναϊκός καλείτε να πάει στο Μιλάνο για να σβήσει την εντός έδρα ήττα από την Ολύμπια και να της πάρει την διαφορά. Έτσι μάλιστα θα αποτελεί ένα από τα ακλόνητα φαβορί για την είσοδο στην οχτάδα με το βλέμμα του και το μυαλό του να βρίσκεται στο πλεονέκτημα έδρας.
Ανάλυση: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η ομάδα του Ετόρε Μεσίνα δεν βρίσκεται σε καλό φεγγάρι και θέλει να εξαπολύσει αντεπίθεση καθώς η κυριαρχία που έδειξε τις πρώτες αγωνιστικές όχι απλά δεν φαίνεται, αλλά κινδυνεύει κιόλας να μπλέξει σε περιπέτειες. Η Αρμάνι σαν ομάδα είναι αρκετά γεμάτη σε όλες τις θέσεις, αλλά διακρίνεται ένα μπέρδεμα ρόλων το οποίο έχει προκύψει από δύο μεγάλες καλοκαιρινές μεταγραφές που δεν κατάφεραν να αποδώσουν τα αναμενόμενα. Αυτή του Σίλβεν Μακ στην περιφέρεια και του Άρον Γουάιτ στο καλάθι.
Περιφερειακά η ιταλική ομάδα στηρίζεται στον ακριβοπληρωμένο ηγέτη της, τον Σέρχι που αποτελεί έναν από τους καλύτερους σκόρερ μετά από ντρίπλα στην διοργάνωση. Μπορεί να σκοράρει εύκολα ακόμα και με χέρι κρεμασμένο επάνω του και να δημιουργήσει έξυπνα για τους συμπαίκτες του αν δει ότι έχουν καλύτερες ευκαιρίες για σκοράρισμα. Άξιος συμπαραστάτης ο πολύ χρήσιμος Νέντοβιτς (αμφίβολος) που μπορεί να σκοράρει και αυτός μετά από ντρίπλα. Οι Ρολ και Ντελα βάλε είναι οι δύο ακόμα δύο επιθετικοί παίκτες οι οποίοι στην καλή τους μέρα μπορούν να εκτελέσουν οποιαδήποτε άμυνα.
Στα forwards ο βασικός πυλώνας της ομάδας ακούει στο όνομα Μίτσοφ και είναι εξαιρετικός σε οποιαδήποτε κατάσταση σουτ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι συγκαταλέγεται στους πέντε καλύτερους παίκτες της θέσης του. Ο Μπρουκς και ο Μπιλίγκα είναι δύο περιπτώσεις παικτών που μπορούν να παίξουν σε παραπάνω από μία θέσεις δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον Ιταλό προπονητή για εναλλαγές ψηλών-χαμηλών σχημάτων.
Η γραμμή ψηλών της τέλος αποτελείται από τρεις πολύ χρήσιμους παίκτες σε σκοράρισμα και ριμπάουντ. Ο πιο ντελικάτος από αυτούς που είναι και ο καλύτερος σκόρερ εκ των τριών είναι ο Σκόλα που μπορεί να φανεί χρήσιμος και από καταστάσεις μέσης και μακρινής απόστασης. Δεύτερος πίσω του είναι ο σκληρός Γκουντάιτις που δεν τα πάει τόσο καλά όσο τα προηγούμενα χρόνια στα ριμπάουντ, αλλά έχει επιστρέψει από σοβαρό τραυματισμό. Τελευταίος σαν σκόρερ, αλλά πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας ο Ταρσέφσκι που δεν αποτελεί έναν αξιόπιστο επιθετικό η αμυντικό παίκτη, αλλά μία παρουσία στον αγωνιστικό χώρο που παίζει μπασκετικό ξύλο.
Ο Παναθηναϊκός για να νικήσει προφανώς οφείλει να κάνει τα γνωστά πλέον βασικά σωστά, αλλά να δώσει έμφαση και σε κάτι σημαντικό. Έχοντας παρακολουθήσει σεμινάρια του Μεσίνα και γενικά την δουλειά του είμαι σε θέση να γνωρίζω την βασική αρχή της προπονητικής του φιλοσοφίας. Η οποία ορίζει ότι ο κάθε παίκτης πρέπει ανά πάσα στιγμή να είναι σε κατάσταση τριπλής απειλής. Να μπορεί δηλαδή είτε να σουτάρει, είτε να διεισδύσει, είτε να πασάρει. Ο Ιταλός δίνει έμφαση σε αυτό περισσότερο από κάθε άλλο προπονητή στον κόσμο. Το παιχνίδι του Μεσίνα αφορά την πολύ γρήγορη κίνηση της μπάλας και την απαγόρευση της ντρίπλας προς τα πίσω με σκοπό το 1 vs 1. Για αυτό ακριβώς τον λόγο δεν ήθελε τον Τζέιμς που σε πολλές περιπτώσεις κάνει κάτι τέτοιο. Οπότε το βασικό ζητούμενου της ομάδας του Πιτίνο είναι να αναγκάσει την ιταλική ομάδα να ντριπλάρει πολύ περισσότερο από ότι πασάρει για να βγει έτσι από τη ζώνη ασφάλειας της.
ΥΓ: X-factor ο Τζόνσον!
