Ήταν 19 Μαρτίου του 2019 όταν η είδηση του θανάτου του Θανάση Γιαννακόπουλου βύθισε σε πένθος τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, αλλά και σύσσωμο τον ελληνικό αθλητισμό. Εξάλλου επρόκειτο για έναν άνθρωπο τόσο διαφορετικό από τους παράγοντες που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, κάτι που αντικατοπτρίζονταν και από τον σεβασμό που τύγχανε στους οπαδούς των άλλων ομάδων. Ωστόσο αυτό που θα τον καθιστά για πάντα μοναδικό στις μνήμες των οπαδών, είναι ο τρόπος που λάτρευε τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό.
Ο “τυφώνας” γεννήθηκε το 1931, με το “πράσινο” χρώμα να παίζει κυρίαρχο ρόλο από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. “Επειδή ήμουν αριστούχος μαθητής, το μόνο που ζητούσα από τον πατέρα μας ήταν να πάω γήπεδο. Μου έδινε λοιπόν, ένα ταλιράκι, πήγαινα στους όρθιους με 2,5 δραχμές, έπαιρνα μια γκαζόζα και δέκα καραμέλες”, εξήγησε ο ίδιος σε μία συνέντευξή του.
Από το 1987 μέχρι το 2012 και συγκεκριμένα μετά την επιτυχία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ, ανέλαβε μαζί με τον αδερφό του Παύλο τα ηνία του μπασκετικού τμήματος του συλλόγου, διάστημα στο οποίο το “τριφύλλι” κατέκτησε 6 φορές το τρόπαιο της Euroleague, καθώς και 22 εγχώριους τίτλους (13 πρωταθλήματα και 9 κύπελλα Ελλάδος). Παράλληλα διετέλεσε πρόεδρος των “πράσινων” ερασιτεχνικών τμημάτων από το 1999 μέχρι το 2009, αλλά και στο βόλεϊ.
Σε αυτά τα 25 χρόνια, παίκτες παγκόσμιας κλάσης φόρεσαν την πράσινη φανέλα (με κορυφαίο όλων τον Ντόμινκ Ουίλκινς), με τον Θανάση Γιαννακόπουλο να βάζει και αυτός από την πλευρά του την υπογραφή του, στην δημιουργία της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που έχει δει μέχρι σήμερα ο ελληνικός αθλητισμός.
Όσον αφορά τον ίδιο, ποτέ δεν διεκδίκησε την προσωπική του προβολή μέσα από τον Παναθηναϊκό, αντίθετα έδινε καθημερινά την ψυχή του ώστε να δει την αγαπημένη του ομάδα να μεγαλώνει συνεχώς και να εκπροσωπεί επάξια την χώρα μας σε όλο τον κόσμο.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι είχε την απόλυτη αποδοχή από τους οπαδούς των “πράσινων”, με τον ίδιο να τονίζει συχνά πυκνά πως ήταν απλά ο Θανάσης, ο δικός τους άνθρωπος και πως ήθελε τον αγαπημένο του σύλλογο ενιαίο και αδιαίρετο.
Αναμφίβολα πάντως η πιο συγκινητική ομιλία του έλαβε χώρα το 2015, στο τουρνουά honoring our legacy, όταν οι “πράσινοι” τίμησαν τις προσωπικότητες που τους έφεραν στην κορυφή της Euroleague, ο Θανάσης είχε πάρει ξανά το μικρόφωνο.
“Φίλοι μου αγαπημένοι σας ευχαριστώ για τη σημερινή σας παρουσία και επίσης γιατί ακολουθείτε την παναθηναϊκή ιδέα. Θέλω σας παρακαλώ να με ακούσετε με λίγη ησυχία. Θέλω να κάνω μια παραίνεση και μια παράκληση. Όταν πεθάνω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού”.
Ο θάνατος των αδελφών του Παύλου και Κώστα, του στοίχισε φανερά, κάτι που όσο περνούσε ο καιρός γίνονταν όλο και πιο αισθητό. Εν τέλη στις 19 Μαρτίου του 2019 “έφυγε” και αυτός, με τον Παναθηναϊκό να λέει το δικό του αντίο στον “τυφώνα” μία μέρα αργότερα στο εντός έδρας παιχνίδι με την Μπασκόνια για την Euroleague, όπου προβλήθηκε ένα video με στιγμές του, ενώ αμέσως μετά κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή ως ελάχιστος φόρος τιμής. Η σιωπή από 18.000 φίλους της ομάδας ήταν εκκωφαντική, πριν άπαντες ξεσπάσουν σε χειροκρότημα και συνθήματα για τον αείμνηστο ευεργέτη του “Τριφυλλιού”.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος θα μείνει για πάντα χαραγμένος στις μνήμες των οπαδών του Παναθηναϊκού.
Το σύνθημα που τραγουδούν ακόμα και σήμερα, δηλώνει ακριβώς τι άνθρωπος ήταν ο “τυφώνας”.
“ΠΑΟ ΘΡΗΣΚΕΊΑ ΘΎΡΑ 13, ΘΑΝΆΣΗ Σ’ΑΓΑΠΆΜΕ ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΆΜΕ ΑΤΌΦΙΟΣ, ΜΆΓΚΑΣ, Ο ΠΙΟ ΡΟΜΑΝΤΙΚΌΣ ΘΑΝΆΣΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΌΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΌΣ!”
