Η Σύνθια Εζέτζα καυτηρίασε τον ρατσισμό που συναντούν στην Ελλάδα παιδιά μεταναστών, τονίζοντας πως στον Παναθηναϊκό άπαντες την υποδέχτηκαν με θερμό τρόπο.
Η πρώην παίκτρια του “τριφυλλιού” θα ταξιδεύσει στις ΗΠΑ, για να αγωνιστεί στο κολέγιο του Πίτσμπουργκ, αφήνοντας πίσω της μια συγκινητική συνέντευξη στην εφημερίδα “Πράσινη”, όπου μίλησε και για το πως ασχολήθηκε με το μπάσκετ αλλά και για το όνειρο του WNBA.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Πως και πότε ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με το μπάσκετ;
«Εγώ δεν ήξερα καν τι ήταν το μπάσκετ! Στην ΣΤ’ δημοτικού μία ΜΚΟ διοργάνωσε ένα τουρνουά μπάσκετ στο Ρουφ, και στο τέλος είχε ένα διαγωνισμό για λέι απ και σουτ, το οποίο κέρδισα. Οι γονείς μου προσπάθησαν να βρουν μια ομάδα για να ασχοληθώ με το μπάσκετ. Τότε είχα μια φίλη που έπαιζε στον Παναθηναϊκό και έτσι πήγα στη Λεωφόρο για δοκιμαστικά. Πήρα μια υποτροφία και ο προπονητής μου ο Χρήστος Σερβενές με βοήθησε πολύ να μάθω αυτό το άθλημα. Με πίεζε στις προπονήσεις για να εξελιχθώ και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Γιατί χάρη σε αυτόν ασχολήθηκα πιο σοβαρά με το μπάσκετ. Ο κόουτς του «τριφυλλιού», Αποστόλης Παναγόπουλος με πήρε με τις Κορασίδες του συλλόγου στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, έπειτα από έναν μόλις χρόνο που έπαιζα μπάσκετ. Εκεί μάλιστα είχα και μια περιπέτεια, καθώς επειδή ήμουν αρκετά αδύνατη είχα ζαλιστεί και με είχαν πάει στο νοσοκομείο, γιατί τρόμαξαν. Δε συνέβη τίποτα, αλλά ακόμη το θυμάμαι. Ήταν επεισοδιακή αλλά τέλεια εμπειρία για μένα, η πρώτη μου διοργάνωση»!
Πως είναι για ένα παιδί να συνδυάζει το σχολείο με το μπάσκετ και μετέπειτα τον πρωταθλητισμό;
«Προσωπικά είχα αρκετές υποχρεώσεις και στο σπίτι μου, καθώς πρόσεχα τα μικρότερα αδέρφια μου, όπως τον Γουίλιαμ όταν οι γονείς μου έλειπαν από το σπίτι γιατί δούλευαν. Έτσι το να καταφέρω να συνδυάσω και το σχολείο με το μπάσκετ ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Προσωπικά θέλω να επικεντρώνομαι σε ένα πράγμα κάθε φορά για να αποδίδω καλύτερα, κάτι που δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω για αρκετά χρόνια, λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων που είχα και στο σπίτι. Παρόλα αυτά δούλεψα πολύ για να μάθω μπάσκετ και πλέον είμαι έτοιμη για ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα μου και στη ζωή μου».
Κατάγεσαι από τη Νιγηρία, άκουσες ποτέ ρατσιστικά σχόλια ως παιδί ή σε μεγαλύτερη ηλικία;
«Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αντιμετωπίζουν όλα εμάς τα παιδιά που δεν είμαστε από την Ελλάδα, ρατσιστικά, στην καθημερινότητά μας. Όταν περπατάμε στο δρόμο, ή στο σχολείο, μπορεί να μας βρίσουν χωρίς λόγο. Ευτυχώς στη δική μου περίπτωση οι ρατσιστικές επιθέσεις ήταν μόνο λεκτικές. Παντού υπάρχουν άνθρωποι που είναι ρατσιστές και έτσι δεν το… έπαιρνα προσωπικά. Είμαι όμως πολύ τυχερή που στον Παναθηναϊκό με «αγκάλιασαν» αμέσως, τόσο οι συμπαίκτριές μου, όσο και οι προπονητές μου! Είμαι πολύ ευτυχισμένη που δεν βίωσα τον ρατσισμό στο γήπεδο της Λεωφόρου, που ήταν για μένα το δεύτερο «σπίτι» μου.
Σε αυτό όμως που θα ήθελα να σταθώ είναι πως ποτέ μου δεν αντιμετώπισα κάποια ρατσιστική συμπεριφορά από τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού! Όλοι μου μιλούσαν υπέροχα και με ενθάρρυναν και μέσα στο γήπεδο και έξω από αυτό, μόλις με έβλεπαν και με αναγνώριζαν. Όσα χρόνια είμαι στον αθλητισμό, στον Παναθηναϊκό ποτέ δεν άκουσα κάποιο ρατσιστικό σχόλιο και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Οι οπαδοί μας είναι οι καλύτεροι!»
Φέτος ήσουν βασική στον Παναθηναϊκό και καταφέρατε να κατακτήσετε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας και να επιστρέψει ο σύλλογος στην Α1, αλλά και να πάτε στο Final 4 του Κυπέλλου. Πως νιώθεις γι’ αυτό;
«Η φετινή χρονιά για μένα είχε πολύ άγχος, καθώς είχα τον βασικό ρόλο ως 5αρι στην ομάδα. Ήταν πιεστικό για μένα και λόγω ηλικίας. Ήμουν στον Παναθηναϊκό όταν «έπεσε» στην Α2, και έτσι όσες μείναμε φέτος, πεισμώσαμε για να ανεβάσουμε την ομάδα ξανά στην Α1. Εγώ προσωπικά έκανα την υπέρβαση, αλλά και τα υπόλοιπα κορίτσια δουλέψαμε πολύ. Είμαι πανευτυχής που τα καταφέραμε. Όσο περνούσαν τα ματς ο Παναθηναϊκός νικούσε και στο τέλος πετύχαμε τον στόχο που ήταν να ανέβουμε στην Α1. Ήταν μια απίστευτη ανταμοιβή για όλες μας να ανεβούμε αλλά και να φτάσουμε στο Final 4 του Κυπέλλου. Και παρότι υπήρχε πίεση ο κόσμος ήταν σε κάθε ματς στο πλευρό μας και μας έδινε ενέργεια και στα σημαντικά και στα λιγότερα σημαντικά ματς. Το ότι πετύχαμε τους στόχους μας το χρωστάμε και σε αυτούς»!
Πως αποφάσισες να κάνεις αίτηση για υποτροφία σε κολέγιο στην Αμερική;
«Μετά το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είχα αρκετές προσφορές από διάφορα κολέγια, και είδα ότι έχω δυνατότητες να τα καταφέρω. Έκανα λοιπόν τα χαρτιά μου και έδωσα εξετάσεις για να έχω ένα καλύτερο αύριο. Πρώτον να έχω ένα πτυχίο στα χέρια μου, γιατί το μπάσκετ δεν είναι για πάντα. Και δεύτερον να βελτιωθώ και στο μπάσκετ. Στην Αμερική τα κολέγια συνδυάζουν τον αθλητισμό με την εκπαίδευση. Το σύστημα σε βοηθάει για να ανταπεξέλθεις. Στόχος μου είναι να βελτιωθώ στο μπάσκετ και να πάρω το πτυχίο μου, και από εκεί και πέρα ίσως επιλέξω να κάνω και ένα μεταπτυχιακό».
Πως φαντάζεσαι την καθημερινότητά σου όταν θα φοιτάς στο κολέγιο του Πίτσμπουργκ;
«Να ξυπνάω το πρωί να πηγαίνω στο σχολείο για λίγες ώρες, να κάνω προπονήσεις και μετά να πηγαίνω στη βιβλιοθήκη για να διαβάζω για την άλλη μέρα. Εγώ βλέπω τη ζωή μου να παίζω μπάσκετ και να μαθαίνω νέα πράγματα. Δεν είμαι πολύ της… βόλτας. Μου αρέσει να κάνω καινούρια πράγματα. Και θέλω να μείνω μόνη μου, αλλά δεν σκοπεύω να… ξεφύγω. Θα ήθελα να μπορέσω να δοκιμάσω διάφορες κουζίνες. Και κάποια στιγμή να δω WNBA από τις θέσεις δίπλα στο παρκέ»!
Μετά την ολοκλήρωση της σεζόν με τον Παναθηναϊκό, κατευθείαν επιλέχθηκες για την Εθνική Νεανίδων, ενώ κλήθηκες και στην Εθνική Γυναικών. Πως αισθάνεσαι που αγωνίζεσαι με την «Γαλανόλευκη»;
«Φέτος ήταν η τρίτη χρονιά που είμαι μέλος στην Εθνική ομάδα. Ξεκίνησα στην Εθνική Παγκορασίδων και έπειτα στις Νεανίδες, ενώ κλήθηκα και στην Εθνική Γυναικών. Φέτος ήμασταν μια όμορφη παρέα και ευτυχώς καταφέραμε να πάρουμε τη 2η θέση και να ανέβουμε κατηγορία. Είναι τεράστια τιμή για ένα αθλητή να τον καλούν στις Εθνικές ομάδες. Για μένα την πρώτη φορά ήταν τελείως… ξαφνικό αλλά το χάρηκα πολύ! Φέτος πήρα πολλές εμπειρίες από όλες τις συμπαίκτριές μου και στην Εθνική γυναικών».
Ποια συμβουλή που θα ήθελες να δώσεις σε άλλα παιδιά προκειμένου να ασχοληθούν με το μπάσκετ;
«Αν αγαπήσεις ένα άθλημα, μην το αφήσεις ποτέ. Τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάς. Αν βάζεις έναν στόχο και τον πετυχαίνεις και μετά να βάζεις έναν άλλο, ανώτερο. Ο ουρανός να είναι το ταβάνι σου. Μην ακούς κανέναν που σου λέει πως δε μπορείς να τα καταφέρεις».
Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο όσον αφορά την καριέρα σου στο μπάσκετ;
«Όνειρό μου είναι να γίνω draft στο WNBA! Χρειάζομαι πολύ δουλειά, αλλά σκοπεύω να δουλέψω σκληρά, ώστε να τα καταφέρω»!
