Ο Παναθηναϊκός, που «φωνάζει» ότι θέλει φορ, έχασε μία μεγάλη ευκαιρία απέναντι στην ΑΕΚ να πείσει ότι μπορεί να ξεφύγει από την παρατεταμένη μετριότητα.
Τα αγωνιστικά προβλήματα δεν μπορούν να είναι άλλοθι για την ισοπαλία με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο, ούτε να αιτιολογήσουν απόλυτα την εικόνα του Παναθηναϊκού (η απουσία του Βέλεθ δεν κόστισε, ο τιμωρημένος Αλεξανδρόπουλος δεν είναι καν βασικός στο πλάνο του προπονητή). Δεν πειράζει τόσο το αποτέλεσμα, όσο η παθητικότητα από το 1-0 στο 4’ και το γεγονός ότι… βοήθησε μία ταλαιπωρημένη φέτος ΑΕΚ να κάνει ίσως το καλύτερό της ματς στη σεζόν.
Έχοντας παρακαταθήκη το 3-0 της 27ης Φεβρουαρίου, το Τριφύλλι προηγήθηκε πολύ νωρίς. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, ο αντίπαλος θα έπρεπε να είχε πέσει στα σχοινιά και να περιμένει το τελειωτικό χτύπημα. Αντί να συμβεί αυτό, οι φιλοξενούμενοι έφταναν με χαρακτηριστική άνεση στην περιοχή των Πράσινων, με τον ποιοτικό και πολύπειρο Άμραμπατ να φαίνεται σαν να μετέχει σε αγώνα ανδρών εναντίον παιδιών.
Δημιούργησε τις καλύτερες στιγμές της ΑΕΚ, το πέναλτι με το οποίο έγινε το 1-1 άρχισε από δική του σέντρα, πρωταγωνίστησε σε τετ α τετ που έβγαλε ο Διούδης και κέρδισε ό,τι μονομαχία υπήρχε και δεν υπήρχε γυρνώντας κάποιες φορές και ως μπακ να μαρκάρει. Το γιατί, πάντως, ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να κεφαλαιοποιήσει το γρήγορο γκολ είναι σχετικά απλό.
Ανύπαρκτος επιθετικά
Θα μαλλιάσει η γλώσσας μας να το λέμε, να το γράφουμε, να το τονίζουμε. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει φορ. Με τον Καρλίτος σε κάκιστη κατάσταση (δίχως, βέβαια, να είναι καθαρό «9άρι»), η απουσία του Ιωαννίδη έβγαζε μάτια. Ότι ήταν ξαφνικό το πρόβλημα του Έλληνα στράικερ και χάλασε το πλάνο Γιοβάνοβιτς είναι δεκτό. Όταν, όμως, ολόκληρος Παναθηναϊκός εξαρτάται από την ετοιμότητα ενός παιδιού που ήταν στο πίσω μέρος του rotation έως πέρυσι, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Το αγωνιστικό impact του Ιωαννίδη είναι μεγάλο. Κρατάει τις αντίπαλες άμυνες από το να ξεμυτίζουν (ενδεικτικά, η ΑΕΚ είχε ακυρωθέν γκολ, ορθώς, με σκόρερ τον στόπερ Μήτογλου). Αυτό το προτέρημα δεν το έχει άλλος στο ρόστερ. Από τον Μπεργκ και μετά, το Τριφύλλι δεν φέρνει φορ κλάσης. Το πληρώνει και θα εξακολουθήσει να το πληρώνει. Δικαιολογία, πάντως, «δεν έπαιζε ο Ιωαννίδης» δεν υφίσταται.
Κουρμπέλης ή Πέρεθ;
Ρητορικό το ερώτημα, διότι οι δύο μαζί στην ίδια 11άδα δεν μπορούν να κάνουν όχι διαφορά αλλά μπερδεύουν και την υπόλοιπη ομάδα. Ειδικά όταν ο τρίτος χαφ είναι ο Γκατσίνοβιτς που έχει κάθετο παιχνίδι με την μπάλα, αρέσκεται στο να την κουβαλάει και όχι τόσο να πασάρει. Αυτή η τριάδα με ελάχιστα κοινά λεπτά στο γήπεδο, σε must win game, λογική εξήγηση δεν έχει. Εννοείται, κάτι ξέρει ο προπονητής παραπάνω. Με απόλυτο σεβασμό στον κόουτς, το ότι υπάρχει λάθος και δεν είναι τα παραπάνω αποκύημα φαντασίας το απέδειξαν οι αλλαγές του 59’. Μπήκαν οι Βιγιαφάνιες, Μαουρίσιο και ο Παναθηναϊκός θύμισε κανονική ομάδα.
Να ρισκάρει με το Κύπελλο
Μετά από αγωνιστική που έχασε ο Άρης, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο -2 από τους Θεσσαλονικείς και στο -4 από την ΑΕΚ. Επειδή είναι υποτιμητικό για τον σύλλογο να γίνεται ανάλυση επί τέτοιων σεναρίων, λίγος κυνισμός δεν βλάπτει. Ίσα – ίσα βοηθάει να δούμε την αλήθεια κατάματα… Ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα εννέα ματς στα play off για να υλοποιήσει τον minimum στόχο της Ευρώπης και τρία ματς στο Κύπελλο για να πετύχει το ίδιο πράγμα και να κατακτήσει ένα τρόπαιο.
Σταθερότητα δεν βγάζει, πνίγεται σε μία κουταλιά νερό στην κακή του ημέρα, επομένως είναι πιο εύκολο να υλοποιήσει δύο στόχους σε τρία ματς από το να υλοποιήσει έναν σε εννέα. Η αποτυχία να κερδίσει τη χειρότερη ΑΕΚ των τελευταίων ετών, η συνολικότερη εικόνα του αγώνα και η εσφαλμένη διαχείριση του ματς από τον πάγκο δείχνει το ρίσκο στροφής αποκλειστικά στο Κύπελλο ως μονόδρομο. Και στα play off ας γίνει ό,τι το καλύτερο…
