Η ουσιώδης διαφορά στο παιχνίδι του «Θεόδωρος Βαρδινογιάννης» είχε να κάνει με τους επιθετικούς των δύο ομάδων. Το «9άρι» του ΟΦΗ ήταν ο Ζοάο Φιγκεϊρέδο, ο οποίος στις δύο περιπτώσεις που βρέθηκε σε θέση βολής, σκόραρε. Την πρώτη το γκολ του δεν μέτρησε γιατί υποδείχτηκε σε θέση οφσάιντ, μία υπόδειξη που ήταν οριακή αλλά σωστή. Την δεύτερη, ο Βραζιλιάνος στράικερ ήταν ο τελικός αποδέκτης ενός ωραίου συνδυασμού των Τσιλιανίδη – Στάικου και από το σημείο του πέναλτι, ευστόχησε δίνοντας το προβάδισμα στον ΟΦΗ.
Στη γραμμή κρούσης του Παναθηναϊκού βρέθηκαν οι Φεντερίκο Μακέντα και Χουάν Περέα. Οι δύο επιθετικοί είχαν ευκαιρίες αλλά δεν τις αξιοποίησαν και ο Μακέντα ισοφάρισε σε 1-1 με εκτέλεση πέναλτι. Για να είμαστε δίκαιοι, ο Ιταλός είχε μία ωραία τελική προσπάθεια, αλλά ήταν εκτεθειμένος και ορθώς το γκολ του δεν μέτρησε. Το ίδιο είχε συμβεί και στο Πανθεσσαλικό, όπου στη μοναδική φάση που ο Μακέντα πλάσαρε εύστοχα, είχε ξεκινήσει από αντικανονική θέση.
Ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερες ευκαιρίες από τον ΟΦΗ, αλλά δεν βρήκε γκολ σε κανονική ροή παιχνιδιού. Δεν είναι η πρώτη φορά που το παθαίνει και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία. «Γιατρικό» για την αδυναμία στο σκοράρισμα δεν υπάρχει. Όσο και να δουλέψουν οι παίκτες στα τελειώματα, ο βαθμός βελτίωσης θα είναι μικρός. Ο επιθετικός είτε διακρίνεται για το εύκολο γκολ, είτε όχι, ενώ οι χαφ πρέπει να το έχουν ως επίκτητο χαρακτηριστικό. Ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες που μπορούν να σκοράρουν, αλλά κανένας κλασικό σκόρερ. Μία έλλειψη που απ’ ότι φαίνεται, θα την πληρώνει συχνά στη φετινή σεζόν… Διότι αν ο Παναθηναϊκός είχε μεγαλύτερη συχνότητα στο σκοράρισμα, θα διεκδικούσε με αξιώσεις την τρίτη θέση…
