Στο Βελιγράδι έγιναν πολλά και γράφτηκε μια “μαύρη σελίδα” σε ένα βιβλίο γεμάτο με χρυσά γράμματα και όμορφες ιστορίες.
Ο Παναθηναϊκός του Πρίφτη, του Σίμτσακ, του Κουτσού και του Χαραλαμπίδη. Ο Παναθηναϊκός του Παπαπέτρου, του Παπαγιάννη, του Μέικον, του Σαντ Ρος, του Έβανς, του Πέρι, του Μποχωρίδη, του Φερέλ, του Κασελάκη, του Γουάιτ, του Φλόιντ και του Μαντζούκα. Ο Παναθηναϊκός του Καλαϊτζή και του Παππά. Ο Παναθηναϊκός του Τριαντόπουλου, του Αλβέρτη, του Διαμαντίδη και του Παρθενόπουλου. Ο Παναθηναϊκός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου διασύρθηκε από… κάποιον Ερυθρό Αστέρα.
Όλοι έχουν ευθύνη γι’ αυτή τη βραδιά ντροπής. Όλοι. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Από την κεφαλή μέχρι τα… νύχια. Και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ακόμα και αν έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του εδώ και μήνες και έχει απεμπλακεί από τη διοικητική του συμμετοχή στον “Εξάστερο”, έχει τη δική του ευθύνη.
Γιατί η ομάδα ακόμα του ανήκει. Γιατί οι μετοχές είναι στο όνομα του. Γιατί στον τίτλο ιδιοκτησίας υπάρχει η υπογραφή “Δημήτρης Γιαννακόπουλος” και αυτή η ομάδα, είτε το επιθυμεί, είτε όχι, είναι ακόμα στην “κατοχή” του.
Όση ευθύνη, είχε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης για το… παρκάρισμα των μετοχών του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, άλλη τόση έχει και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό. Γιατί η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια. Και οι δύο αποφάσισαν ξαφνικά και για τους δικούς τους λόγους, να… βγουν από το “κάδρο”. Και οι δύο αποφάσισαν να παραχωρήσουν τις μετοχές τους. Και οι δύο έβλεπαν τις ομάδες τους – σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και συνθήκες – να γκρεμίζονται σαν χάρτινος πύργος και έμειναν αμέτοχοι.
Κι όμως, Δημήτρη Γιαννακόπουλε, ευθύνεσαι κι εσύ για την “ελεύθερη πτώση” του μεγαλύτερου συλλόγου που γνώρισε ο ελληνικός αθλητισμός. Και είναι στο χέρι σου να αντιδράσεις. Είτε επιστρέφοντας δυναμικά, είτε βρίσκοντας άμεσα τη διάδοχη κατάσταση. Γιατί αυτή η “μεταβατική περίοδος” μονάχα πληγωμένο θα αφήσει τον Παναθηναϊκό.
