Παραμονή των 112 γενεθλίων του Παναθηναϊκού, ο Δώνης και οι ποδοσφαιριστές του έστησαν το δικό τους… πάρτι στο Ολυμπιακό Στάδιο και με χιλιάδες καλεσμένους σε αυτή την “καταπράσινη” γιορτή, χάρηκαν με την ψυχή τους μια σπουδαία νίκη απέναντι στον Πρωταθλητή Ελλάδας.
Η αξία του αντίπαλου δίνει μεγαλύτερη αξία στο νικητή και αυτό το “τρίποντο” έχει ξεχωριστή σημασία για τους Πράσινους, γιατί ήρθε δίκαια και με ξεκάθαρο τρόπο κόντρα σε μια ομάδα με ποιότητα. Οι παίκτες του Τριφυλλιού έδειξαν τις τεράστιες δυνατότητες τους, έβγαλαν ψυχή και καρδιά και πέτυχαν το στόχο τους, ακόμα και αν ουσιαστικά δεν διεκδικούν… τίποτα στο πρωτάθλημα! Γιατί αυτή η νίκη ή η ενδεχόμενη συμμετοχή του Παναθηναϊκού στα πλέι οφ, δεν πρόκειται να “σβήσουν” την ευρω-τιμωρία του Τριφυλλιού. Είναι όμως άλλη μια απόδειξη της φιλοσοφίας που έχει -διαχρονικά- αυτή η ομάδα.
Ακόμα και αν ο τίτλος του πρωταθλητή είναι όνειρο… μακρινό, ο Παναθηναϊκός παίζει σε κάθε ματς για τη φανέλα, την ιστορία του συλλόγου και τον κόσμο που έχει το τριφύλλι στην καρδιά. Για όλα όσα πρεσβεύει ο Παναθηναϊκός για κάτι περισσότερο από έναν αιώνα.
Τρεις παίκτες ξεχώρισαν στο ντέρμπι, αν και δεν υπήρξε ποδοσφαιριστής που υστέρησε από την πλευρά του Παναθηναϊκού. Ο Σωκράτης Διούδης έκανε σημαντικές επεμβάσεις στο παιχνίδι, ο Κουρμπέλης ήταν το Α και το Ω για το Τριφύλλι και έκανε τα… πάντα στο γήπεδο, ενώ ο Ινσούα μάλλον ακόμα θα… τρέχει! Όμως καλή δουλειά έκαναν στα μετόπισθεν οι Σχένκεφελντ και Πούγγουρας, εξαιρετικός ήταν ο Γιόχανσον στη δεξιά πτέρυγα, ο Χρ. Δώνης έκανε αθόρυβο, αλλά ουσιαστικό ματς και ο Ζαχίντ – αν και νευρικός στο πρώτο μέρος – έβγαλε ποιότητα στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Χατζηγιοβάνης είχε μπόλικη όρεξη και ενέργεια, ήταν ο πιο δραστήριος ποδοσφαιριστής των Πράσινων και έβαλε την… υπογραφή του στο παιχνίδι με ένα όμορφο γκολ, ο Νατζ ήταν μαχητικός, ο Μακέντα έκανε τη “βρώμικη” δουλειά και ήταν άριστος στο τακτικό κομμάτι και οι αλλαγές (Ανουάρ, Νούνες, Μπουζούκης) έδωσαν “φρεσκάδα” στην ομάδα τους.
