Ποιος δεν συγκινήθηκε βλέποντας τον Δημήτρη Κουρμπέλη να λυγίζει και να βουρκώνει μόλις άρχισε να μιλά για την απίθανη περιπέτεια που πέρασε για κάτι περισσότερο από έναν χρόνο μακριά από τα γήπεδα;
Ποιος δεν “έσπασε” βλέποντας το πρόσωπο του αρχηγού του Παναθηναϊκού, αυτή τη λάμψη που είχε στα μάτια του μόλις τελείωσε το παιχνίδι με την Αναγέννηση Καρδίτσας; Σαν μικρό παιδί έμοιαζε ο “Κούρμπε”, σαν να έπαιξε το ντεμπούτο του, σαν να έφυγε και από πάνω του ένα τεράστιο βάρος.
Ένα ματς… διαδικαστικού χαρακτήρα, θα είναι ένα παιχνίδι – ορόσημο στην καριέρα του Κουρμπέλη. Γιατί μετά από δεκατέσσερις μήνες πόνου, αμφισβήτησης, προσπάθειας και επιμονής, κατάφερε να πατήσει ξανά στο γρασίδι, να φορέσει τη φανέλα με το Τριφύλλι στο στήθος και να κάνει αυτό που αγαπά. Να παίξει ποδόσφαιρο.
Ο Κουρμπέλης είναι εδώ και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ότι και αν έγινε το προηγούμενο διάστημα, όποιοι και αν έκαναν τα λάθη, όσα πισωγυρίσματα και αν προέκυψαν, ο κάπταιν του Τριφυλλιού δεν σταματούσε την προσπάθεια. Όταν έπεφτε, σηκωνόταν ξανά στα πόδια του. Και να που έκανε τα πρώτα του βήματα μετά από καιρό.
Η επιστροφή του Κουρμπέλη στην αγωνιστική δράση είναι η μεγαλύτερη νίκη που έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός το τελευταίο διάστημα. Και ενδεχομένως και η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα του Αρκά μέσου. Γιατί χρειάστηκε να διασχίσει… βουνά και λαγκάδια, να τα βάλει ακόμα και με τους προσωπικούς του “δαίμονες” για να βγει νικητής. Δεν γινόταν διαφορετικά. Ο Κουρμπέλης είναι μαχητής και τούτη τη μάχη την κέρδισε με το σπαθί του.
