Η πρόκριση του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας πανηγυρίστηκε δεόντως από τον κόσμο, τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο του Τριφυλλιού, καθώς υπήρξε happy end σε αυτό το “θρίλερ” που παίχτηκε στη Λεωφόρο. Εναλλαγές συναισθημάτων σε ένα ματς με δραματικό φινάλε στο οποίο ο Παναθηναϊκός βρέθηκε πολλάκις με την… πλάτη στον τοίχο, ωστόσο κατάφερε όχι μόνο να σώσει την παρτίδα, αλλά να φτάσει μέχρι και το τέλος αυτής της διαδρομής.
Ασφαλώς και το αποτέλεσμα μετράει. Πόσοι θα θυμούνται σε λίγα χρόνια την προβληματική αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού; Μάλλον κανένας, καθώς όλα κρύφτηκαν κάτω από το… χαλί που έστρωσε ο ήρωας της βραδιάς, Μπαρτλομέι Ντραγκόφσκι. Όμως πέρα από την αναμφισβήτητη αξία του αποτελέσματος, το οποίο ήρθε και ως δικαίωση της επιμονής των Πράσινων μέχρι το… 130′, υπάρχει και μια διαφορετική ανάγνωση του ματς. Αυτή που ο Φατίχ Τερίμ θα πρέπει να μελετήσει και να του προκαλέσει μια μικρή ανησυχία για τη συνέχεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας του.
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός έκανε την χειρότερη εμφάνιση του στο διάστημα που ο Φατίχ Τερίμ βρίσκεται στην τεχνική του ηγεσία και ο Τούρκος προπονητής το πιο προβληματικό κοουτσάρισμα από τη μέρα που ανέλαβε το “τιμόνι” των Πράσινων. Ουσιαστικά τα έκανε όλα… λάθος ο Τερίμ στον δεύτερο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, ωστόσο είναι τέτοιο το “άστρο” του που τον βοήθησε να ξεπεράσει και αυτή την – παραλίγο εφιαλτική – βραδιά.
Η “παθητική” προσέγγιση στο ματς ήταν μεγάλο λάθος. Ακόμα και ορισμένες επιλογές του Τερίμ στην ενδεκάδα και στην αποστολή ήταν λανθασμένες. Ουσιαστικά ο Τούρκος προπονητής παρέταξε την ομάδα του με ένα πλάνο το οποίο δεν λειτούργησε ποτέ και δεν φρόντισε και ο ίδιος να το διορθώσει στην πορεία του αγώνα. Τόσο στην κανονική διάρκεια, όσο και στην παράταση.
Επέλεξε να δώσει γήπεδο στον αντίπαλο, αντί να κάνει η ομάδα του παιχνίδι, ενώ στο δημιουργικό κομμάτι οι Πράσινοι ήταν διστακτικοί, ακίνδυνοι και σχεδόν “βραχυκυκλωμένοι”. “Κολλημένοι” σε ένα μονοδιάστατο και προβλέψιμο τρόπο παιχνιδιού μέχρι να έρθει το… hail Mary γκολ του Λημνιού!
Ο Τερίμ έχει πάρει τα εύσημα για το κοουτσάρισμα του σε προηγούμενα παιχνίδια, ωστόσο τούτη τη φορά το “έχασε”. Η επιλογή του Τσέριν, ο οποίος πονούσε πριν από το παιχνίδι και το ρίσκο που θέλησε – και δεν μπόρεσε – να πάρει ο προπονητής του Παναθηναϊκού ήταν μια κίνηση που τον έφερε κοντά στα σύνορα της ποδοσφαιρικής λογικής και του ποδοσφαιρικού “παράλογου”.
Η τοποθέτηση του φιλότιμου Ζέκα στη μεσαία γραμμή μαζί με τον Βιλένα, ο οποίος δεν διακρίνεται για την προσήλωση του στα αμυντικά καθήκοντα, “έκοψε” στα δύο το κέντρο των Πράσινων και προκάλεσε μια μεγάλη ανισορροπία με την αντίπαλη παρουσία του φορμαρισμένου και πιο δυνατού Μεϊτέ. Είτε ο εξίσου δυναμικός Αράο, είτε ο πιο “σκληρός” Κώτσιρας θα μπορούσαν να δώσουν περισσότερα πράγματα στο Τριφύλλι.
Λάθος σημαντικό και η επιλογή του – εμφανέστατα ανέτοιμου – Ιωαννίδη στην ενδεκάδα. Ο διεθνής φορ ήταν “έξω από τα νερά” του, δεν είχε ρυθμό και έψαχνε τα “πατήματα” του, ενώ την ίδια στιγμή υπήρχαν διαθέσιμοι δύο “φρέσκοι” επιθετικοί, οι οποίοι θα μπορούσαν να δώσουν πιο πολλά στην επιθετική γραμμή.
Όμως ο Τερίμ έχει “άστρο”, αυτό που πάντα ακολουθεί τους τολμηρούς και τους αποφασιστικούς. Το “my way” του Φατίχ Τερίμ είναι αυτό που τον οδήγησε σε επιτυχίες, αυτό που τον έκανε πρόσωπο λατρεμένο στην Τουρκία, αυτό που έφερε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου στη χειρότερη εντός έδρας εμφάνιση της εφετινής σεζόν!
Θα αναρωτιέστε… Όλα αυτά μετά από μια πρόκριση σε τελικό; Δηλαδή τι θα γραφόταν μετά από έναν αποκλεισμό; Όταν κάποιος κοιτά την αλήθεια κατάματα, τότε αντιλαμβάνεται τα διδάγματα της. Αυτό ισχύει στην περίπτωση Τερίμ. Και όχι, δεν πέρασε κατά… τύχη ο Παναθηναϊκός στον τελικό. Ξέρετε, υπήρξε και το ματς στην Τούμπα και η νίκη εκεί. Ξέρετε, ο Παναθηναϊκός πέρασε και τον Ολυμπιακό στην πορεία του στη διοργάνωση. Ξέρετε ότι το μεγάλο κατόρθωμα του Τερίμ είναι ότι ακόμα και αν η ομάδα του δεν “βλεπόταν” στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, δεν τα παράτησε ποτέ. Ποτέ.
Αυτό κυρίες και κύριοι λέγεται επιβράβευση της επιμονής και του never give up spirit.
