Ο Νίκος Παγκάκης βρέθηκε με δύο “πράσινους” Survivor τον Κώστα Αναγνωστόπουλο και τον Κωνσταντίνο Βασάλο για μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στην οποία μίλησαν τόσο για το παιχνίδι επιβίωσης στο οποίο συμμετείχαν, όσο και τον Παναθηναϊκό τον οποίο αγαπάνε από μικρά παιδιά.
Τους παρακολουθήσαμε ανελλιπώς τηλεοπτικά στο SURVIVOR, τον πρώτο και κατά κοινή ομολογία καλύτερο κύκλο, σε σχέση με τα υπόλοιπα. Δεν το γράφουμε εμείς αλλά το δείχνουν τα νούμερα που χτύπησαν εξωπραγματικά ποσοστά.
Ο Βασάλος και ο Μισθοφόρος , φίλοι συμπαίκτες και μαχητές. Όπως η ομάδα που εκπροσωπούσαν στο παιχνίδι , το οποίο τους ένωσε μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Όμως η ομάδα που τους εμπνέει πάνω από όλα στο ταξίδι της ζωης τους είναι μια, ο Παναθηναϊκός. «Πράσινοι» από κούνια και οι δυο, παραχώρησαν μια πολύ ιδιαίτερη συνέντευξη στο TRIFILARA.gr.
Οι «πράσινοι» survivors μας μίλησαν για το μεγαλείο του Παναθηναϊκού , τα διοικητικά του θέματα, την προοπτική του PAO ALIVE. Τον Γιάννη Αλαφούζο, τον Δημήτρη Γιαννακοπουλο, τα ευρωπαϊκά ταξίδια που τους έλλειψαν τόσο. Ενώ φυσικά ανέλυσαν on κάμερα το μεγάλο αποψινό ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού. Οι δυο Κωστίδες τα είπαν χύμα τσουβαλάτα και Παναθηναϊκα, μόνο για εσάς στο TRIFILARA.GR
Πως είναι η μετά Survivor εποχή;
Κωνσταντίνος Βασάλος: Η ζωή μου έχει αλλάξει 180 μοίρες ζούμε κάτι διαφορετικό από ότι ήμασταν πριν, τώρα είμαι πλέον στην τηλεόραση. Δεν ήταν κάτι το οποίο ήθελα να κάνω, προέκυψε, δόξα τον θεό όλα πάνε καλά. Είμαστε ευχαριστημένοι, το παιχνίδι μας βοήθησε είμαστε ευγνώμονες για αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει, πέρσι που το σχολίαζα και από το πανόραμα, ήθελα να μπω μέσα και να παίξω αλλά η ζωή προχωράει δεν μπορούμε να μένουμε σε ένα παιχνίδι, προχωράμε μπροστά. Αν τύχει να το ξαναζήσουμε καλώς αν όχι θα μείνουμε και με την ανάμνηση η οποία ήταν και πολύ ωραία.
Είμαι τώρα στο open, στο Έλα χαμογέλα, με την Σίσσυ Χρηστίδου, για δεύτερη χρονιά και πάμε καλά. Το σημαντικό είναι ότι έχουμε γίνει μια πραγματική ομάδα και μία παρέα που αυτό είναι το πιο σημαντικό, δεν είναι μόνο να είσαι καλός συνάδελφος, όταν γίνεσαι και φίλος με τον άλλον είναι μεγαλύτερη αξία. Αυτό βγαίνει προς τα έξω και σαν εκπομπή αυτό μας βοηθάει να εξελιχθούμε.
Κώστα Αναγνωστόπουλος: Σίγουρα οι αναμνήσεις ήταν πάρα πολλές, πολύ δυνατά τα συναισθήματα και κάθε μέρα όλα τα παιδιά σκεφτόμασταν να ήμασταν πάλι εκεί χωρίς κινητά χωρίς κανένα να μας ενοχλεί, στην ηρεμία μας. Μπορεί να είχαμε τον πόνο μας αλλά ήταν καλά, είσαι 24 ώρες με τον άλλον, δένεσαι και είναι ένα μεγάλο σχολείο.
Πριν το Survivor και μετά είμαι επιχειρηματίας έχω μαγαζιά εστίασης καφετέριες και ένα μεζεδοπωλείο, και εντός αυτού του μήνα ανοίγω άλλο ένα στα γλυκά νερά που θα λέγεται «Ελέφαντας». Οπότε ουσιαστικά η καθημερινότητα μου είναι ίδια.
Είναι Αγία Παρασκευή το Dodos και ο «Μπούφος», στο μετρό του Χολαργού είναι το «Μπουκάλι», το επόμενο είναι ο «Ελέφαντας» πάνω στα γλυκά νερά πάνω στην Λαυρίου. Έχω και μια εταιρία catering με βανάκια τα οποία ανοίγει η οροφή γίνονται μπαράκια για φαγητό ποτό, γάμους, δεξιώσεις ότι έχει κανείς ευχαρίστηση.
Γάμους ακούω, θα έχουμε τίποτα ευχάριστα παιδιά πολλά ακούγονται;
K.Β: Κοίτα να δεις η φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου αυτή είναι, κάποια στιγμή να παντρευτεί να κάνει οικογένεια. Εγώ περνάω καλά με την Ευρυδίκη, είμαστε πολύ καλά, δεν είναι κάτι το οποίο μας πιέζει ο χρόνος είμαστε και οι δύο μικροί, δηλαδή 30 εγώ 32 η Ευρυδίκη, δεν είναι κάτι που μας πιέζει αν είναι να προκύψει κάτι θα προκύψει.
Κ.Α: Πριν το παιχνίδι ήμουν σε σχέση, τώρα είμαι πιο πολύ πιεσμένος με την δουλειά, πολύ τρέξιμο, βέβαια δεν είναι δικαιολογία αυτό, αλλά όταν είναι να σου έρθει θα σου έρθει, δεν υπάρχει πρόβλημα, προς το παρόν έχω τον σκύλο μου την γάτα μου και περνάω μια χαρά.
Από παιδί μικρό σε γνώρισα λέει ένα σύνθημα πως έτυχε και γίνατε Παναθηναϊκοί;
Κ.Α: Εμένα ο πατέρας μου ήταν Παναθηναϊκός, έχω πάει σε πάρα πολλούς αγώνες του Παναθηναϊκού, από μικρός στο γήπεδο, από την Λεωφόρο Αλεξάνδρας μέχρι την Τουρκία με την Φενέρμπαχτσε το οποίο μου έμεινε ανεξίτηλο.
Η οικογένεια ήταν όλη…πράσινη , αποτέλεσα και εγώ ένα μέλος αυτής, δεν μπορούσα να γίνω κάτι άλλο. Οι καλές στιγμές του Παναθηναϊκού όταν ήμασταν εμείς έφηβοι στην Ευρώπη αλλά και ποιος να ξεχάσει το γκολ του Βαζέχα με τον Άγιαξ στο οποίο πήγαμε να πηδήξουμε από την πολυκατοικία όταν ήμασταν μικροί. Γενικά οι αναμνήσεις ήταν πολλές χαρούμενες και έτσι συνεχίζουμε να πάμε γήπεδο και να στηρίζουμε στα δύσκολα τον Παναθηναϊκό, γιατί τώρα το έχουμε ανάγκη και έτσι στηρίζουμε παίκτες και προπονητές.
K.Β: Κοίτα να δεις μπαμπάς, παππούς, ο οποίος παππούς μπορεί να μένει Καρδίτσα αλλά κατέβαινε μόνο και μόνο να δει τον Παναθηναϊκό, το παρατσούκλι του είναι «Καρούλιας», γιατί ήταν ο αγαπημένος του παίκτης… Οπότε δεν μπορούσα να ξεφύγω. Έμενα και στο Γκύζι, τι άλλο θα γινόμουν.
Αυτό που θυμάμαι 1999 ήταν το πρώτο παιχνίδι που πήγα Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ με οπαδούς και από τις δύο πλευρές, 2-2 είχε λήξει εκείνο το παιχνίδι. Το συναίσθημα που ζεις όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο – ήμουν 10 χρονών – είναι τρομερό. Εκεί τρελάθηκα, δηλαδή από εκεί και πέρα δεν έχανα παιχνίδι. Η οικογένεια πάντα σε επηρεάζει αλλά όταν μένω 500 μέτρα από το γήπεδο της Λεωφόρου ήταν μονόδρομος.
Πραγματικά μου λείπουν τα παιχνίδια με οπαδούς και των δύο ομάδων, το έχουμε ζήσει σε τελικό κυπέλλου, δηλαδή έχω πάει με τον Άρη με τον ΠΑΟΚ, δύσκολα βλέπεις οπαδούς από τις δύο ομάδες.
Πάλι καλά υπάρχουν και οι τελικοί, μακάρι να υπάρχουν και οι τελικοί να βλέπουμε αυτό το πράγμα, δυστυχώς δεν συμβαίνει αυτό γιατί από ότι καταλαβαίνεται έχει καταστρέψει λίγο ο Χουλιγκανισμός. Ωραία είναι να υποστηρίζεις την ομάδα σου, πάντα σε ένα πλαίσιο δεν σου λέω να γίνει εκκλησία το γήπεδο, το θέμα είναι να μην παρεκτρέπονται και να μην πηγαίνουν στο άλλο άκρο.
Πως βλέπεται τον σημερινό Παναθηναϊκό, είναι δύσκολα τα πράγματα, η ομάδα έχει περάσει πάρα πολλά, έχει χάσει τη λάμψη του παρελθόντος, πως το έχετε βιώσει όλο αυτό;
Κ.Α: Κοίταξε να δεις η φανέλα του Παναθηναϊκού είναι μεγάλη και το έχει αποδείξει και φέτος, γενικά στο ποδόσφαιρο που είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Στα ντέρμπι τα παιδιά βλέπουμε ματώνουν την φανέλα, αυτό είναι που μετράει. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολη εποχή στο ποδόσφαιρο τώρα, παίκτες και προπονητές προσπαθούν για το καλό της ομάδας.
Αυτό έχει σημασία δηλαδή πρέπει να είμαστε και στα δύσκολα εκεί στην ομάδα, όχι μόνο όταν κερδίζουμε και παίρνουμε πρωταθλήματα, γιατί ένας σύλλογος δεν μπορεί να παίρνει κάθε χρόνο το πρωτάθλημα, όταν το χάσεις πρέπει να είσαι εκεί. Απλά πρέπει και ο κόσμος να δει ότι κάποιοι παλεύουν για αυτό, κάποια στιγμή το χάνουν αυτό και παρατάνε την ομάδα.
Στο μπάσκετ είμαστε σε καλύτερη μοίρα, δόξα τον θεό υπάρχουν άνθρωπο που βάζουν λεφτά ακόμα στον Παναθηναϊκό, ελπίζουμε να συνεχίσουν να βάζουν. Στον ερασιτέχνη συνεχίζουν και βάζουν χρήματα.
Ο Παναθηναϊκός είναι πρώτα ο ερασιτέχνης και μετά όλα τα υπόλοιπα για μας τους πιο παλιούς και τους πιο ρομαντικούς. Μην ξεχνάμε έχουμε πάει σε βόλεϊ, σε πόλο, μικρός πήγαινα σε όλα αυτά.
Πιο μικρός ναι, ήμουν σε σύνδεσμο πήγαινα παντού με τον Παναθηναϊκό, εκτός έδρας με την ΑΕΚ, με τον Ολυμπιακό, στη Ριζούπολη, στην Κρήτη στο Καυτανζόγλειο, παντού έχω πάει σε όλη την Ελλάδα. Επίσης βόλεϊ και πόλο, ήμουν άρρωστος Παναθηναϊκός.Κοίτα τώρα προσπαθούν να μας κόψουν τον μικρόβιο, αλλά σε εμάς τους Παναθηναϊκού δεν κόβεται εύκολα, μπορεί να απέχουν αλλά θα γυρίσουμε.
K.Β: Κοίτα εγώ είμαι σε μία περιοχή που έχει 2-3 συνδέσμους πολύ κοντά, είχα πολλούς φίλους στο σύνδεσμο, δεν ήμουν ποτέ οργανωμένος αλλά γήπεδο πήγαινα συνέχεια και είχα διαρκείας. Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός λόγω του οικονομικού προβλήματος που έχει, δεν είναι η ομάδα που θέλουμε εμείς να βλέπουμε και είναι και λογικό κιόλας όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν υπάρχει εξέλιξη.
Τα παιδιά κάνουν μια καλή προσπάθεια, αυτό που μου αρέσει είναι ότι παίζουν κάθε φορά 7-8 παίκτες Έλληνες, που θέλω να το βλέπω αυτό, δεν μπορώ να βλέπω μια ομάδα με 2 Έλληνες. Όταν μέσα υπάρχει το Ελληνικό στοιχείο, εμένα με κάνει πιο πολύ να δένομαι με τον Παναθηναϊκό, όπως και οι παίκτες με τον κόσμο, αλλιώς την πονάει ένας Έλληνας αλλιώς ένας ξένος.
Θέλω να πιστεύω ότι θα τον βρει τον δρόμο του ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα, δεν γίνεται με τόσους χιλιάδες οπαδούς να μην έχει λύσει τα διοικητικά του προβλήματα, πιστεύω αργά η γρήγορα θα γίνει και αυτό. Για μένα όλα πρέπει να ξεκινήσουν από το γηπεδικό, όταν χτιστεί το γήπεδο ακόμα και ομάδα η μπάτζετ να μην έχει κατευθείαν θα έρθουν έσοδα στην ομάδα. Αποκτάει άλλη υπόσταση το σωματείο με ένα καινούργιο γήπεδο και άλλη ψυχολογία.
Ονειρεύεσαι λοιπόν να “πατήσεις” Βοτανικό;
K.Β: Εμένα το γήπεδο που μου αρέσει και γουστάρω είναι το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, βέβαια είναι πολύ δύσκολο να γίνει στην περιοχή εκεί γήπεδο σύγχρονο. Μακάρι να γίνει και ας γίνει και στον Βοτανικό, το θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να είναι στο ΟΑΚΑ.
Το ΟΑΚΑ είναι ένα γήπεδο που δεν σου προκαλεί την αίσθηση να πας να δεις ένα παιχνίδι, είναι ένα κρύο στάδιο όσο και να το γεμίσεις, δεν θα γίνει ποτέ ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρει ένα σπίτι το οποίο να μπορεί και να βοηθιέται και να βοηθάει τον ίδιο του τον εαυτό.
Μακάρι να γίνει κάποτε. Από ότι είδα και την προηγούμενη Κυριακή ο Κώστας Μπακογιάννης είπε ότι είναι μέσα στους στόχους του Δήμου να χτίσει ένα γήπεδο, μακάρι να υλοποιηθεί και όλοι εμείς οι Παναθηναϊκοί να πάμε. Όπως η ΑΕΚ θα φτιάξει καινούργιο γήπεδο σε λίγο καιρό και ο Ολυμπιακός που επίσης έχει ένα καινούργιο γήπεδο.
Η ομάδα της Αθήνας είναι ο Παναθηναϊκός, η πρωτεύουσα δηλαδή της Ελλάδας δεν μπορεί να μην έχει γήπεδο και να μην έχουν όλες οι υπόλοιπες ομάδες. Το θεωρώ άδικο.
Κ.Α: H αλήθεια είναι πως όλοι θέλουμε ένα καινούργιο γήπεδο, αλλά αν με ρώταγες γήπεδο μόνο στην Λεωφόρο θα σου απαντούσα, η φυσική έδρα του Παναθηναϊκού είναι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, εδώ έχουν παιχτεί τα μεγαλύτερα ματς από τον Δομάζο και τον Βαζέχα. Οπότε το όνειρο μου είναι να γυρίσει ο Παναθηναϊκός εδώ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Πολλοί παίκτες που ήταν 60-70 χρονών θυμάμαι που λέγανε θέλαμε να δούμε τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο, και είναι κρίμα παρόλο που τον είδαν και τώρα δεν ζούνε να τον δούνε κάπου αλλού. Βέβαια τώρα αν δεν μπορεί να γίνει εδώ, έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα δεν θέλω το ΟΑΚΑ, οπότε η λύση είναι ο Βοτανικός, αλλά για μένα είναι μόνο η Λεωφόρος.
Πως Βλέπεται το PAO ALIVE σαν κίνηση;
Κ.Α: Στην Ελλάδα της κρίσης και με όλα αυτά που έχουν γίνει και έχει περάσει ο Έλληνας, ειδικά ο μέσος Έλληνας είναι λίγο δύσκολο να βοηθήσει τόσο πολύ τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα όλοι μπορούμε να βάλουμε κάποια χρήματα αλλά όχι αυτά που πρέπει να μπούνε για να πάμε στον Βοτανικό.
Στην ουσία οι Παναθηναϊκοί που έχουν την άνεση και δεν θα τους λείψουν τα χρήματα που θα βάλουν στην ομάδα. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν κάποιοι είναι όταν ένας της μεσαίας τάξης δίνει 200 με 300 ευρώ για τον εαυτό του τον μήνα είναι σαν να δίνει το 30% με 40% του μισθού του στον Παναθηναϊκό. Ειδικά όταν πηγαίνει γήπεδο για τις μετακινήσεις του και τα εισιτήρια του.
Ενώ κάποιος που βγάζει 50 εκατομμύρια και βάζει 5 ευρώ είναι το 5% της περιουσίας του. Έχει αποδειχθεί ότι εμείς που πηγαίνουμε γήπεδο τόσα χρόνια, βοηθάγαμε τον Παναθηναϊκό, ήμασταν εκεί στα δύσκολα. Ενώ το είδαν και από μόνοι τους στο ΟΑΚΑ που είναι μεγάλο το γήπεδο, όταν παίζει εκεί ο Παναθηναϊκός δεν είναι το ίδιο, όπως ήταν στην Λεωφόρο που γεμίζαμε με 20 χιλιάδες κόσμο και δεν πέρναγε κανένας.
K.Β: Έχει ξαναγίνει μια τέτοια προσπάθεια, αν θυμάμαι καλά πριν κάποια χρόνια, με τον Γιάννη Αλαφούζο ο οποίος έκανε την Παναθηναϊκή κίνηση. Είδαμε ότι ανταποκρίθηκε ο κόσμος, αλλά όπως λέει και ο Κώστας σε μία Ελλάδα της κρίσης και με τόσα οικονομικά προβλήματα που έχει ο κόσμος δεν ξέρω αν μπορεί να μαζευτεί αυτό το τεράστιο ποσό.
Το εγχείρημα αυτό θέλει βοήθεια από τους “πάνω”, δηλαδή όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και αγαπάνε και τον σύλλογο, πρέπει να βοηθήσουν. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια όλοι αυτοί, οι οποίοι μπορούν να το κάνουν, για κάποιο λόγο απέχουν. Τώρα είναι η αβεβαιότητα που κυριαρχεί στα διοικητικά, είναι ότι φοβούνται, δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο.
Είναι κάτι που με ξενίζει και εμένα, γιατί δεν μπορεί μια ομάδα με τόσο πολύ κόσμο και με τέτοιο brand name, να μην βρεθεί ένα ο οποίος να έχει την οικονομική δυνατότητα να βάλει τα χρήματα. Βέβαια και ο Γιάννης Αλαφούζος μπορεί να έχε φάει μεγάλη κριτική, αλλά έχει βάλει και αυτός πάρα πολλά εκατομμύρια. Τώρα ο Παναθηναϊκός γιατί βρίσκεται σε αυτό το σημείο είναι και λάθη προηγούμενων ετών, δεν είναι μόνο ότι φταίει ο σημερινός πρόεδρος και δεν θέλω να καλοπιάσω κανέναν, δεν έχω καμία σχέση έτσι και αλλιώς.
Καταλαβαίνω και βλέπω δεν είχε τους κατάλληλους ανθρώπους γύρω του, δηλαδή είχε κακούς “συμβουλάτορες”. Δεν είμαι μέσα στην διοίκηση δεν μπορώ να ξέρω, ότι καταλαβαίνω και ότι ακούω…
Κάποια στιγμή πιστεύω θα ξυπνήσω, θα σηκωθώ θα δω στην εφημερίδα έναν με μουστάκι που θα λέει παίρνω τον Παναθηναϊκό και θα τον ξανακάνει πάλι μεγάλο. Τώρα είναι κωμικό αυτό που λέω αλλά κάπως έτσι το φαντάζομαι.
Ξαναλέω ένα τέτοιο brand name, δεν είναι δυνατόν να μην έχει κάποιον ηγέτη. Δηλαδή ο ΠΑΟΚ έχει τον Σαββίδη, στην ΑΕΚ με ένα περίεργο τρόπο μπήκε ο Μελισσανίδης, ο Ολυμπιακός έχει τον Μαρινάκη. Δεν μπορεί ο Παναθηναϊκός η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα να μην έχει έναν πρόεδρο με τόσους χιλιάδες οπαδούς που έχει από πίσω.
Πως βλέπεται την ομάδα φέτος και πως σας φαίνεται που παρά τα προβλήματα που έχει δεν χάνει στα ντέρμπι με τίποτα;
Κ.Α: Είναι αυτό που είπα πριν ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλη φανέλα, αυτό φαίνεται δεν μπορεί να μας μηδενίζει κανένας, ούτε με δηλώσεις ούτε με τίποτα, τα παιδιά το δείχνουν αυτό στο τερέν. Απλά πρέπει και ο κόσμος να τα βλέπει αυτά, και όχι σε ένα στραβοπάτημα της ομάδας να είναι εκεί και να γιουχάρει.
Καλώς η κακώς είμαστε εκεί που είμαστε και πρέπει να βοηθήσουμε μόνο την ομάδα. Αυτά είναι νέα παιδιά θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά κάποιων από εμάς. Δεν παίρνουν ούτε τα εκατομμύρια που έπαιρναν άλλοι παλιά. Πρέπει να στηρίξουμε την ομάδα, να στηρίξουμε τον προπονητή.
Ο Δώνης το έχει αποδείξει ότι είναι Παναθηναϊκός μέχρι το κόκαλο και εγώ όπως είπε και ο Κωνσταντίνος δεν έχω κανένα όφελος από αυτούς. Είτε φύγουν, είτε μείνουν εμείς θα είμαστε φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, οπότε εγώ στηρίζω και τον προπονητή γιατί το έχει αποδείξει, ενώ και τα παιδιά του είναι Παναθηναϊκοί, παίζουν μέσα ματώνουν την φανέλα. Νομίζω πρέπει να είμαστε όλοι εκεί και να δείξουμε ότι είμαστε Παναθηναϊκοί.
Με τι θα είστε ευχαριστημένοι φέτος;
Κ.Α: Στο ποδόσφαιρο πρέπει να μπούμε στα playoffs, νομίζω θα προσπαθήσουμε πάρα πολύ, αλλά υπάρχουν και οι εξωτερικοί παράγοντες, που μπορεί να μην μας αφήσουν να μπούμε, όπως είχε πει και ο κόουτς.
Βέβαια, επίσης το κύπελλο αν το πάρει ο Παναθηναϊκός θα είναι μεγάλη χαρά για τον κόσμο και θα είναι ένα έναυσμα για του χρόνου να πάρουμε παραπάνω διαρκείας και να έρθουν τα νέα παιδιά στο γήπεδο, γιατί καλώς η κακώς δεν έχουν δει οι νέοι κάποιον τίτλο.
Η Ευρώπη πάντως, μου έλειψε και αν σου πω την αλήθεια είναι σαν μην έφυγε ποτέ από εμένα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα από τα παιχνίδια που μου άρεσε πολύ ήταν στο Ντέλλε Άλπι, όταν χάσαμε 2-1 με γκολ του Τρεζεγκέ, αλλά και όταν έβαλε ο Γκούμας την φωτοβολίδα στο 45΄ μετά από κόρνερ. Νομίζω ήταν από τα πιο ωραία εκτός έδρας παιχνίδια που έχω πάει.
Ελλάς- Ευρώπη-Παναθηναϊκός δηλαδή;
K.Β: Η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός αν δεν παίρνει τίτλους ή αν δεν βγαίνει στην Ευρώπη δεν φτιάχνει και καινούργιους Παναθηναϊκούς. Υπάρχει μια εσωστρέφεια, για εμένα το πιο σημαντικό είναι ο Παναθηναϊκός σιγά σιγά να πάρει ένα κύπελλο, είναι πολύ υποτιμητικό αυτό για τον Παναθηναϊκό, πρέπει να είναι πάντα πρωταθλητής.
Να γίνει μια αρχή με το να πάρει ένα Κύπελλο και σιγά σιγά έτσι να φτιάχνει καινούργιους Παναθηναϊκούς, γιατί όσο επικρατεί αυτό οι μικροί φίλαθλοι του Παναθηναϊκού θα αλλάζουν ομάδα και αυτό είναι πολύ κακό για τον σύλλογο.
K.Β: H Ευρώπη μου λείπει πάρα πολύ, ο Παναθηναϊκός είναι συμβιβασμένος με την Ευρώπη, εμείς έχουμε μεγαλώσει με το Ελλάς- Ευρώπη-Παναθηναϊκός. Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις στις οποίες δεν μπορούμε να μένουμε, η ζωή προχωράει. Από από το 2000 και μετά η ομάδα ήταν του EURO που έκανε όλη αυτή την τρομακτική πορεία και στο UEFA αλλά και το CHAMPIONS LEAGUE, μετέπειτα το 2008, το 2010. Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα της Ευρώπης, είναι αυτό που μας έκανε περήφανους. Μπορεί εδώ στην Ελλάδα να μην μετράνε τα πρωταθλήματα για πολλούς λόγους που τους ξέρουν όλοι, και οι οπαδοί των αντίπαλων ομάδων το ξέρουν. Όμως στην Ευρώπη είχαμε ένα πρόσωπο για το οποίο όλοι μας σεβόντουσαν.
Αυτό λείπει τα τελευταία χρόνια, μου λείπει και εμένα. Θέλω να πιστεύω και φέτος αν και έχουμε μια χρονιά ποινή από την UEFA , μακάρι να γίνει κάτι και να πάρουμε το εισιτήριο και να βγούμε στα σαλόνια.
Στην Ελλάδα τι περιμένεις από τον Παναθηναϊκό πως τον βλέπεις;
K.Β: Στην Ελλάδα είναι αλήθεια, ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός είναι πολύ πιο μπροστά αντικειμενικά από εμάς, την ΑΕΚ πιστεύω μπορούμε να την παλέψουμε δεν έχει μεγάλη διαφορά. Αν και στο πρωτάθλημα είναι αρκετούς πόντους μπροστά αλλά τουλάχιστον όπως την βλέπω στο παιχνίδι δεν έχει να ζηλέψει κάτι ο Παναθηναϊκός.
Ο Παναθηναϊκός πρέπει να προσέξει λίγο τα παιχνίδια τα “εύκολα” διότι πετάει βαθμούς και δεν μπορείς να χάνεις από την Λάρισα και τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ, φέτος τον βλέπω ψυχωμένο στα ντέρμπι, όλοι οι παίκτες θέλουν να παίξουν.
Ο Δώνης είναι ένα πάρα πολύ καλός και έμπειρος προπονητής, καλά έκανε που δεν έφυγε η δεν τον έδιωξαν, γιατί πιστεύω ότι για να φτιαχτεί μια ομάδα θέλει χρόνο, πόσο μάλλον μια ομάδα η οποία έχει μικρό μπάτζετ και οι περισσότεροι παίκτες είναι από την ακαδημία. Όμως θέλει χρόνο για να προσαρμοστεί όλο αυτό το team και μακάρι να τα πάει καλά και να βγούμε στην Ευρώπη επιτέλους μετά από τόσα πολλά χρόνια.
Παρακολουθείτε τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό που γίνεται μια προσπάθεια του Γιαννακόπουλου και ανεβαίνει και πάλι σε όλα τα επίπεδα;
K.Β: H αλήθεια είναι πως και αυτό μας έχει πληγώσει τα τελευταία χρόνια, το μπάσκετ γυναικών, το βόλεϊ γυναικών που ήμασταν πρωτοπόροι, πάλι εκεί πέρα ο σύλλογος είχε προβλήματα. Τώρα με τον Γιαννακόπουλο, ο οποίος έχει πάρει όλα τα τμήματα αρχίζει και γίνεται μια δουλειά, βλέπουμε ότι στο βόλεϊ των ανδρών πήγαμε στον τελικό του Λιγκ Καπ πολύ σημαντικό αυτό. Γιατί ο Παναθηναϊκός δεν είναι μόνο μπάσκετ και ποδόσφαιρο, γουστάρουμε να βλέπουμε και γυναικείο μπάσκετ και γυναικείο Βόλεϊ και ανδρικό βόλεϊ.
Αξέχαστες βέβαια οι μέρες στο Τάφο του Ινδού παρόλο που δεν παίζουμε πια αλλά δεν πειράζει. Μακάρι να πάει καλά ο σύλλογος και στα τμήματα αυτά γιατί όπως λέει και ο Κώστα πρώτα από όλα είναι ο ερασιτέχνης και μετά τα υπόλοιπα τμήματα.
Κ.Α: O ερασιτέχνης όπως έχουμε δείξει στο παρελθόν είναι η αιχμή του δόρατος για τον Παναθηναϊκό χαιρόμαστε που υπάρχει η οικογένεια του Γιαννακόπουλου του Δημήτρη που στηρίζει τον Παναθηναϊκό και έτσι τόσα χρόνια την στήριζε. Δείχνει πόσο μεγάλη είναι και ότι είναι Παναθηναϊκοί πάνω από όλα, συγκεκριμένα ο Δημήτρης είναι και οπαδός.
Αυτό δείχνει ότι βοηθάει την ομάδα, ο ερασιτέχνης το χρειάζεται αυτό. Όπως είπε και ο Κωνσταντίνος στον Τάφο του Ινδού να θυμηθώ παλιά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό στο Βόλεϊ να γίνεται ένας χαμός μέσα να μην χωράμε και να τιμωρούμαστε που μπαίναμε μέσα στο γήπεδο. Είναι χαρά μας που υπάρχουν αυτές οι μεγάλες οικογένειες που δεν ξεχνάνε τον ερασιτέχνη ακόμα τον στηρίζουν και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ.
Πως σας φαίνεται το trifilara.gr;
Κ.Α: Ευχόμαστε 100 χρόνια να κλείσει το σαιτ να είμαστε εδώ να το δούμε, σώοι και αβλαβείς, είναι ένα πολύ Παναθηναϊκό σαιτ, είναι αντικειμενικό και ευχόμαστε όλα τα καλύτερα και με εσένα στο τιμόνι δεν φοβόμαστε τίποτα!!!
Παιδιά θα το προσέξω το κείμενο, πείτε και άλλα τέτοια.
Κ.Β: Τζουάννης και Παγκάκης, Τσιμπίδας, Γουλής, Νάτου, όλοι, αξιοπιστία και εγκυρότητα. Εύχομαι το trifilara.gr να φτάσει και να πατήσει την κορυφή. Όπως είπε ο Κώστας είναι ένα έγκυρο και αξιόπιστο σαιτ, πρέπει όλοι να μπαίνετε και να το διαβάζεται, τα παιδιά κάνουν τρομακτική δουλειά.
Κατευθείαν το ρεπορτάζ από την πηγή, πολλά θέματα τα βγάζουν πρώτα από τα περισσότερα site, σε ότι αφορά τον Παναθηναϊκό, να πάει 100 χρόνια.
Έγινε survivors, σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και τις ενδιαφέρουσες απόψεις σας.
