Στην περίοδο της προετοιμασίας και στα φιλικά παιχνίδια που δίνουν οι ομάδες, μην ψάχνετε για κάτι το εντυπωσιακό! Η… ιστορία μας έχει διδάξει ότι δεν παίζουν κανένα ρόλο τα αποτελέσματα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πρώτο φιλικό τεστ όπως ήταν αυτό του Παναθηναϊκού με αντίπαλο την αγγλική Γουότφορντ.
Ίσα – ίσα που οι Πράσινοι έβαλαν και μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας στην προετοιμασία τους, καθώς αναγκάστηκαν – λόγω της ματαίωσης του ματς με την ερασιτεχνική Κιτσμπούχελ – να “κολυμπήσουν” γρήγορα στα βαθιά κόντρα σε μια ομάδα με διαφορετικό στιλ παιχνιδιού.
Το ζητούμενο ήταν να αρχίσουν οι παίκτες – σταδιακά – να μπαίνουν στο αγωνιστικό κλίμα και να αποκτούν ρυθμό και αυτό έγινε, καθώς ο Γιοβάνοβιτς έδωσε χρόνο συμμετοχής σχεδόν σε όλους τους παίκτες που είχε στη διάθεση του.
Τα βλέμματα έπεσαν – αναγκαστικά – στα νέα μεταγραφικά αποκτήματα και αν κάποιος ξεχώρισε, αυτός ήταν ο Άνταμ Τσερίν. Ο Σλοβένος μέσος θύμισε κάτι από… Λουντ. Στην κοψιά του, στις τοποθετήσεις του, στις κινήσεις του στο γήπεδο, στη συμμετοχή του στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού, αλλά και στο μοίρασμα της μπάλας. Νωρίς, πολύ νωρίς για συμπεράσματα, ωστόσο ο Τσερίν έδειξε καλά στοιχεία και αυτό δεν… κρύβεται. Ο Γκάνεα είχε δυναμική παρουσία στην άμυνα, αν και σχετικά νευρικός και “άτσαλος” στο παιχνίδι του, ενώ ο Λοντίγκιν δεν είχε πολλή δουλειά, όμως όταν χρειάστηκε ήταν εκεί.
Θα σταθώ στη θετικότατη παρουσία του Βαγιαννίδη, ο οποίος δείχνει πλέον έτοιμος για να διεκδικήσει περισσότερες αγωνιστικές ευκαιρίες, αλλά και στον ορεξάτο Σαρδέλη, ο οποίος αν γίνει πιο απλός στο παιχνίδι του, τότε ενδεχομένως να έχει μια θέση στο ρόστερ της πρώτης ομάδας.
Τι έλειψε από τον Παναθηναϊκό; Ένα “δεκάρι” και ένας γκολτζής. Είναι ξεκάθαρο ότι οι Πράσινοι χρειάζονται έναν ποιοτικό επιθετικό για να δώσει λύσεις και γκολ, έναν ηγέτη στην… εμπροσθοφυλακή, αλλά και έναν παίκτη που θα πάρει πάνω του το παιχνίδι του Τριφυλλιού.
