Μετά από μια ήττα σε τελικό Κυπέλλου και μάλιστα από τον “αιώνιο” αντίπαλο, αποφεύγεις τα μεγάλα λόγια, σκύβεις το κεφάλι, δουλεύεις πιο σκληρά και μάχεσαι για να πετύχεις τους στόχους που έχουν απομείνει. Δεν ρίχνεις… αλάτι στην ανοικτή πληγή, γιατί η δήλωση που έκανε ο Εργκίν Αταμάν (“έχω πει εξ αρχής ότι αύριο δε θυμάται κανείς ποιος έχασε και ποιος κέρδισε”) μετά το χαμένο τελικό στο Ηράκλειο, ήταν τουλάχιστον ατυχής και ίσως να πλήγωσε… διπλά τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Εργκίν Αταμάν, είτε δεν έχεις καταλάβει σε ποια ομάδα βρίσκεσαι, είτε αγνοείς την πικρία που βιώνουν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού μετά την απογοητευτική εμφάνιση της ομάδας σου στον τελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Γιατί, πίστεψε με, όλοι θα θυμούνται και αύριο και μεθαύριο, ίσως και σε ένα μήνα, τον χαμένο τελικό Κυπέλλου. Θα τον θυμούνται μέχρι να κατακτήσεις το πρωτάθλημα και να οδηγήσεις τον Παναθηναϊκό στο Final Four, γιατί πλέον αυτοί οι δύο στόχοι μοιάζουν με… μονόδρομο για το Τριφύλλι.
Και αν Εργκίν Αταμάν έχεις διαφορετική άποψη για την αξία των αγώνων, τις μνήμες και τα συναισθήματα των φιλάθλων, μια βόλτα αν κάνεις στο δρόμο και συναντήσεις κάποιον οπαδό του Παναθηναϊκού, θα αντιληφθείς ότι είναι διαφορετική η πραγματικότητα από αυτή που έχεις πλάσει στο μυαλό σου.
Προφανώς και το Πρωτάθλημα και κυρίως η Euroleague είναι στόχοι μεγάλοι και τρανοί και ξεχωρίζουν στο φετινό σχεδιασμό. Ξεχωρίζουν στα μάτια του κόσμου, ξεχωρίζουν με τη “λάμψη” τους. Όμως το Κύπελλο δεν είναι… κυπελλάκι και το γεγονός ότι ο σπουδαιότερος σύλλογος στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού είναι χωρίς τίτλο από το 2021, θα έπρεπε ήδη να σε πεισμώνει ακόμα και για νίκη σε φιλικό τουρνουά. Πολύ περισσότερο σε ένα τελικό Κυπέλλου.
